#622941
Goody agus Pat ag fógairt tríd an aer trom, aer allais.
Goody agus Pat ag fógairt tríd an aer trom, aer allais.
Mo chomhairle duit dul amach faoin aer le sluasaid, déan poll sa talamh, líon arís é, poll eile, líonadh eile, bíodh cré faoi d’ingne, pian i do dhroim, aer, a dhalta, tarraing aer isteach i do scamhóga, aer, aer, aer.
Comhairle, comhairle, chuir mé an chomhairle dheiridh ort – téigh suas ar an sliabh, éist leis na muilte gaoithe, aer, scríobh cuntas ar an aer, ansin beidh tú réidh, aer, aer, aer, aer an tsaoil.
Mar sin leis ba cheart go mbeadh aer-scéal, aer-scéalaíocht agus aerscéalaím againn.
Ní “beo-aer” oxygen do na luibheannaibh acht “bás-aer”’ (‘Ceapadh Focal’, ACS, 21.7.1906).
‘Tá aer ar leith san áit seo,’ a dúirt a máthair, ‘aer agus rithim na farraige.
Robbie Keane ag gearán - a lámha san aer, Robbie Keane ag ceiliúradh - a lámha san aer.
Bhaist sé beo-aer, spad-aer agus anál-aer ar ‘ocsaigin’, ‘nítrigin’ agus ‘dé-ocsaíd charbóin’ faoi seach ach mhol sé uisgein (uisge + gein) ar ‘hidrigin’ (‘Ceapadh Focal’, ACS, 7.7.1906).
D’ardaigh an freastalaí a guaillí, chroch an fear a lámha san aer.
Bhraith Rebekka boladh deataigh ar an aer.
Ar éigean a bhí sí féin in ann an t-aer plúchta a sheasamh.
Ó am go chéile léim duine acu anuas, ag cur sprae bán go hard san aer.
Rug sí ar lámha Dhonncha san aer agus bhreathnaigh sna súile air.
Bhí spéir ghorm os cionn Chuan na Gaillimhe, bhí an tEarrach san aer.
Ba bheag nár bhrúigh máthair Alex an t-aer ar fad as a scamhóga.
Amach liom arís faoi aer úr na maidine.
Innealra talmhaíochta ina luí faoin aer thart ar an albergue.
Aer úr na maidine lán de scréachaíl na muc agus iad á gcur chun báis.
Tonnchreathanna oilc agus urchóide le brath san aer.
Ním mo chuid éadaí i ndabhach uisce fuar faoin aer.
A srón san aer acu siúd timpeall ar oilithrigh a bhfuil gluaisteáin mar thaca acu.
Bogaim amach faoin aer arís.
Fliuchras san aer agus taise i mo chuid éadaí.
Ceol ard ag teacht chugam go fóill ar an aer.
Amach faoin aer liom arís.
Ar an mbóthar arís in aer cuisneach na maidine.
Ocras orm ó mhaidin ag siúl faoin aer úr.
Beannaím ar an mbealach do bheirt fhear ag ól beorach ag bord faoin aer.
Amach liom faoin aer arís.
Amach liom faoin aer arís.
Mé ag siúl anois trí réimse mór d’arbhar indiach in aer glasfhuar na maidine.
Cuireann aer glasfhuar na maidine beocht ionam i gcónaí.
Ceilteachas le brath san aer anseo – sa cheol, i gceannaghaidh na ndaoine, sa tírdhreach.
Ba ghnách leis sop a chaitheamh san aer le himeacht leo.
É ródhéanach, áfach faoin am seo le héadaí a thriomú faoin aer.
An t-aer lán de chantaireacht na n-éan.
Mothú Ceilteach san aer.
Chuir Máirtín a chlaíomh suas san aer.
Chonaic Máirtín í agus le preab ard san aer thit sé anuas ar dhroim Laoise arís.
D’eitil an tsaighead tríd an aer mar a dhéanfadh piléar.
Scairdeanna sobail á séideadh san aer, smiota in aghaidh faobhar na gcarraigeacha ó thaobh an Atlantaigh.
Bhí aer a dhóthain aige amuigh.
Bhí bruth teasa ón inneall féin i gcónaí ach bhí sé ag imeacht san aer.
Bhí bruth teasa ón inneall féin i gcónaí ach bhí sé ag imeacht san aer.
Líon sé a scamhóga den aer glan.
Boladh olúil úr ag pléascadh ar aer na mara.
San aer… ag éirí.
Inniu, bhí beiriú fuinniúil san aer.
Ní raibh sé riamh in aer chomh garbh, chomh puinseálach.
Chuimhnigh sé gur múineadh dó gan streachailt ach a bheith ar guairdeall go héasca san aer…