#294273
[10] Is ionann seo agus ‘do do chrá’ (ag crá + thú = do do chrá) sa CO.
[10] Is ionann seo agus ‘do do chrá’ (ag crá + thú = do do chrá) sa CO.
Í cráite ag imeachtaí a saoil, agus cráite ina dhiaidh sin ag an gcrá féin.
Ach le cúnamh Dé, ní chráfar arís muid le straoiseoga míchruinne – seo chugainn an ☘!
Cráfar le dramhphost ina dhiaidh sin tú, áfach.
a chur ó bheith ’ghár gcrádh, nár bh’fhearr soin ’ná bheith mar atáimíd?
Ná cráigh tú féin anois lena leithéid de cheisteanna, arsa an bangharda.
cat nach n-itheann luchóg, madadh nach gcránn cat, crotach sa ghairdín.
Cocnaíoch críochnaithe le tuin fhíorghallda a chráfadh naomh .
Fuair mise tuargain do chrádh mé le luath-bhuillí cruaidhe na námhad.
Spreagann sé daoine áirithe agus cránn sé daoine eile.
Spreagann sé daoine áirithe agus cránn sé daoine eile.
Stiúrann, spreagann agus cránn an tragóid seo Neil an chuid eile den scannán.
Istoíche cránn na preabairí spéire lastuas é, an fothram timpeallach uathu, gathanna soilse suas síos.
Ciapadh, céasadh agus crádh na mílte Giúdach, Giofóg agus homaighnéasach sa champa chéanna.
Tá péire againn inti a chránn daoine; ceann díreach agus ceann indíreach.
Níl rud níos mó a chránn é ná an bréagnú.
Is ceisteanna iad sin a chránn daoine áirithe.
Is minic gurb iad sin na rudaí a chránn agus a chuireann brú ar cheannaire.
Ba láithreoir cumasach, deisbhéalach é a ghríosaigh agus chráigh d’aon ghnó triúrachta na ciotrúntachta.
Is mó seanchaí a chráigh é le heachtraí nach raibh aon ghabháil aige leo.
Rinne siad cur isteach ar gach díshealbhú ar bhealach a chráigh an Rúnaí Forster go dóite.
Ba leasc linn géilleadh dó, ach chráigh séan oiread sin muid gur ghéill.
Chroith agus chráigh na himeachtaí i bPáras deich lá ó shin a lán againn.
Chráigh agus threaghd bás Aodha ár gcroí!
Níor chráigh mé an tógálaí faoi na tonnaí coincréite nó an t-adhmad sa teach.
Chráigh mé iad gan gearán ariamh uathu.
Chráigh cuid acu mé.
Cuimhnigh ar an gcrá croí ar fad a bhain leis an víosa gealltanais a fháil.
A shleachta féin – atá á gcrá,
Bhí dúil chráite aige sna rudaí seo.
Bíonn na feannóga á gcrá agus á marú de shíor.
Dheineadh sé ríomh ar mhíorúiltí, ar bhainiseacha agus ar sheanmóirí le naofacht chráite.
Tá sé deacair creatlaigh chráite a shamhlú istigh i bprios, nach bhfuil!
Cuma chráite, shaonta air formhór an ama agus aisteoireacht mhaide lena chois.
Lig sí scread chráite ar a máthair, a bhí sa gcisteanach.
Streachailt, i bhfocail Dysania féin, “in éadan an chórais chráite chaipitligh”.
”Lig Ádhamh sian chráite as.
An tsianaíl chráite ag dul go beo ann.
Scread chráite a chuir sí aisti nuair a shíl sé a dhul i mbun a chúraim.
Póg fhada chráite acu, gan bacadh le focal a rá.
Bhí orthu aistriú ó lóistín go lóistín, iad á gcrá an t-am ar fad.
Ní fhéadfainn croí an fhir chráite sin a bhriseadh arís.
Tuairisc chráite ar dhúluachair an anama an chuid is fearr dá scéalta.
Ní gá, fiú, go mbeadh cúis ar leith leis an gcrá.
Lig Chico osna chráite as agus chroith a cheann.
D’fhéach sé síos suas ar Chico, strainc chráite air.
Ligeadh scread ard chráite díreach faoina shrón.
Bhí an leanbh ina lámha aici agus cuma chráite uirthi.
Ba chuma liom faoi chráite an tsaoil.
Bhí cuma an-chráite air agus d’aithníos ar an bpointe go raibh fonn cainte air.