#1407386
Bhí trí léine dhearga orthu, trí bhrat dhearga, trí sciath dhearga, trí shleá dhearga ina gcuid lámh, trí chapall dhearga fúthu, agus a dtrí fholt dhearga ar sileadh sa ngaoth.
Bhí trí léine dhearga orthu, trí bhrat dhearga, trí sciath dhearga, trí shleá dhearga ina gcuid lámh, trí chapall dhearga fúthu, agus a dtrí fholt dhearga ar sileadh sa ngaoth.
Bhí sí ruainne beag dearg, dearg le háthas nó dearg, b’fhéidir, le náire.
Dearg: níos deirge, is deirge.”
Dearg: níos dearga, is dearga.”
Bhí trí léine dhearga orthu, trí bhrat dearga, trí sciath dhearga, trí shleá dhearga ina gcuid lámh, trí chapall dearga fúthu, agus a dtrí fholt dearga ar sileadh sa ngaoth.
Dheargfadh a theaghlach airm ar a chéile, mar réiteach ar cheist na comharbachta.
Bhí muid dearg le fearg sula raibh aon chaint ar bheith dearg le fearg.
Níl an teaspach dearg le cáineadh ach an oiread ach caithfidh an teaspach a bheith dearg.
Leagfaidh mé an teach más gá, ní fhágfar bríce dearg ar bhríce dearg againn.
Leonadh agus milleadh dáilte orthu ag lann dheargtha an tsárlaoich.
Mo chóta dearg – glaonn Páidí Ó Lionaird “Cochaillín Dearg” orm!
Dearg an ghrá, nó dearg na feirge, ag brath ar do thuairim féin.
Is ábhar plé é sin don Dearg Dearg agus don phobal trí chéile, ach seo iarracht.
Deargann a haghaidh agus cromann sí go gasta leis an tslabhra a thógáil ón urlár.
Bhain sé leas as lastóir beag chun é a dheargadh.
É ar dheirge úill ar an toirt b’fhéidir.
Bhíodh muid ag séideadh na mboilg sa gceárta fadó chun an ghríosach a dheargadh.
D’imigh sé amach cúpla uair le toitín a dheargadh ar an tsráid.
B’iontach gabháil thar a dhoirse daingne, an ainm i ndearg os a gcionn.
Cad é a rinne sé ach an áithe a dheargadh.
Tá fáilte roimh chách bheith páirteach san agóid, go háirithe má bhíonn siad gléasta i ndearg!
“Ba iad 1919 agus 1920 an dá bhliain ba dheirge,” ar seisean.
Bhí a phíopa á dheargadh le splainc ag Mathúin, agus breacán glan nua air.
D’éirigh, agus chuaigh chuig an tine lena phíopa a dheargadh.
Ní raibh orainn glacadh le brú uaibhse, dá Dheirge sibh.
Thóg Bianca gloine fhíon dheirge.
Gúna álainn a bhí ann ar dhath ní ba dheirge ná fiúise.
Ba dheirge a ghrua ná na caora caorthainn.
Agus cad a rinne sé ach deargadh!
Bhí mé ag deargadh agus gan mé ach ag smaoineamh faoi.
‘Bhuel,’ arsa Mara, ag deargadh san aghaidh.
Carn luaithrigh tar éis na hoíche, agus teas deargtha sna caoráin ina lár.
Tá go maith, a deir Toirealach Ó Conchúir agus é deargtha go bun na gcluas.
Deargadh tiaraí air!
Chuir sé scread nimhneach as nuair a theangmhaigh an deargadh leis a bhí deich n-uaire níos measa ná an deargadh tiaraí.
Ba deacair dó agus é ag iarraidh an deargadh a ghríosadh sa bpíopa tobac.
Thosaigh an t-éadan bán sin ag deargadh leis an ngáire.
Tá an ghrian ag deargadh anoir.
Bhí píopaí cailce deargtha ann agus mná caointe i mbun a gceirde.
D’airigh mé mé féin ag deargadh go bun na gcluas.
Tomás Ó Deirg[B5], Aire Oideachais, a cheap é ina rúnaí príobháideach aige féin i 1932.
Tá go maith, a deir Toirealach Ó Conchúir agus é deargtha go bun na gcluas.
Bhí a phíopa deargtha an iarraidh seo aige agus é ag diúl air le teann sásaimh.
Ní hea, ach Toirealach Carach agus é deargtha suas ar nós coileachín Francach!
Bhí a shúile deargtha ag sile agus ní rav neart ar bith ina ghlór.
Bhí an cornal ina léine agus é deargtha suas le cantal.
Bhí sé ina sheasamh arís, a aghaidh deargtha suas, agus an péistire lena ghualainn aige.
Geis duit triúr dearg a ligean isteach romhat tigh an Deirg.
‘Da Deirg an fear.
Bruíon Da Deirg an áit.