#148937
Bróg ar an staighre, lámh le lámh an dorais, cos le cos na leapa.
Bróg ar an staighre, lámh le lámh an dorais, cos le cos na leapa.
Cos, cos eile, a haon, a dó.
Cos, cos eile arís.
Cos, cos eile tríothu.
Cos. Cos eile.
Cos. Cos eile.
Chuir sé cos amháin ar an talamh; chuir sé an dara cos ar an talamh.
Chuir lára cos dhoicheallach síos roimpi, ansin cos dhoicheallach eile.
Ní fhéadfadh sé maireachtáil, ar nós Ned, le cos istigh is cos amuigh.
Cos, cos eile, a haon, a dó.
‘Cos Is Bolg’, seachas ‘Cos Ar Bolg’.
Cos amháin agam san am anois díreach agus cos eile san am cianda.
Cos, cos eile, a haon, a dó.
Mar a deireadh Peig Sayers bhí ‘cos agam san uaigh agus cos eile ar a bruach’.
Cos liom thall is cos eile abhus idir codladh agus dúiseacht.
Ach gob ar ghob, cos le cos agus scór le scór a bhí romhainn go fóill.
Thabharfadh ar m'anam." "Arbh fhearr leat cos deiridh nó cos tosaigh nó an nglacfá le cos deas eile, cos muice nó cos asail, a chrochadóir, sa gcás go gcasfaí cos bhreise inár mbealach as seo go ceann cúpla lá." Tharraing Réamonn Rua Ribeach anáil fhada dhomhain agus é ina shuí aniar ar an sínteán .
Siopa a bhí ann den chineál nach gcuirfeadh sé cos thar thairseach ann go brách sa bhaile; gnó teaghlaigh a raibh cos amháin san aois seo aige agus cos eile san uaigh.
Bhreathnaigh sí ar mhéaracha a cos san uisce.
A luaithe a chuir Rebekka cos thar tairseach thit sí i ngrá leis an áit.
Cos bhriste ar Mhicheál agus lámh bhriste ar Sheán!
Cos an mhadra isteach, lúb ina lár, é marcáilte go maith acu do lucht na yeaiteanna.
Ardaíonn sí cos léi, ar éigean, agus bogann an slabhra.
Cos álainn fúithi, nocht, troighthanaí.
A cos a phógadh.
Cos mná a phógadh!
D'ísligh Lise ar an rópa go raibh cos aici ar an gclaonchiumhais chúng.
Chuala siad díoscadh na gcoscán, cos anuas ar an dá thaobh aige.
Síneadh an lámh amach arís, cos i dteannta ar an leac lastuas.
Ach bhí foras faighte, cos i dtaca, greim láimhe leis.
Tá deasc an rúnaí ag cos chathaoir an chathaoirligh, atá ar ardán.
Chuir sí a cos chlé ar an dréimirín.
Ba bheag nár leag sí cos ar thóin an umair.
– Sin seanchurach fhear an tí, tá súil a’am nár chuir tú cos ann!
Cos eilifinte ag doras an chlub le haghaidh na scáthanna báistí, cathaoir súgáin cois tine againne.
Cos ar bolg na nGall nár éirigh leo muid a cheansú, cos uain trí chlár a scuab lán an bháid léi.
Chuireas cos an tsamhraidh fúm amach ar sháil mo dhearthár á leanúint ó dhoras go cuan.
Nuair a leag an t-ainmhí áirithe sin cos ar dhuganna na cathrach bhíomar réidh chuige.
Níor leag an fear seo riamh cos as contae na Mí.
A cos ceangailte i slabhra.
Cinnte, chonaic mé bochtanas a luaithe is a chuir mé cos sa favela an chéad uair.
Cé go bhfuil sé ina aice láimhe, níor chuir mé cos ann riamh.
Bhí cos amháin chomh dubh leis an ngual agus an chos eile chomh dearg le fuil.
Faoi dheireadh, cuireann Eibhlín a cos síos.
Stop an long agus thosaigh na paisinéirí cos ag dul i dtír.
Cé a bhí ag coinneáil cos leis an duine eile?
Bhí cos an bhríste tarraingthe aníos thar a ghlúin.
Nigh Lindsí glúin agus cos Ailfí le díghalrán.
Scaoil sé an crág agus bhuail sé cos ar an luasaire.
Stad Mara, agus d’fhan sí, cos amháin ar an talamh, an dara cos ar chéad chéim an bhus.