#1405516
Seasfaidh tú linne, nach seasfaidh?” “Seasfaidh, gan dabht!
Seasfaidh tú linne, nach seasfaidh?” “Seasfaidh, gan dabht!
Seas isteach, seas amach.
Seas anseo, seas ansiúd.
Chaitheadh sé solas seasta dearg amach ar an bhfarraige agus solas seasta bán ar an loch.
Chaitheadh sé solas seasta dearg amach ar an bhfarraige agus solas seasta bán ar an loch.
Chaitheadh sé solas seasta dearg amach ar an bhfarraige agus solas seasta bán ar an loch.
58—ós rud é go seasann an ‘breac’ sin don bheatha seasann sé don tsinsearacht leis?
Má sheastar siar go maith, tá radharc ar aghaidh iartharach na hardeaglaise ina hiomláine.
Murach an Chomhairle chéanna, ní sheasfaí na costais don fhoclóir sin beag ná mór.
seasaidís chun go suífí iad sa Chúirt.
Sheasfainn – sheasfá, sheasfaí – sa sneachta ag éisteacht leis.
Ní sheastar an fód ach do chúpla duine a shílfeá.
Ní sheastar siar ag dearcadh ar an saol, ach glactar páirt ann.
Ar maidin sheasainn amach faoi ghrian na Spáinne le fíniúna is oráistí a phiocadh don bhricfeasta.
Nocht os do chomhair a sheasaim, a chroí.
Ach a luaithe is a sheasaim isteach in Salvador Shopping tá an rúndiamhair sin réitithe.
Is léir d’achan duine go bhfuil fadhbanna acu scóranna a aimsiú, go spéisialta seasanna cúl.
D’orda an sáirsint seasa agus ghlao amach ar na trúpéirí.
Ba paráiste é a bhí in ann seasa go maith ar a chosa féin.
Sheas muid isteach, sheas muid amach as crainn is coillte thuaidh is theas.
Seastar ar feadh píosa faoin gcith mé ach ní deirim tada leo.
Seachain go seasfá i lár an bhealaigh roimpi!
Ar fhód na teorann a sheasaimid inniu, idir taisí agus taibhrimh.
Níor sheas aon aontachtaí agus níor sheas aon iarrthóir neamhspleách.
Sheas sí agus sheas sí.
Seastar ar shúil an bhealaigh tú,
Is aoibhinn liom a gcomhluadar agus sheasfainn sa sneachta ag éisteacht is ag ragairne leo.
Má sheasaimid le chéile creidim gur féidir linn an t-olcas a bhriseadh.
Sheas Uachtarán na Rómáine sa bhearna bhaoil, agus sheas sé bonn ar bhonn leis na daoine.
An raibh sé ag súil go seasfainn an fód dó in aghaidh mo chuid compánach féin?
Sheas sí siar arís uaim agus sheas mé amach sa chlós.
Bhí sé níos airde ná é agus níor dhuine é a seasfá ar chois air.
Seasaimid ar an múr tromábhal, toirtiúil, téagartha a rinne cathair dhochloíte de Phamplona tráth.
Seasfaimid le chéile, gualainn ar ghualainn.
‘Seasaigí,’ arsa an báille.
– Seasaigí le chéile i gcónaí, a deir Deaid.
Seasaigí isteach le muintir Mhurchú.
Seo leat a Noah, seasaimid leat in éadan an namhad.
Seasaimid amach as an mbus.
Seasaimis an fód do ‘substaintiúil’ agus ‘sonrach’ agus cá bhfios nach dtiocfaidh siad slán.
D’fhógair Siriza go seasfaí an fód i gcoinne na déine, ach ghéill said faoi dheireadh.
Seasaimid an fód lenár gcultúr a chosaint óna leithéid de dhúshaothrú.
– Bainigí díobh bhur gcuid éadaí agus seasaigí tóin le tóin.
Seasaimis le teifigh, bímis páirteach!
Oiread croí is ceoil ina ghlór is go seasfaidís sa sneachta ag éisteacht leis.
Seasaimis ar mhaithe lenár gcearta.
Seasaimis le muintir Pháras in am an éigin.
Seasaigí…’
Ní féidir a shamhlú nach seasfaí go daingean leis an socrú.
Seasaimis agus sleamhnaímis amach an doras go deas ciúin gan aird a tharraingt orainn féin.