#1749023
Is breá liom mo thír, mo theanga, mo dhúchas, mo chultúr agus mo chomh-mhuintir.
Is breá liom mo thír, mo theanga, mo dhúchas, mo chultúr agus mo chomh-mhuintir.
Choinníos mo bhéic i mo phloic agus mo phiostal i mo thruaill.
– Óró mo thrucailín, mo thrucailín, mo thrucailín deas donn!
Bród a bhí air mar a bhí ormsa as mo mháthair, mo mhuintir is mo bheatha.
Bainim díom mo léine agus mo bhríste agus fillim isteach i gcasóg mo chulaithe iad.
Nuair a tháinig mo shealsa d’fhanas ar mo ghlúine, mo phaidrín i mo lámh agam, siollaí gaoithe ag rince ar mo liopaí, mo chorp craptha ag fógairt staid m’anama.
D’itheas mo lacha i mo thost, ach lean sé do mo cheistiú.
Leath mo bhéal orm is ghreamaigh mo chroí i mo scornach.
Mo bhrón, mo mhairg, mo threighid.
Bhí cara mo mháthar, saighdiúir mo mháthar, comhchealgaire mo mháthar caillte.
Mo dheirfiúracha, mo mham agus mo dhaid – bím ag gáire leo an oiread.
Ar mo dhúiseacht dom, phléas mo chás le mo chomrádaí tí, Lisa.
Bheirim suas duit mo smaointe, mo bhriathra agus mo ghníomhartha go huile an lá seo.
D’fhágas mo chasóg, mo léine agus mo gheansaí go náireach leis an gcóta mór.
Bhí pian i mo shúile, mo cheann agus go deimhin gach ball de mo chorp.
Líon an boladh mo scamhóga, agus tháinig uisce aníos ó mo phutóga le cúl mo bhéil.
(‘mo ghé, mo mhuc, mo tharbh’); is é sin le rá, an chuid Ghaelach dá óige.
tá mo Choróin Mhuire agus mo dhialann anseo agam faoi mo bhabhstar.
Bhain mé díom mo chuid bróg agus chuir mé mo chosa i mbróga mo mháthara.
Tá mo Choróin Mhuire agus mo dhialann anseo agam faoi mo bhabhstar.
Mo cheol é Orpheus, mo cheol é Art, mo cheol thú, a Bhiddy!
Déarfar leat gurbh é eagla roimh na kebabs - mo bhrón, mo threighid, mo lomasceimhle!
‘Anois mo thóin, macánta go leor mo cheist a fhreagairt, tuilleann tú freagairt mo cheiste.
Is léir gurb iad mo chroí agus mo bholg mo chuid acmhainní foghlama.
Is maith liom mo chuid smaointe, mo chreideamh agus mo mheon a bheith neamhspleách.
Thugas mo chosa liom, agus mo shean-chréacht do mo chiapa.
Leabhar Eoin Sheonaic Uí Allúráin, agus chuireas mo dheasóg faoi mo léine gur aimsíos mo thiachóg.
A mhéara ar mo bhaithis, ar chúl mo láimhe nó trí ghruaig mo chinn.
Mo léan nach i mo mhac biataigh dom, nó i mo shlataire de phór na dáimhe.
Bainim díom mo bhuataisí agus mo stocaí, agus tugaim aeráil do mo chosa.
Bíonn mo Shióg Mhaith ina seasamh le fuip os mo chomhair, mo ghríosú chun oibre.
D’fhágas mo chruitíní, mo sheilpeanna, mo bhrait urláir agus nithe mar sin im’ sheomraí.
Sheasas agus d’fháisceas mo threabhsar timpeall ar mo chabhail agus d’fhéachas ar mo chúram.
Thairringíos mo sparán as mo phóca agus thaispeáineas mo thicéad dó do bhus 4.30.
Scríbhinn mo sheanmóin Dhomhnaigh go cáiréiseach agus bhíodh mo théacs os mo chomhair.
Tá mé i mo shuí ar bhinse adhmaid, mo ghuthán póca le mo thaobh.
Mise, mo mhamaí, mo dhaidí, agus mo dheartháir Aonghus.
“’Sé mo laoch, mo ghile mear, ’sé mo Chéasar gile mear.
Cuirim mo leabhar i mo mhála agus sínim mo lámh amach chuici.
Chuir sé le mo chumas, mo thaithí agus mo dhul chun cinn gairmiúil.
