Formhór mhuintir na hÉireann atá beo inniu, tá siad beo toisc gur mhair a sinsir trí bhlianta an Ghorta Mhóir agus trí ghortaí eile, chomh maith le cogaí, galraí ar an mórchóir, brúidiúlacht thiarnaí talún agus géarleanúint na n-údarás poiblí.
Rith Parlaimint Westminster an tAcht Teanga úd thall in 1993, ach tá lucht Plaid Cymru agus lucht Breatnaise ag rá nach leor é, go háirithe mar nach bhfuil aon dualgas ar Chomhlachtaí príobháideacha faoin Acht, fiú amháin nuair atá seirbhísí poiblí ó iompar go teileachumarsáid á soláthar acu, agus níl pionóis ró-throma ann má theipeann ar údarás poiblí nó aon eagras stáit eile seirbhís i mBreatnais a chur ar fáil ach oiread.
Le roinnt blianta anois is saintréith de shaol poiblí na tíre é go mbeadh fiosrúchán de chineál amháin nó eile ar siúl ag scrúdú gné éigin de mhí-iompar ag údarás poiblí, pé acu an ó thaobh rialtais nó eaglaise é.
Ba cheart go gcuirfí an dlí ar an gComhairle Contae agus ar aon údarás poiblí eile a dhéanann a leithéid agus fíneáil throm a ghearradh orthu is go ndíreofaí sciar suntasach den chiste sin ar léamh na Gaeilge a spreagadh.
Is mór an tionchar a bhíonn ag cláir fógraí ar aeistéitic áite, gan amhras, ach an féidir chomh maith creimeadh áirithe a bhrath ar chaighdeán morálta na n-údarás poiblí a leanann beartais mar seo?
Deir an Stát - an tAire Tithíochta agus an tArd-Aighne - nár chóir bac a chur ar údarás poiblí amhail an Bord Pleanála dul ar aghaidh le héisteacht ó bhéal toisc nach bhfuil leaganacha Gaeilge d'ionstraimí reachtúla ar fáil.