#202752
Thug sé an bhean bheag isteach sa mhála codlata, á fáscadh go teann lena bhrollach.
Thug sé an bhean bheag isteach sa mhála codlata, á fáscadh go teann lena bhrollach.
Bhain sí fáscadh beag as mo ghualainn, d’éirigh is shocraigh a cuid éadaí arís.
Tagann an dá chabhail aníos agus a lámha thart ar a chéile ag fáscadh.
San aois sin sul má leagadh lámh chinnte chineálta air, sul má baineadh fáscadh cairdiúil as.
Tharraing ar an srian, ansin thug fáscadh don chapall agus amach leis ar an tsráid.
Braithim leis ceolta agus iomainn ag bogadh agus ag fáscadh na gcloch le racht binnis.
“Tá mé féin agus Pat chun pósadh”, arsa Biddy agus a lámh á fáscadh ag Pat.
“Admhaím go mbíonn an cailín sin geabanta”, arsa Pat agus lámh Bhiddy á fáscadh aige.
Dúirt an Cadhnach, tráth, gurb as an mbéaloideas a fáscadh é féin.
Chuidigh freagra an tsaighdiúra ar an gclamhsán a rinne sí faoin ógfhear le Neainín léi glacadh leis an eachtra mar ghnáthrud: ‘ “Dheamhan dochar a rinne fáscadh breá láidir d’aon bhean ariamh, a Mhuiréad......” Fáscadh breá láidir......’ (CC: 43-44).
‘Ní hé sin is gnách leat, a Bhrìd, m’éadáil,’ arsa Maighread ag fáscadh a cara ina lámha, mar a rinne sí go minic roimhe.
Ba é a bhí acu anois ná gleic is sá is radadh is coinscleo is buille is tailm is tachtadh is teannadh is fáscadh.
Bhí cuid de véarsaí an Ríordánaigh, adúirt sí sa chéad léirmheas, ‘chomh dona san gurb ionann iad a léamh agus a bheith ag fáscadh ghainmhe fét’fhiacla’(1953: 17).
Bhí cuid de véarsaí an Ríordánaigh, adúirt sí sa chéad léirmheas, ‘chomh dona san gurb ionann iad a léamh agus a bheith ag fáscadh ghainmhe fét’fhiacla’(1953: 17).
Amach leis É ag cur na sráide de faoi bhalcóiní na dtionóntán, agus an imní ag fáscadh a chroí.
Ach a dtosnaíonn an rabhall amuigh ag Ceann a’ Droma tugaid fáscadh ruthaig síos leath na trá.
Bím ag fáscadh an ábhair go bhfaighim ceart é, nó go dtarraingíonn ábhar eile ar threo úr mé.
D’amharcainn uirthi anois agus arís faoi mo shúil agus thug mé fá deara go rabh sí ag fáscadh a haghaidhe mar bheadh dealg ag dul fríd a croí.
Glinneann mo shúile i dtreo Ghráinne agus feicim mo bhuachaill á fáscadh chuige féin leis an lámh atá thar léi aniar aige.
Tá post faighte aige sa Ghearmáin.’ ‘Níor chuala,’ ar sise, agus lámh fhuar ag fáscadh a croí.
Tá géarchéim airgeadais ag fáscadh ar an gcomhlacht agus d'fhonn cabhraithe leis níor mhór 20 ceint eile a bhaint, mar thús.
Tá an Rúis ag bagairt ar an Úcráin, nó tá fórsaí na hEorpa thiar ag fáscadh na téide cnáibe ar an Rúis.
Is beag duine a d’easaontódh leis an áiteamh sin agus is as an tuiscint chéanna ar an ngéarchéim teanga sa Ghaeltacht a fáscadh an straitéis 20 bliain don Ghaeilge.
Dath cróch air, órshnáithe bréadaithe ar a imeall, biorán brollaigh chomh mór le miodóg ag fáscadh an chlóca um a bhráid.
As aon aicme liobrálach amháin a fáscadh na daltaí — clann an dlíodóra, an mhúinteora, an ailteora; éadaí deasa galánta ar a máithreacha, agus togha an datha ar a mbéal.
An oíche úd agus fáscadh á bhaint aige as Ghráinne taobh thiar den halla rince agus blas an lipstick imithe síos ina scórnach chuimhnigh sé ar phlean.
Fáscadh as saol an bhéaloidis Ua Maoileoin agus ní haon ionadh é, mar sin, go bhfuil gnéithe de thraidisiún an bhéaloidis ag ráthaíocht ina chuid saothar.
Gan a cheann a bhaint as an dol, agus an rópa ag fáscadh ar a mhuineál, d’éirigh le Beartla B a lámh a chur faoi sna driseacha agus é a aimsiú.
Agus an chulaithirt á fáscadh air, do labhair a bhard ‘thuarastail’ i gceann Ghearóid, ‘Mairg a léimeas thar a each,’ ar seisean.
