#583563
Níor mhór dhó teannadh níos gaire dhó le téagar an mhaingín a scrúdú.
Níor mhór dhó teannadh níos gaire dhó le téagar an mhaingín a scrúdú.
Bhí maingín caoráin chlochmhóna chois an teallaigh agus d’fhadaigh Seáinín caor.
Tharraing sé feac na rámhainne as an maingín agus leag sé an maingín ar cholbha an bhóthair agus d’iarr sé pé ar bith cé a bhí ann, saolach nó siógaíoch, amach ar fair do, mar a deireadh sé fhéin.
Bhuail siad bóthar, an rámhainn ar a nguailní agus na feacanna sáite nó sactha isteach i gcluasa na maingíní.
Nuair a bhí a mhaingín balcaisí i dtoll a chéile ag Micilín, chuir Máire cáca mór min choirce leis agus buidéal chúig chnaigín poitín lena chorc babáilte néata cíbe dingthe ina scrog.
Thugadar aghaidh ar an mbráicín agus a mhaingín faoina ascaill ag Micilín agus Malaí faoin ascaill eile.
Bhí cíb le cruinniú, scoilb le bailiú, cuardach ar an miodach, an maingín ar iarraidh, imeacht gan tuairisc ar an bhfrancach ribeach nuair a d’éirigh an cúpla.
Cuirfimid corrlastas creathnaí agus corrbhuidéal poitín aniar chugat, agus maingín chnónna sa bhFómhar.’ Scioch rud éigin faoi chroí Nóra.
Ina leabhar Maingín Aistí deireann an tOllamh Tomás Ó Raghallaigh: “...níl duine a d’fhéadfadh inseacht cá bhfuil Loch an Doirín Darach...
Ach ní raibh aon saothar le file nua againn go dtí gur tháinig maingín dánta chugainn – ó Nua-Eabhrac chomh maith.
Pé ar bith stracfhéachaint a thug sí amach tríd an bpoll a bhí ag cur cúram fuinneoige air fhéin mara bhfaca sí an cladóirín chuici aníos an chnoic, a mhaingín ar a dhroim aige agus a mháiléad ina ghlaic agus é ag ísliú agus ag ardú gach re seal mar gheall ar an gcois fhada agus an chois ghearr.
Ach, mar a deirtí, cé go raibh seacht saothrú air, ba mhaith ann é. Bhí seans ar chorrscilling eile a fháil ó mhná a bhíodh tar éis im agus uibheacha a dhíol ar an margadh agus ar theastaigh bealach abhaile uathu nó b’fhéidir cúpla maingín a thabhairt abhaile dhóibh.
Caitheadh an máilín, nó an maingín, a mbíodh giúirléidí ceardaíochta ag an tuíodóir ann, sa gcúinne, an máiléad ar an hob clúideach, agus réitigh Máire an tae agus, ar ndóigh, fuair sí leigheas an chúthaileadais agus cothú an mhisnigh bhréige agus ba ghearr go raibh sé ina ghiúin chomhrá agus ina rachtaíl ghealgháireach eatarthu.
‘Maith go leor,’ a deir an buachaill agus thug sé leis an lansa bioraithe as an maingín agus amach leis dhá choisméig agus léim ins chuile léim fhada aige nó gur bhain sé an cró amach.