#150810
– Chuaigh mé, a mh’anam, mé féin agus mo leathbhádóir.
– Chuaigh mé, a mh’anam, mé féin agus mo leathbhádóir.
– Bhí, a mh’anam!
Uaireanta scríobhtar mh/bh agus dh/gh in ionad a chéile.
Uaireanta eile scríobhtar dh/gh nó mh/bh neamhstairiúil ‘bhardrudhas’ (vardrús), ‘liumhantas’ (liúntas).
Foilsíodh é ag William Curry agus é clóite ag M.H.
Bhí 285 leathanach ann, foilsithe ag M.H.
MH Gill.
‘Sea ar mh’anam.’
“Mh’anam go bhfuil sé suáilceach”, arsa an chomharsa, “ach is é a locht a laghad”.
Is mé, a mh’anam ach cén neart a bhí agam air, a deir tú.
Ar mh’anam gur aoibhinn an áit í.
Is ea, mh’anam!
Is ea, mh’anam!
Sea, mh’anam, níorbh aon doithín é, an Danny céanna sin, geallaimse dhuit é.
Sea, mh’anam, meileann muilte Dé go mall, ach meileann siad go mín.
Ní bhíodh mh’anam!
Sea, mh’anam, mór idir inné agus inniu!
Sea mh’anam!
Meabhraítear dúinn go gcoinnítear -bh, -mh, agus –th roimh f, e.g., scríobhfaí, ríomhfá, chaithfeá.
Agus, a mh’anam, thosaigh Lúcás ag croitheadh láimhe ar ais orm.
Agus, a mh’anam, thosaigh Lúcás ag croitheadh láimhe ar ais orm.
‘A Mharcais, a Jacques, agus a Dhualtaigh, a mh’anam, tá cruinniú breá ann.’
‘A rún mh’anama istigh, ort féin amháin an locht.
Mo sheacht mh’anam thú a shliotair!
‘Aisling mheabhail d’aicill mh’anam …’
.mh.
Tá, mh’anam.
Chomh maith le Taigh Mhàrtainn féin, tá Oileán Whithorn agus Uaimh Naomh Ninian ann.
Bidh farpaisich a' ruighinn air Dihaoine 19 Òg-mhìos agus a' tilleadh dhachaigh air Latha na Sàbaid 21 Òg-mhìos.
Ansin chuaigh muid trasna A’Mhòine, móinteán ollmhór gruama.
——— Go deimhin a mh’anam muise, níl .
Sea a mh’anam, chonaic mé go leor leor ar mó nocht a bhíodar ná faoi éadach.
Thug an Breitheamh Haughton droim láimhe lena n-achomharc ar an seachtú lá de mh Dheireadh Fómhair agus caitheadh amach an cás.
Maise mh’anam go mbeidh féar glas ag fás ortsa agus ormsa sula mbí aon straidhpeáil déanta.
Is ea, mh’anam, tuigeadh dóibh go raibh chuile shórt thart orthu ag fógairt dóibh nach raibh cathair bhuan acu abhus.
Is sa tuairimíocht sin dúinn ná diúltaímis ar fad don chiall a mh’anam is don chonn.
Sea, mh’anam, agus seans freisin go dtabharfadh sé comhartha na méar dhuit lena dhrochmheas a chur in iúl.
Sea, mh’anam, agus nach raibh sé thar am ag na tuataí céanna páirt ghníomhach a ghlacadh i liotúirge an tórraimh agus an adhlactha?
Mh’anam nár thug!’ ar sise agus í ag gáirí.
Sea, mh’anam, agus níor bheag é a shaothar scríbhneoireachta, fiú dá mba dhuine é a raghadh i gcionn na ceirde sin go lánaimseartha.
Ar mh'fhallaing go raibh siad tamall fós uam, ach bhí oiread mhuga de dhá shúil agam.
Chuir sé saothar Chesterton (agus Belloc, ar ndóigh) ar ár súile dúinn agus mh’anam ach go ndeachaigh gaisce Don Juan na hOstaire ag cath Lepanto go smior ionainn.
Sea, mh’anam, tá an Ghaeilge coinnithe beo fós ag cnoc is ag gleann, ag gort is ag coimín, ag bóthar is ag bóisín.
Sea, mh’anam, ní haon dóithín é ár bpríomhcharactar, Theodore Boone, nó faoi mar a deirtear ar chlúdach cosanta an leabhair: ‘Half the man, twice the lawyer’....
Scríobh Seán Ó Neachtain[q.v.] péire dán cáinteacha faoi (‘In aghaidh Dhiarmuid Uí Chonchubhair’ agus ‘Seán Ó Neachtain ar an Diarmuid céanna’) agus tá siad i gcló ag M.H.
In Éigse, geimhreadh 1942 (‘A Poem for Felim O’Toole’) tá an dán ‘Ná diúlt mh’ionmhuine, a Fhéilim’ in eagar ag Éamonn Ó Tuathail[B2].
Sea, a mh’anam, a deir an ceann eile agus a lámh á leagan go magúil ar chloigeann an tSeoighigh aige, ba deas an piléar gunna a dhéanfadh sé.
‘Ó mh’anam nárbh ea,’ arsa Marcus, ‘nach bhfaca mé na hadharca ag teacht amach trína chaipín?’.
Cuirim gcás gur mar ‘v’ a deirtear na cairn chonsan ‘mh’ agus ‘bh’ ó Oileán Bharraigh go Baile Bhuirne, agus ó Mhalaig go dtí an Mhuiríoch.
Thus the letters ḃ ċ ḋ ḟ ġ ṁ ṗ ṡ ṫ are equivalent to bh ch dh fh gh mh ph sh th.