#1555144
Smaoinigh ort féin agus an cantal a thagann ort agus ocras ort.
Smaoinigh ort féin agus an cantal a thagann ort agus ocras ort.
Tá ‘Breast ort’ sa chaint go traidisiúnta ach an mbeidh orainn ‘Breastimeacht ort’ a thabhairt air sin feasta agus ‘Scriosimeacht ort’ in áit ‘Scrios ort’ agus ‘Facafimeacht ort’ in áit ‘Facaf’ amháin?
Cuir casóg eile ort nach mbeidh ainm an casino air, ach fág do veist chosanta ort.
– Brostaigh ort, a Chumhaillín, ní fhanfaidh mé ort.
Agus tá ort an bricfeasta a ithe agus an éide uafásach scoile ort – uch!
Ansin sleamhnaíonn an chulaith ort mar a bheadh craiceann nua ag fás ort.
‘Coinnigh ort, coinnigh ort.’
Táim ag brath ort a Mhanannáin...táim ag brath ort go hiomlán.
Táim ag brath ort a Mhanannáin...táim ag brath ort go hiomlán.
Féach ort féin agus an chuma ort gur thug an cat isteach ón bpáirc tú!
‘Dhera, ná bíodh ceist ort, ní gá duit aon bhuaireamh a bheith ort.
Beidh ort ligean ort gur tusa mo pheata.’
Foighid ort, foighid ort agus cuir san áireamh gur intinn aimhréiteach atá ag do cholúnaí bocht.
Barraíocht carbaihiodráite, sin an rud nach bhfuil de dhíth ort agus cuirfidh sé meáchan ort.
An neamh-mheabhair atá ort nó an leisce atá ort?
“As ucht Dé ort, cuir éadach eicínt ort.”
“Coinnigh ort, a Dheaide, coinnigh ort.
“Breathnaigh anois ort, an bhail atá ort.”
‘Aoife, fan ort, fan ort go fóill.
Beidh ort leanúint ort, a dhuine.
Cuireann Seán agus Bríghid bród ort; tugann siad ort níos mó a dhéanamh.
Cad é an meas a bheadh agat ort féin dá ndéanfaí gabháil ort agus sclábhaí díot?
Caith airgead ort féin nach gcaithfeá de ghnáth ar rud éigin a rachaidh chun tairbhe ort.
‘Ballaí ifrinn go dtitfeadh ort – bíonn rud ínteacht i gcónaí ort .
‘Cuir ort rud éigin, níl ort ach drárs.’
Bogmheisce ort, do chairde timpeall ort, liricí gach amhráin ar eolas ag gach éinne.
Beidh mian chun do chéile ort ach beidh sé i gceannas ort.
'Sonas ort, a thaisce, sonas ort,' arsa an Duinníneach os íseal.
'Brostaigh ort agus tabhair ochtó dó, impím ort.
Tá an chuma ort go bhfuil deoch the de dhíth ort.
“Tá rud éigin ort, is léir,” a dúirt sé, “cad é atá ort?
Beidh ort scrúdú dochtúra a fháil le fáil amach an bhfuil sé ort féin, a Aire.
Nuair nach bhfuil ach leabhair timpeall ort, téann draíocht an fhocail scríofa i bhfeidhm ort.
Bheadh deabhadh ort thall i Meiriceá is n’fheadraís canathaobh go mbeadh deabhadh ort.
Bhí ort a bheith ar d'fhaichill nó bheadh daor ort.
“Tá mé tinn ag amharc ort ag cur gaosáin ort féin.
Más ainm atá de dhíth ort, nach bhféadfá ‘Irishman’ nó ‘Gael’ a thabhairt ort féin?
Cuir cóta mór ort féin agus is beag suntas a thabharfar don mhéid atá ort faoi.
Más duine tú a mbíonn deifir ort áfach, is mó seans go mbeidh díomá ort.
An mbeadh ort culaith a bheith ort in aon chor nó an raibh an Mhuir Rua bog go leor chun dul ag snámh ann gan rubar ar bith ort?
‘Sula gcuirim ceist ort cad é atá ag cur isteach ort tá ort rud éigin maith a insint dom,’ a dúirt Dónall.
Níor lig tú dóibh brú a chur ort, dul i bhfeidhm ort chomh mór sin go raibh ort do phearsantacht agus do chóras maireachtála a athrú chun aithris a dhéanamh orthu.
Níl mé ag iarraidh ort bás a fháil ar son na hÉireann – b’fhearr go mbeifeá beo ar son na hÉireann – ach an bhfuil tú ag rá liom go mbeadh eagla ort an carr a thiomáint a fhad le hIúr Cinn Trá féin, go mbeadh imní ort na Beanna Boirche a shiúl, go gcuirfeadh pionta i mBéal Feirste sceon ort?
Tá sé an-deas aithne a chur ort.’
Ná lig dó siúd cur isteach ort.
Cuir ort do chuid éadaí.’
Casfar fear breá ort lá breá éigin.’
‘Tá ceist agam ort.
‘Céard atá ort?’ a d’fhiafraigh sí.
‘As ucht Dé ort, ná habair tada.