#606333
Asal d’asal.
Asal d’asal.
700 asal atá tugtha isteach ag Tearmann asal Dhún na nGall ó bunaíodh iad.
Asal, asal agus asal arís, i do shuí ar choirnéal sráide agus cuntas á scríobh agat ar a raibh i do thimpeall.
Ba bhreá leis dá mbeadh leathacra talún aige, agus gabhar nó asal beag.
Tá an t-asal ag siúl ar an trá.
Asal agus cairt aníos an bóithrín.
Tar éis cuid mhór margála, cheannaigh sé asal uathu.
Gheobhair raiméis uathu chomh siúráilte is a gheobhair cac ó asal.
Nó an amhlaidh nach raibh i gceist ach gníomhartha dalla ó phaca asal?
Tá súil agam nach raibh asal ar bith ann!
Do chumhachta cinn ní dhéanfadh capall rása d’asal.
Ní dóigh liomsa gur le haon drochmheas ar an asal a chaití an chaint sin.
Níorbh amhlaidh don asal.
Bhí fíorómós don asal san ollscoil a chuir oideachas an tsaoil ormsa.
I gcruthúnas dhaoibh nach féidir capall rása a dhéanamh d’asal!
‘Asal,’ a deir Máire.
Go mba slán an tsamhail é ag an asal:
Fear eile ón iothlainn go scioból ag tarraingt agus ag tarlú chuig asal, bó agus capall.
Cailleadh an t-asal air agus cheannaigh sé capaillín.
Tá cosa m’asal gearrtha, Tá sé sáraithe ag tarraingt chléibh.
Ach ní raibh aon duine sa teach an lá sin ach asal a bhí ceanglaí sa gcró agus thug siad leo an t-asal agus cheangail siad den leoraí é agus nuair a bhí muide ag tíocht anoir bhí an lorraí ag goil soir agus bhí an t-asal bocht is a theanga amuigh á tharraingt ar an mbóthar agus fuil ag teacht as a bhéal.’ Dúradh le hiníon Geraldine Plunkett Dillon go raibh siad chun a máthair a mharú.
Agus tharraing sí Ó hÉalaí ina diaidh mar a tharraingeodh an t-asal an trucail.
Is amhlaidh a bhíos féin anois i ngá asal na dtincéirí.
Ligeadh Neidí asal grág as féin go minic le giodam Earraigh.
Nach tú an t-asal.
Cheangail sé an t-asal de chuaille agus scaoileadar na muca anuas.
Ar an asal bocht leis.
Is féidir, freisin, an chros a ghoid nó a ól d’asal.
Iad ag sodar i ndiaidh na n–asal.
Is asal mise, a bhuachaill!’
‘Asal!’ arsa Crúibín.
‘Céard is asal ann?
‘Leisciúil a bhí an t-asal?’ arsa Láirín.
Dúirt sé nach gcuirfidh aon asal a chuid ama amú le rásanna beaga sodair.
Ach asal i Sráid Ghraftain!
Nach mó ar fad ár n-eolas faoi ná faoi aon asal saolta!
Maireann asal beag dubh sheanPhádraic i gcónaí.
Bhí asal éigin eile ina shaol freisin.
Scéal faoi asal agus a úinéir a bhí cosúil le saol m’athar.
Bíonn a asal an-tábhachtach sna scéalta seo.
[Ach go mba chóir go mbeadh an t-asal ar dhroim na beirte].
Do cuireadh an t-asal ar a ndroim agus nuair a bhíodar in aice Baile an Mhuillin bhíodar ana tuirseach agus chuireadar an t-asal ar an ndroichead agus do thuit an t-asal isteach san abhainn agus chuadar abhaile gan aon asal acu.4 Sa dá scéal déanann beirt iarracht ‘na daoine’ a shásamh.
Ní raibh capall, nó fiú asal féin, faoi dhuine ar bith den lucht seilge s’againne.
“Ní bean a bhí siad a iarraidh ach asal,” a dúirt Sarah ina bealach neamhbhalbh féin.
Ní leor leo SUV inniu agus asal amárach.
Is minic ráite é gur capall deartha ag coiste is ea asal.
Dhein an t-asal gángarach.
Tuigfimid, leis, nach ndéanfaidh an saol capall rása d’asal choíche.
‘Rith an t-asal amach as an bpáirc,’ a dúirt sé lá amháin.
Luann sí comórtais ar nós rásanna asal a bhí ar siúl mar chuid den spraoi.