#138078
In dhá fhocal, fásach beag.
In dhá fhocal, fásach beag.
D’fhéadfá a rá gur fásach ceart atá san Ísiltír ó thaobh an chultúir pobail de.
Tá an fharraige ag ardú, tá an fásach ag leathnú.
Spéir, farraige is fásach.
Isteach go domhain san áit ina raibh fásach is féar fada fiáin.
Loiscthe nó sioctha, tá an Fásach Mór ina thír ghlan.
San eachtra Coco Pops dúisíonn Máire is a béal chomh tirim le fásach.
Fásach atá anseo le fírinne.
Fásach agus díomá is ea an chuid eile siar ar ais.
Tírdhreach fásach, sléibhte arda agus os a gcionn, éan ar eitilt i dtreo na scamall corcra.
Ní thriomaíodh an drúcht go meán lae ar an bhféar fada fásach.
Tá mo scornach chomh tirim le fásach mór fairsing an Sahara.
Tírdhreach eiseach, fásach folamh is ea é.
Tá cuma fásaigh ar an áit, ach ní fásach é.
Níl i mórchuid den chontae anois ach fásach garbh i ndiaidh an léirscriosta a rinne Bingham.
Coisceadh ar na smaointe uirthi, ach b’fhacthas di go raibh sí ag marcaíocht ar ainmhí éigin allta; go gcuala sí a chroí ag preabadh agus ag léimnigh fúithi le teann feirge; go raibh sé ina dhragún tine, agus lasair ag teacht óna shúil; go raibh sé á tabhairt go fásach éigin uafásach – áit nach raibh taitneamh gréine ná titim uisce; go raibh uirthi a dhul ann in aghaidh a tola; go raibh sí á díbirt go dtí an fásach seo i ngeall ar aon pheaca amháin.
Cathair reibiliúnach a bhí in Canudos, bunaithe ag bochtáin a d'éirigh amach i gcoinne thiarnaí talún an Sertão, fásach oirthuaisceart the, thirim na Brasaíle.
Síneann fásach de bhrící donnrua chomh fada le radharc na súl, ag clúdach na gcnoc, ag brú isteach gach uile lá ar an bhfíorbheagán páircíní glasa atá fágtha.
Dar leis an gcomhlacht, ní raibh faic sa mhóinteach; spás folamh ab ea é, fásach fliuch gan tábhacht.
Don fhile Ciarraíoch a chum an t-amhrán “Maidin Aoibhinn Álainn” ba chuma nó fásach an Cnoicín Fraoigh.
Thart timpeall air, bhí ballaí loma salacha i ngach áit; fásach coincréide is foirgnimh mhóra arda mhímhaiseacha ag gobadh aníos i dtreo na firmiminte as ceartlár an fhásaigh sin.
Gan scáth gan eagla air cé gur ar éigean ba léir dó a bhealach ó cheil an fásach crainn an solas ar an mbóthar.
Gan goir aige scolb a chur ina nead nó go dtugadh fásach úr duilliúir foscadh agus folach dó.
Bhí sé amuigh anois faoi bhéal an aeir, in áit ard aerachtúil, gan thart air ach fásach fraoich agus seascann ina lár.
Fásach folamh ab ea an talamh agus bhí doircheacht ar aghaidh an duibheagáin, agus bhí gaoth Dé ag séideadh os cionn na n-uiscí.
Cruthaítear radharc draíochtúil ann: Tá ‘an tír chomh coimhthíoch le fásach’, ach is álainn ‘an bhalbh-bháine adaí a bheith i mo thimpeall’.
Tháinig sé ar theach eile i sráid chiúin dhíblí agus fásach ar a chúl arbh fhiú slacht a chur air.
Baineann Pádraic Ó Conaire an–earraíocht as an turas traenach le himní, sceon agus cíor thuathail Nóra Mharcais Bhig a léiriú sa ghearrscéal dá chuid den teideal sin, mar shampla.9 Agus í ar a bealach go Baile Átha Cliath, braitheann Nóra go bhfuil sí ‘ag marcaíocht ar ainmhí éigin allta; go gcuala sí a chroí ag preabadh agus ag léimnigh fúithi le teann feirge; go raibh sé ina dhragún tine, agus lasair ag teacht óna shúil; go raibh sé á tabhairt go fásach éigin uafásach – áit nach raibh taitneamh gréine ná titim uisce; go raibh uirthi a dhul ann in aghaidh a tola; go raibh sí á díbirt go dtí an fásach seo i ngeall ar aon pheaca amháin.’10 Sa chás seo, is ionchollú an turas traenach ar an imeallú sóisialta is cionsiocair lena himirce agus is réamhchomhartha é ar an gclaochlú díobhálach a imreoidh an imirce chéanna uirthi ina dhiaidh sin.
