#1681003
Go ginearálta, cén tionchar a imríonn eolas na ndaoine ar an dóigh a dtabharfaidh siad guthaíocht?
Go ginearálta, cén tionchar a imríonn eolas na ndaoine ar an dóigh a dtabharfaidh siad guthaíocht?
Guthaíocht ghrúpa ghalánta.
Cuireadh rún Pheige faoi ghuthaíocht ansin.
Bhí an ghuthaíocht cothrom.
Tá an-chuid guthaíochta aistí, cosmaí ann chomh maith.
Is tostach an té a sheasfas i scuaine fada lena bhileog ghuthaíochta a chartadh isteach i mbosca na vótála ar nós burla páipéir a theilgfí sa bhosca bruscair.
Go sonrach agus guth baineann le haithint agus le húsáid, tá dánta áirithe a sheasann chun tosaigh sa ghuthaíocht nádúrtha atá ag Ní Ghlinn den ealaín a chleachtann sí.
Tháinig beagnach 80% de ghuthaíocht an stáit amach i 2008 chun vóta a chaitheamh sa cheist achrannach seo, agus b'iad an dara dream a bhuaigh.
Ach leis an bhfírinne a rá is beag suim a chuir lucht na guthaíochta sa Bheilg, nó i saoirse na náisiún beag, nó sa chogadh mór, nó in “onóir” na Stát.
Tá forbairt intinne agus guthaíochta éagsúil ó ainmhí go hainmhí agus imríonn na difríochtaí seo tionchar ar chumadóireacht an cheoil.
Bhí mo dheartháir Rossa díreach fillte freisin ó chúrsa guthaíochta in ionad Roy Hart (sa bhFrainc leis) inar deineadh canadh an lá ar fad.
Bhí toghcháin riamh sa tSiombáib, fág go bhfuil amhras mór maidir le bailíocht na guthaíochta iontu agus níl focal Shona ar bith ann ar ‘hanging chads’.
Tá a fhios againn, fosta, conas mar a maolaíodh iad diaidh ar ndiaidh, conas mar a d’fhás meánaicme éilitheach, conas mar a úsáideadh Óglaigh Gratton (mar a ghairtear go míchruinn orthu) ag deireadh na hochtú aoise déag mar bhrúfhórsa chun leasaithe (féach Patrick Rogers, The Irish Volunteers and Catholic Emancipation) go dtí gur bheag a bhí fágtha ó thaobh na gCaitliceach de – a raibh Maigh Nuad gona hilchúiseanna le bheith bunaithe – le baint amach seachas guthaíocht agus ballraíocht sa pharlaimint.
========= Mar a deir sí féin, ba ghnáthdhuine í Bernadette Ní Dhoibhlin ón aicme oibre Caitliceach, a fáisceadh as an bhfeachtas a bhí ar bun ag NICRA (Gluaiseacht na gCearta Síbhialta i dTuaisceart Éireann), le cothromaíocht a fháil do Chaitlicigh/náisiúnaithe i dtaobh guthaíochta, i dtaobh fostaíochta agus i dtaobh tithíochta.
As sin amach is féidir a áiteamh gur iarracht de scaoileadh greama diaidh ar ndiaidh a bhí ann le gluaiseacht phobail Uí Chonaill ar son cearta guthaíochta agus cead suí sa pharlaimint a bhaint amach do Chaitlicigh ghustalacha, feachtas Parnell, cóimheá na cumhachta ag an bPáirtí Parlaiminteach Éireannach, an tÉirí Amach, bunú an tSaorstáit, fógra na Poblachta in 1949, an díchúpláil ó airgead na banríona, teacht an euro, go dtí anois go bhfuilimid ar thairseach chor eile sa stair fhada ghabhlánach idir an dá thír.
Guthaíocht faoin Teorainn Leis an fhoréigean a bhain le laghdú líon na laethanta a mbeadh brat na Breataine ar foluain os cionn Halla na Cathrach i mBéal Feirste, tuigeann muid cén fáth.
Tá Rut Stanger ann, bean óg idéalach de shliocht airgeadúil atá ag iarraidh cead guthaíochta a lorg do na mná agus a thiteann isteach leis an ngluaiseacht réabhlóideach; Cathal Ó Fiannaidhe, duine de shaighdiúirí na Poblachta nach aon léamh amháin atá aige ar an gcogadh; Árdan Ó Branáin, poblachtánach eile nach bhfuil feacadh ar bith ann agus a chothaíonn go leor dochraide dá chuid compánach; Melville Stancourt, an tiarna talaimh Albanach a bhfuil fearann in Éirinn aige chomh maith agus nach léir dó go bhfuil an seansaol ag titim as a chéile: ‘Bhí laethanta ann, le linn a sheanathar, go gcuireadh uachtarán fear as a theach toisc é a bheith drochbhéasach suas lena bhéal, ach bhí na laethanta sin thart anois.’ Agus tá Lloyd George é féin a bhfuil páirt mhór aige sa scéal agus a samhlaímid go bhfuil bá éigin folaigh aige le hÉirinn, nó ar a laghad leis an gceart, in ainneoin a chumhachta agus a réime.