#914003
Bhí an fhírinne uaidh riamh, an fhírinne faoi fhéin, an fhírinne faoin domhan.
Bhí an fhírinne uaidh riamh, an fhírinne faoi fhéin, an fhírinne faoin domhan.
‘Seo arís é. Tá fírinne is fírinne ann.
Fíor na spéire a sprioc go brách: fírinne na spéire, slí na fírinne!
An fhírinne Is í an fhírinne an chosaint is fearr atá ag an iriseoir.
Is minic gur fírinní fírinne an bhéaloidis ná fírinne an tsaoil.
Fírinne choincréiteach agus fírinne phlaisteach iad fírinní na tíre.
Ní hí iomláine na fírinne í, mar ní hann d’iomláine na fírinne.
Sin an fhírinne agus bíonn an fhírinne searbh agus garbh i gcónaí.
Fírinne na hiriseoireachta a mheabhraigh sí dom, fírinne bunaithe ar fhíricí agus ar fhigiúirí.
Fírinne éagsúil a bhíonn á lorg ag an scríbhneoir: fírinne an fhicsin.
Is fírinne bhunaidh eascateolaíoch atá againn: fírinne faoi fhéinfhoilsiú chríochnúil Dé.
‘Ní hí fírinne na litríochta fírinne an tsaoil’, mana an Chadhnaigh (Ó Cadhain 1969: 10).
Déarfaidh mise an fhírinne leat agus ansin déarfaidh tusa an fhírinne liom.
D’inis Eoghan Murphy an fhírinne lom cé nár inis sé an fhírinne iomlán.
Bíonn fírinne sna seanfhocail, fírinne a sháraíonn cúinsí ama agus na nglúnta a chuaigh romhainn.
Is tú an Fhírinne agus níl ann ach an Fhírinne.
Is mé an Fhírinne agus níl ann ach an Fhírinne.
Is tú an Fhírinne agus níl ann ach an Fhírinne.
Tá an Fhírinne istigh, is is tusa an Fhírinne sin.
Cuireann an scannán beag seo cos amháin i bplásóg fhírinní loma míorúilteacha na beatha.
Baineann sin go háirithe le hathghabháil a dhéanamh ar fhírinní dearmadta na fealsúnachta clasaicí.
Cuimhníonn muidinne sa Sean-Domhan ar fhírinní a cheileann daoine sa Domhan Úr orthu féin.
Arís eile, fírinní searbha an tsaoil – aitheanta.
Agus dála argóint ar bith dá leithéid, is ann don fhírinne mar a fheictear domsa í, an fhírinne mar a fheictear duitse í agus an fhírinne mar atá.
“Tá fírinní áirithe ann, fírinní spioradálta nach gcuirtear i bhfocail, mar go dteipfeadh ar na focail agus ar an tuiscint a leanfadh dá réir.
Is fírinní anois ná riamh é.
Is i litríocht na Gaeilge atá fírinní ár sinsir agus fírinní agus réaltacht an tsaoil chomhaimseartha le braistint agus le feiceáil.
Scéalta mar sin a léiríonn fírinní loma an tsaoil do dhuine.
Aithneoidh daoine na scéalta seo; tuigfidh siad na fírinní atá iontu”.
An bhfuil ré seo an fhrithchaithimh agus na féiníomhá tar éis fírinní bunúsacha a cheilt orainn?
Go mbrise tú na fírinní móra gránna suas ina smidiríní áille beaga.
Arís eile, úsáidtear an seanchas chun fírinní síceolaíochta a chur os ár gcomhair.
Aithnímis na fírinní, ach ná cuirtear lagmhisneach orainn.
Ní i gcónaí a chuireann lucht na pluaise fáilte roimh na fírinní a insíonn an fear a d’éalaigh, cé gur ar a leas féin atá na fírinní sin.
Cad is féidir a dhéanamh leis na fírinní saolta a bhfuil figiúir á dtacú?
Aníos as na putóga a thagann fírinní a cuid fulaingthe.
Cuireann sí na fírinní primitíbheacha, dá dhothuigthe féin iad, san áit nach féidir linn éalú uathu.
‘An dtugann tú an leabhar go n-inseoidh tú an fhírinne, an fhírinne ina hiomláine agus tada eile seachas an fhírinne?
Dar bhrí na mionn.’ ‘Tugaim an leabhair go n-inseoidh mé an fhírinne, an fhírinne ina hiomláine agus tada eile seachas an fhírinne.
Ní foláir dá bhrí sin ár roghanna a thomhas ar deireadh thiar de réir ár bhfirinne féin, fírinne dhaoine eile, fírinne an tsaoil mhóir, agus fírinne an Chruthaitheora.
Tá muid compordach inar gcuid "fírinní" féin agus breast an dream eile.
D’athraigh mé rudaí ar mhaithe le bheith níos fírinní.
‘Bhuel, leis an bhfírinne a rá, ní gá dom féachaint air seo.
Leis an bhfírinne a insint, níl am againn dá leithéid seo d’obair.
Bhíodh Deirdre déanach go minic agus níor bhain sí sásamh as an bhfírinne seo.
Is ar éigean a thuigim conas a tháinig tú ar an bhfírinne.
An áit go ndéantar iarracht ar an bhfírinne a chur i gcruth pictiúirí.
[6] Chun an fhírinne a insint sa CO; leis an bhfírinne a inseacht i gCúige Chonnacht.
Ná ag am ar bith eile ach an oiread, leis an bhfírinne a rá.
Níl na ceisteanna faoin bhfírinne agus faoi chúisimh chomh simplí céanna.