Tuigeann Áth Cliath an brú a bheadh ar a mbáideoir, David Clarke, agus cuireann siad an fáscadh céanna air is a cuireadh orthu siúd mí roimhe sin.
Abair liom go dtuigeann tú ….’ Tagann creathán uirthi le fáscadh freagartha óna máthair.
Ba é freagra na ceiste ná go mbeadh an aisling i gcónaí ina giobail fad is a bhí an saol ag fáscadh ar TnaG.
'Cad iad seo?' ar sise, tar éis di a súile a oscailt, agus na rudaí aduaine nár aithin sí á fáscadh ina méara aici.
Luigh mé síos in aice léi ansin agus chuir mo lámha timpeall uirthi, á fáscadh le m’ucht.
Bhí Donogh agus Mary ag pógadh agus ag fáscadh a chéile lenár dtaobh mar a bheadh Dia á rá leo agus bhí lámh Donogh ag sleamnhú suas faoina sciorta.
“An bhfuil mórán taighde déanta agat ar do chraobh ghinealaigh?” arsa Pat le Peter agus é ag fáscadh ghlúin Bhiddy go teann faoin mbord.
“Agus tuigim go gceapann Pat nár chóir dom an scéal a roinnt libh,” arsa Biddy agus í ag fáscadh glúin Phat go teann faoin mbord.
“Is fada ó chruthaigh mé nach aon phiteog mé, a stór,” arsa Pat agus é ag fáscadh ghlúin Bhiddy.
“Tusa an t-aon duine anseo a bhain ciall bhrocach as caint shoineanta Phat, a Eoin,” arsa Peter agus é ag fáscadh ghlúin Eoin faoin mbord.
Fiú agus iad ag gabháil go tapa thar bhráid a chéile ar shráid phlódaithe síneann siad amach a lámha i dtreo a chéile le fáscadh teann a bhaint as a chéile.
Bhí an ghoimh le haireachtaint agus an fáscadh lámh le feiceáil i bhfad sular craoladh an clár seo.
Ach go gasta tar éis imeacht Mandela, agus b’fhéidir lena linn féin, bhí muintir an ANC ag fáscadh a ngreama ar fhorais agus ar acmhainní geilleagair an stáit.
Thug sé faoi deara go raibh Feardorcha ag glinniúint air agus é ina shuí taobh thiar den deasc mhór mhahagaine, an scian litreach a raibh déanamh chlaímh bhig uirthi á fáscadh aige lena mhéara.
Bhíodar le clos arís sa bhaile aige óna athair críonna Peats Phaid ó Muircheartaigh, óna úncailí Teonaí agus Páid agus óna aintín Cáit atá go bríomhar ceolmhar fós i Hartford Mheiriceá agus í ag fáscadh suas ar dheich mbliana agus ceithre fichid, bail ó Dhia uirthi.
Rith sé go tapaidh faoi dhéin chúinne an chlóis, a chorp seang á luascadh deiseal agus tuathal, toisc lámh leis a bheith ina phóca ag greamú a chuid eochrach agus an lámh eile ag fáscadh a phortúis dá chliabh.
Agus, ar ndóigh, lean sí uirthi dá dornfháscadh, dá greamú agus dá cartadh caoch gur tharla sí trí thimpiste nó ar shlí instinniúil eile, mar a dhéanfadh portán, orm agus gur bhain fáscadh maith asam sular éirigh liom a crág a bhogadh díom; agus ba ar inn ar éigean a d’éirigh liom sin a dhéanamh.
A dhá bhos amhail broinn seoil ag fáscadh/ a d’fhág cuma na hiomláine ar an bhlaosc a bhris./ Scil ag máithreacha nach annamh muid ina díth.’ Ach in ainneoin iarrachtaí an fhile féin agus go leor eile, tuigeann sé go bhfuil an oidhreacht faoi shíorionsaí agus go bhfuil baol a díothaithe ann i gcónaí: ‘Tá bán mar oileán/ is na potairí ban ón chóigrích ar na cóstaí sin/ canann Humpty Dumpty/ is ní leigheasann mo ghoin.’ Tá an file ag díriú aird an léitheora ar a fhusacht atá sé blaosc a bhriseadh ach a dheacra atá sé í a chur le chéile arís.
Go sciobtha, thóg an Lorgaire fata te den talamh, agus chaith sé leis an mbithiúnach é. Bhí a mhéar á fáscadh ar an truicear ag Beartla B nuair a bhuail an fata faoin tsúil é. Lig sé an péistire as a lámha agus chuaigh urchar an phéistire ar sceabha trí na driseacha.
‘Féach, a Mham!’ arsa Jules go lag: ‘Táid chomh hálainn.’ Ní thugann Máire de fhreagra ach fáscadh beag láimhe.
An mothaíonn tú é sin?’ Tugann Jules fáscadh eile do lámh Mháire: ‘Má bhíonn tú riamh ar fán in áit dhorcha mar sin, sin mise ag glaoch ort, sin mise ag insint duit go bhfuilim ann i do theannta.’ Tocht ar Jules ansin.