#483574
Ceann mór thuas staighre agus ceann eile atá ar nós bheith ag dul síos go hifreann.
Ceann mór thuas staighre agus ceann eile atá ar nós bheith ag dul síos go hifreann.
Thabharfadh sé leat go hifreann tú agus síleann sé gur sin grá.
‘Cuir ar theachtaireacht go hifreann é an uair seo.
Caitheann Sorcha teitheadh, go hifreann nó go Connacht, mar a deirtí sa cheacht staire.
Ní raibh an ceart ag na seanGhaeil a dúirt go raibh sé chomh fuar le hIfreann!
Ní hamháin san ach d’fhógair sé go hIfreann gach a bhaineas léi.
Ní raibh aon rud a d’fhéadfadh sé a rá faoi dhul go hIfreann.
‘Tá sí ag dul go hIfreann, agus í imithe ó shábháil anois,’ arsa an t-iascaire.
‘Síos go hIfreann, b’fhéidir.
‘Go hIfreann’ an teideal ar an scéal a bhí ar Feasta.
“Nó go hifreann más glantóir thú,” arsa Neasa ag tiontú le féachaint ar an gcainteoir.
Sa dráma seo, tagann triúr atá damnaithe — Garcin, Estelle, agus Inès — go hIfreann le chéile.
MOLLY: Cuirfidh mé do chorp bradach síos go hifreann.
Agus téann tú go hifreann má bhíonn tú ag tabhairt pléisiúir duit féin!
Níl duine ar bith á ionsaí ná á dhamnú go hifreann aige.
Rachaidh tú go hIfreann ar feadh na síoraíochta.'
Damnú síoraí ó Dhia ar a leithéid de chleachtais, agus go hifreann leis an iomlán acu.
Gob coiligh id thóin ag dul go hIfreann
Tinte ifrinn mura mbíonn an t-anam glan ón bpeaca marfach.
Mar tá ifreann buan, agus caithimidne, aos ifrinn, a bheith buan dá réir.
Go leacracha teo ifrinn.
Tar éis dá anam scaradh lena chorp chuaigh sé síos díreach i dtreo ifrinn.
Seo Ellis ag éalú óna trioblóidí – ‘Bonnáin thuaidh agus uaillghol / Ifrinn uathu.
Níor thug sí toradh dá laghad ar scaothaireacht i dtaobh pianta Ifrinn, ná fíoch Dé.
‘Níl leacacha ifrinn te go leor duit,’ a dúirt sí.
Shiúil sé agus shiúil sé go dtí gur bhain sé geataí ifrinn amach.
Ní ar neamh a cinneadh ar chomhairle na bhfathach ach i ndoimhne fhíoríochtar ifrinn.
Rud ar bith is mian leis ó thinte Ifrinn go dtí íochtar Hades.
Ní lú orainn sioc Ifrinn féin ná go gcuirfí aon leanbh beag neamhurchóideach chun báis.
Lomaire as íochtar Ifrinn.
Ní stopfaidh an litir’, ar seisean, ‘go ndíreoidh sí ar gheaftaí Ifrinn.
Ní thearn sí stad mara nó cónaí gur stop sí ag geaftaí Ifrinn.
Seolann a anam go híochtar ifrinn den ráig sin.
Críost féin a dúirt linn nach mbuafadh Geataí Ifrinn ar an Eaglais.
Is ainmhithe allta as bolg ifrinn iad.
Bhíodh sé in airde ag bualadh na puilpide agus é ag bagairt tinte Ifrinn orainn!
Ní bhíonn aon bhagairt faoin thine Ifrinn iontu.
‘Ballaí ifrinn go dtitfeadh ort – bíonn rud ínteacht i gcónaí ort .
Is inimircigh sinn, i dtír imill ifrinn.
Is iad síol Ifrinn iad go cinnte.’
‘An séacla mór as íochtar ifrinn!
‘Dia idir sin agus geataí Ifrinn.
Bhí an t-árasán ar nós béal ifrinn, poll dubh bréan dearóil.
Tinte Ifrinn os ár gcomhair amach.
Ní fada ón tsíoraíocht a bhíonn scéalta seo Mhic Mhathúna, síoraíocht ifrinn:
‘An i bhfíoríochtar Ifrinn atáim?’
Tinte Ifrinn atá i ndán dóibh ar fad.
Tugann deamhain Nawal go leaca fuara Ifrinn iad sara n-iomlánaítear an scannán.
Ceangail bhúr gcriosanna tárrthála, a cháirde, faoi choinne thuras samhlaíochtúil go béal Ifrinn, agus ar ais!
Seasann sé ag doras an charráiste - ar chéimeanna Neimhe nó ag geataí Ifrinn, ba dhóigh leat.