#162906
Chuamar ag siúl le chéile, chuamar go dtí ceolchoirmeacha le chéile, chuamar ag ól le chéile.
Chuamar ag siúl le chéile, chuamar go dtí ceolchoirmeacha le chéile, chuamar ag ól le chéile.
‘Ná téadh,’ arsa Ingéal Caoch, ‘ná téadh ann ach mé féin amháin.
An té a scríobh ar dtús, an té a aistríonn, an té a léann?
An té a chum, an té a daithris, agus an té a bhreac
Chuamar timpeall lena thuilleadh den chathair a fheiscint agus ar ndóigh chuamar amú.
Chuamar ag ól i dTigh Neilí agus chuamar as san go dtí Tigh Dubhleasa.
Fan sa mbaile – ná téigh ag obair, ná téigh ar scoil.
Is ionann an inchinn agus an corp. Téann siad i méadaíocht agus téann siad in aois.
Ar an drochuair, níor fhéach siad an abhainn sara gcuadar ina cuilithe.
Anseo, áfach, téann nádúrthacht na gcarachtar sa bhfraoch orainn agus téann rudaí chun leadráin.
Amárach rachaidh siad chun páirce, (mar a rachaidh foireann na Gaillimhe) agus cuid mhaith ceisteanna fúthu.
Téann siad siocair go dtaitníonn sé leo; téann a gcairde siocair go dtaitníonn sé leo.
Téann sé ar a lorg, téann sé a shúgradh leo.
Ní théifeadh teas is ní fhuaródh garbhshíon é.
Deirtear i gcónaí “mura rachaidh tú ag gáire, rachaidh tú ag caoineadh”.
“Nuair a théann – ní *má* théann!
Rachaidh siad chun na hollscoile; bainfidh siad céimeanna amach; rachaidh siad le gairm chiallmhar inphinsin.
Téidís chun cainte leis na bainisteoirí.
Chuamar anseo is ansiúd, ach ní dheachamar sa seans le chéile.
Ní dheachthas chun cinn leis an bplean.
An té a bhíonn thuas óltar deoch air, an té a bhíonn thíos buailtear cos air.
Ní dheachthas ar aghaidh leis an tríú scannán staire a bhí beartaithe a dhéanamh.
Bheadh sé scaitheamh sula dtéití go Cnoc Mhuire.
An té a bhfuil cluasa aige, cloiseadh sé; an té a bhfuil súile aige, feiceadh sé.
D’imeodh an méid sin, dá dtéití ag blackandtanáil thar lear ar údar ar bith.
Ar chothaíodar a chéile, an té a chum agus an té a scríobh?
Tá mise cinnte go mbeadh dá dtéití dá lorg ach ní dheachthas.
Ní dheachthas ag lorg seoltaí na gcomhaltaí go dtí Dé hAoine.
An té atá thuas, óltar deoch air, agus an té atá thuas, óltar deoch air.
‘Bíonn daoine óga níos cróga, nó ní dheachamar tríd seo,” arsa Ariadna.
Ní dheachamar níos faide ná an áit seo.
Cén chaoi lena aithint, an té a bhféadfá muinín a chur ann, an té nach bhféadfá?
Nára thé sí i stóinsitheacht, ach in óige feasta, mar is dual di.
Mheabhraítí freisin gurb é an té is faide a chuaigh an té is gaire don uaigh.
Nár thé corp ’un cille romhat.
Ní dheachamar isteach sna drúthlanna céanna ar ndóigh.
Ní dheachamar i ngleic le ceachtar éigeandáil acu.
An leis an té atá ann nó an leis an té a tharraing é an físeán?
Is cuimhin liom go maith Flemings, an bhialann a dtéinn chuici go minic le mo chairde.
Tá an té atá thuas ag tógáil maoine an té atá thíos.
An té atá thuas óltar deoch air, agus an té atá thuas ceannaítear na deochanna dó.
Is féidir a aithint an té atá imníoch ón té atá dána.
‘Maith an rud é go ndeachamar go dtí an trá inné,’ arsa Saoirse.
Bhí áthas uirthi go ndeachamar ar scoil.
Níor théigh mo chroí le ‘Tuaisceart Éireann’ riamh.
Níor théigh mo chroí le ‘Tuaisceart Éireann’ riamh.
Théití chuig an obair ar an high nelly, chuig an aifreann, chuig damhsaí agus ócáidí siamsiaíochta.
Ansin théití i muinín na míreanna seanchaite arís.
“Nó tabhair an cárta dó tráthnóna amárach, sula dtéimid amach le chéile,” arsa Sal.
Tháinig preabadach ar a chroí, théigh a chuid fola, phrioc a mhéara.