#1480616
Má’s cac a bhí uathu, is cac a thugas dóibh.
Má’s cac a bhí uathu, is cac a thugas dóibh.
Siúr níl cac ar bith ann; agus cac an diabhail orthu siúd a mhaíonn go bhfuil.
Nó, mar a deirtí i bpluais Bhalor fadó: Cuir cac isteach agus gheobhaidh tú cac amach.
Ach, ar an taobh eile den scéal, tá cac agus cac ann.
‘Cac!
Cac, a smaoinigh sí.
‘Ní fiú cac an diabhail Mí Lúnasa.
‘Lá eile, an cac céanna,’ a d’fhreagair sí.
Cac.
– Bhuailfeadh sin an cac astu, nach mbuailfeadh?
Deile ach lámh a chroitheadh leis an bhfear agus an cac a bhualadh as do bhean.
'Tá an áit seo ina cac.
Ina cac!'
Níor mhaith liom go gcuirfeadh liúdramán éigin cac mar sin chuig mo dheirfiúrsa.
'Cac.'
'Cac!'
'Cac.
Buail an cac asam.’
Mheasas go gcroithfeadh an cac amach aisti, bhí sí ar crith chomh mór sin.
‘Beidh an léiritheoir le ceangal má fheiceann sé cac ialtóige ar an trealamh scannánaíochta.
Chuir sé an cac trasna orm féin ionas nár chodlaíos istoíche.
Níl ann ach cac.
Thuigfeá dóibh mar dhein sé cac sleaidí do cheann den fhíorbheagán ceisteanna a ceadaíodh.
D’airigh Bairbre chomh suarach le cac cait ar chosán.
Nó pancóga, bromanna, leithris agus cac bó, seans.
Gheobhair raiméis uathu chomh siúráilte is a gheobhair cac ó asal.
Cac bó, dar liom.
Ná bac leis an cac Ciúin ciontach, ceann crochta Mar níor athraigh tada.
Cac na gcearc ina gcró fhéinig!
Chuile bhualtrach bó agus cac capaill.
‘Cac,’ a deir Micilín.
“Seachain an cac ar do theanga,” arsa garda amháin de chogar.
Níor ghlac Learaí le cac ó éinne.
Bhí rudaí go dona, ar sé leis féin, nuair a bhí sé scanraithe ag cac éin.
“Táimse sa ngiúmar an cac a bhualadh asat.”
Chuile abhainn is chuile shruthán bréanta acu ó thosaigh siad ag cac istigh.
Chuirfidís sin fonn cac ar mhada gan tóin.”
Cac.
B’fhearr liom cac gadhair a ithe ná drochleabhar a léamh.
Cac asail, a deirimse.
Tá cac, pian agus bás.
Cac ar dhaoine mar is cóir.
Dúisigh, buail, strac, cac, brúigh, loit, treascair, gearr ach, ar son Dé, ná bí deas!
Tá cac cait ceart déanta agat den sciathán sin.
Bhuel tá cac cait ceart déanta anois agat dho’.
Ach céard a bhí i gceist le ‘cac’?
Lean seisean ag béiceadh ‘Cac Cait, Cac Cait’ chomh minic agus chomh tréan agus a bhí sé in ann.
Níorbh fhiú cac sneá an saothar céanna agus dúradh an méid sin sa léirmheas.
“Cac an Tairbh”, agus a leithéidí atá i gceist agam.
“Cac an Tairbh”, agus a leithéidí atá i gceist agam.