An doras deireanach rompu, agus an fásach, stuabhealach briste, seanchabhlacha carranna; bhí bealaí na gcamall fite ina chéile idir na tulacha.
Fásach de choillte, chorcacha agus locha, gan bhóthar gan bhealach gan áitreabh, a bhí san oileán isteach ón gcósta.
Mura ndéanfaimid athstruchtúrú comhtháite ar Bhrí agus ar Mhistéir, ní bheidh sa domhan ach fásach folamh feasta.
An Astráil go háirithe, í chomh himigéiniúil sin, na tránna geala, an fásach forleathan, grian a sciúrfadh an t-anam.
Ó am go chéile briseann a bhfearg amach agus déanann siad fásach donn de gharbhchríocha na Nua-Shéalainne arís.
D'éirigh le cuid áirithe den phobal éalú go dtí an fásach agus bhíodar ar a gcoimeád ansin ar feadh na blianta ina dhiaidh.
Fásach teanga atá ann agus tá mise agus mo chéile mná ar ár ndícheall ag tógáil na bpáistí le Gaeilge ann.
An fásach agus an sáile, an t-aoire agus an t-iascaire, cion agus foighne, tonn ag éirí agus doras ag oscailt.
Is scanrúil le léamh iad a chuid dialanna sa Chongó: “Meitheamh 5: an tír ina fásach, muintir na háite ar fad díbeartha.
Tá íomháineachas álainn i línte mar: ‘Sa dubh a bhí an teas/ nuair a chlúdaíodh/ cladach clochmhóna/ an fásach fraoigh’.
Tháinig sé ar theach eile i sráid chiúin dhíblí agus fásach ar a chúl arbh fhiú slacht a chur air.
I dtús báire, ní raibh na daoine atá thuas leis anois suas agus ní raibh na daoine atá thíos leis anois síos agus fásach folamh a ba ea an talamh.
Nuair a ráinig Seáinín an fásach duibheagánch mar a raibh Dia suite chonaic sé Cydoimus sa gclapsholas bualadh bosach.
B’aistritheoir clúiteach é Douglas agus ba iad dánta an fhile Johannes Bobrowski, roghnaithe agus aistrithe ón nGearmáinis go Gaeilge, ábhar an leabhair dheireanaigh a tháinig uaidh, Labhrann an fásach (2013).
Ba í Máire a sheol Labhrann an fásach ar a shon cúpla mí i ndiaidh a bháis.
Chuir sé ar fáil dúinn na leaganacha Gaeilge Labhrann an Fásach de dhánta an fhile Ghearmánaigh, Johannes Bobrowski.
Ach an fear a bhfuil páirc náisiúnta, fásach, agus bealach mór ainmnithe ina dhiaidh san Astráil, rinneadh dearmad de i stair na hÉireann go dtí an bhliain seo.
Ní raibh sa gcriathrach as a dtánamar, agus as a rabhadar marcshlua Walair le teacht mura ngabhfaidís an bóthar fada thart timpeall an tsléibhe, ach fásach dorcha ag ardú uaim ó dheas.
Níor tháinig an Lorgaire chomh fada le Mac Giolla Mór go raibh an fásach fágtha ar a chúl aige agus páirceanna móra féir ar gach taobh de.
Tá cur síos ar an eachtra sin go léir agam sa leabhar beag taistil ‘Ó Mhaigh go Fásach’.
Tá cur síos chín lae déanta agam im’ leabhrán Ó Mhá go Fásach agus in IMN 2013 lgh 154-200 ar mo thuras ansiúd.
Bheadh sé chomh maith ag duine fanacht sa bhaile, áit a raibh cnoic, loch agus farraige – in ionad fásach brící agus coincréite.