#1578473
Seo leat, ag tarraingt anála, ag scaoileadh anála agus ag scaoileadh an bhoilg píosa eile.
Seo leat, ag tarraingt anála, ag scaoileadh anála agus ag scaoileadh an bhoilg píosa eile.
Ag tarraingt anála agus ag scaoileadh anála, díríonn tú ar do bharraicíní.
Tógaigí anáil ag an tús agus ná tógaigí anáil arís go deireadh na míre.
An anáil á tarraingt isteach agus an anáil á scaoileadh amach.
Ag tarraingt an fhocail isteach leis an anáil, agus ag scaoileadh na híomhá leis an anáil.
Tarraing anáil fhada dhomhain anois, lig do scíth agus scaoil an anáil.
Ghlac sé anáil isteach agus scaoil sé anáil chrua amach arís is arís eile.
Chaith sé go raibh na chéad análacha mar seo, leis.
Agus análacha deiridh Jakob von Metzler, dar leis na póilíní.
Braithfear anáil Neruda ar an saothar seo, anáil Liam Uí Fhlaithearta, anáil Freud, agus a dheisceabal míbhuíoch Jung.
Anáil amháin eile … tarraing anáil, scaoil anáil agus scaoil an bolg píosa eile.
Meadhrán aoibhinn air i ndiaidh na hanála.
Tháinig sí, agus is amhlaidh a bhí an fathach roimpi ag tarraingt na hanála.
Mhothaigh sí banda ag teannadh thart ar a brollach féin, ag brú a hanála amach aisti.
Leathbhádóir grámhar a bhíodh á bhogadh chun codlata le úire a hanála.
Buillí na hanála a áireamh.
Bhí sé ag tarraingt na hanála go trom freisin.
Ann ach go raibh sí ag tabhairt a hanála léi.
Leis seo, bhí cnapán in ucht Mháire a bhí ag giorrú a hanála.
‘Dúirt mé leat gan rud ar bith a rá,’ a dúirt sí le Liam, faoina hanáil.
‘Baint sult as an gcaife,’ arsa Gráinne faoina hanáil agus an maor foirne ag fágáil.
– Faigh slabhraí Matt Talbot, a deir sí lena hanáil.
Tá a hanáil the ag tochas mo chluaise.
Stad a hanáil.
D’aithníos ar a haghaidh agus ar a hanáil go raibh an scéal á mheá aici.
Stop sí lasmuigh de Kitty O’Shea’s is tharraing a hanáil.
Bhain an radharc a hanáil di.
Mhothaigh sé a hanáil ina chluas mar a chroch sí an slabhra faoina mhuineál.
A hanáil.
A hanáil mhilis.
Bhí a hanáil le brath ar an aer fionnuar nuair a chrom Aoife os a cionn.
Lean sí uirthi lena scéal agus a hanáil ag briseadh uirthi.
D’fhág sí a hanáil ar na sléibhte is sceirdiúla amuigh.
Bhí a hanáil le brath ar an aer fionnuar nuair a chrom Aoife os a cionn.
Scaoil sí mallachtaí faoina hanáil.
Thiontaigh lára de gheit, mionna beag aisti faoina hanáil.
lig sí amach a hanáil.
Bhí faitíos uirthi fanacht sioctha ina seasamh ansin, nó go fiú a hanáil a tharraingt.
Bhí a hanáil aríst aici anois i ndiaidh dithe coiscéim ghasta damhsa a dhéanamh.
“Déan iarracht greim a choimeád ar do theanga,” ar sí faoina hanáil.
Bhí a hanáil á coimeád ag Aoife agus í ag éisteacht.
Tharraing Aoife go tréan ar a hanáil.
Stop a hanáil.
Sheas sí agus a drom leis an doras, agus í ag breith ar a hanáil.
‘A Chríost, déan trócaire orm, a Chríost déan trócaire orm’...d’éirigh léi an anbhá a cheansú, a hanáil a aimsiú an athuair, agus lean sí uirthi ag paidreoireacht faoina hanáil.
Bhain a hanáil rithim phaidre amach, nó arbh é a mhalairt é?
‘Tá nóisin ort!’ a dúirt Sabina faoina hanáil.
Rith a hanáil léi.
Tharraing Aoife a hanáil agus chomhairigh sí go mall go dtí a sé.
Scaoil sí a hanáil agus chomhairigh sí mar an gcéanna.