Mo thuismitheoirí, agus mo sheanathair agus mo sheanmháthair.
Mo mhuintir, mo chairde agus mo chomharsain na daoine is tábhachtaí ar fad.
Ní chuireann ceachtar teanga isteach ar mo chinntí, mo bhreithiúnais, mo mhothúcháin, srl.
“Bhí mo sheanmhuintir, mo shinseanmhuintir, is mo thuismitheoirí ag maireachtáil sa cheantar.
“Bhí mo sheanmhuintir, mo shinseanmhuintir, is mo thuismitheoirí ag maireachtáil sa cheantar.
Ach b'fhéidir go raibh sé níos éasca orthu siúd ná ar mo leithéidse, le mo ghlóthach ceatha agus glóthach speisialta do m'aghaidh, mo *factor 60*, mo thaos fiacla, mo spéaclaí gréine, mo stocaí agus bútaí siúil, mo bhríste siúlóide speisialta le pócaí agus zipeanna speisialta, mo mhála droma a dearadh go heolaíoch, agus na *plasters *speisialta do na spuaiceanna.
‘…síneann siad mé, cá bhfuilim a deirim, agus seo mé ag croitheadh mo chinn, ag iarraidh…táim ar mo ghlúine, tá fuil le mo shrón, tá na opiates ag magadh fúm ó imeall an chró, gach ceann díobh faoina hata féin mar atá ar Popeye Doyle in The French Connection, iad all lined up and ready to go, agus an mullán bán leis féin, an sliabh bán beannaithe holy mountain holy shit oiread mála plúir de, táim ag caint ar mhála man ceann de na málaí full bags sin – chomh teann le tóin a bhfuil do cheann ag rá le do lámh breith uirthi ón gcúl agus í ag siúl romhat – a bhíonn acu ar chúl diner do na pancóga, mála na málaí man, agus sínim mo lámh ’dtí an chruach chun lán mo dhoirn de a sciobadh, táim fós ar mo ghlúine, ach tá an glove trom-mheáchain orm, heavyduty, heavweight, agus ní féidir an púdar naofa a sciobadh, ná bac lán do dhoirn ach oiread de a ghreamódh de bharr do lúidín féin, gan an glove a bhaint agus tá an iall agam anois idir na fiacla agus táim ag stracadh le m’fhiacla, gotta get this glove off man, nó táim right off this planet, it’s bye bye Zabriskie, is tíogar mé agus tá an zebra cleaimpeáilte agam, grrrrrrrr, tá blas na fola i mo bhéal anois ó mo shrón agus i mo bhéal tíogair ón zebra agus I want more man, I gotta have my doggy yum-yums agus tagann séideán gaoithe as áit éigin, nó ligeann an slua liú – b’fhéidir gur uathu siúd é – agus iad ag rá don’t do that…c’mon Zabriskie get up offa your knees agus chím na focail féin ag éirí san aer mar atá ag Doonesbury ina strip, c’mon Zabriskie get up offa your knees nó beidh an babhta thart, agus scuabtar an mullán bán chun siúil, séideann sé san aer agus tá sé ina scamall bán ag imeacht os a gcionn, cropduster ag sceitheadh scamaill anuas, agus scaoilim mo ghreim ar cheathrú an zebra, agus éirím i mo sheasamh agus fuil ag sileadh liom, agus dírím mo dhá lámh san aer ag iarraidh breith ar an scamall bán, agus ardaíonn an slua liú eile, agus an scamall bán ag tuirlingt ar a gceannaithe siúd, agus NO WAY don’t blow away the holy mountain ag teacht as mo bhéal féin, ach ceapann an slua go bhfuilim ag ligean gártha an bhua, I nailed the sonofabitch nó I nailed the motherfucker good and dead to the canvas agus ní chloiseann éinne beo mé ach mé féin os cionn an tslua agus all the way Zabriskie all day a day at a time á rá ar chúis éigin acu siúd….
Shuínn síos, mo chosa fúm, mo lámha ar mo ghlúine, agus bhaininn lán mo dhá shúl as an mballa bán os mo chomhair ar feadh uair an chloig.
Tá mo phluid, mo philiúr, mo phanadol agus mo bhuidéal uisce féin agam – nach mór an trua nár chuimhnigh mé mo leaba a thabhairt liom.
“Is tusa mo rún, mo rún, mo rún, Is tusa mo rún is mo ghrá geal.”