#112325
Ná déan nós agus ná bris nós, a deirtear.
Ná déan nós agus ná bris nós, a deirtear.
Ná déan nós agus ná bris nós, a deirim liom féin.
Bris.
Bris.
Déanann muid iarracht feabhsú is cuma cé acu bua nó bris a bhíonn ann.
Is bris uafásach mór a bás,” a dúirt sé.
Bris cuid clóbh gairleoige, ná gearr iad, agus caith isteach iad.
Mar a dúradh go minic roimhe ar leathanaigh NÓS, déan nós, bris nós!
3) Bris an ghairleog ach ná bain an craiceann de agus ná gearr é.
Ná déan nós, ná bris nós.
Ach ná déan nós is ná bris nós.”
Ba deacair a bris a chásamh léi má bhí sí sa riocht seo.
Bris do shaol na hÉireann lán an triúir acu; go dté siad slán.
(Bris, 88).
Tuigeann siad siúd agus Dean Rock go háirithe, áfach, na horlaí a scarann bris is bua.
Ná déan nós is ná bris nós, a deir an seanfhocal.
Ná déan nós agus ná bris nós, a deirtear.
‘Ná déan nós agus ná bris nós’ a deir an seanfhocal.
‘Ná déan nós agus ná bris nós’ a deir siad.
Ná déan geall agus ná bris geall, a Gheaspair!
Ná déan nós agus ná bris nós.
Mar a deirtear sa bparóiste seo, dean agus bris nós.
‘Imirt éadrom shuáilceach, gan bris, gan bua ná buille comhraic,’ a dúirt duine eile.
Ná déan nós is ná bris nós.
Ansin, bris an dara ceannaire ba mhó amach agus - a Dhia!
Bris an meascán go dtí go bhfuil sé ina phlúr agat.
Doirt isteach an stoc agus bris suas le cumasóir láimhe.
Bris na cnónna coill agus cuir in airde ar an gcaramal iad.
Bris na cnónna coill agus cuir in airde ar an gcaramal iad.
Má tá aon ní amháin foghlamtha againn as bris agus bua mhí Mheán Fómhair i gCiarraí, áfach, ‘sé sin go seasann gach ceann acu as féin go neamhspleách.
B’fhéidir go raibh dua agus guais ag baint le na haon cheann acu ach sin iad na rudaí a thagann idir bris agus bua.
“Ná déan nós agus ná bris nós” a dúradh tráth ach anseo in oifigí NÓS is mian linn dúshlán na sean-ghnásanna a thabhairt ó am go chéile.
“Déan nós, bris nós, léigh nós” an mana atá againn agus is léir go bhfuil go leor agaibh amuigh ansin ar aon intinn linn.
Déan nós, bris nós – sin mana na hirise seo – agus is cinnte go bhfuil nósanna á ndéanamh agus á mbriseadh an t-am go léir.
Cúpla racán faoi pharáideanna – ná déan nós, ná bris nós an mana atá ag na boic sin.
‘Cúramach!’ arsa Bjarki, ‘ná bris é!’
Dúirt leis go mbíonn cead cainte ag fear caillte na himeartha i gcónaí agus nach bhfuil idir bris is bua ach beagán den ádh.
Ar éigean a bhí a fhios aige an raibh a shaol curtha amú aige; is iomaí bris nach dtabharfaí isteach agus ba chuma sa tubaiste.
Chuir sé comaoin orainn go léir agus is mór linn bris a mhná Peig [Chaomhánach] agus a dtriúr clainne....
Pé acu bris nó bua atá i ndán amárach dóibh tuigeann muintir Chiarraí go gcaithfear Áth Cliath a chloí sa chraobh más aon dul chun cinn atá rompu mar bhuíon imreoirí.
Dúirt sé go raibh súil aige gurbh ionann ag baintreach Ann Louise Gilligan tráth a bris agus ‘tráth machnaimh’ ina ndéanfadh sí ‘athmhachnamh’ ar chuid de na ‘cúiseanna’ dá dtugann sí tacaíocht.
Agus maidir leis an dara cuid – ná bris nós – déanann sé sin ciall más dea-nós é, atá tairbheach do dhuine éigin.
Tá an tráma a bhain lena marbhghinte brúite faoi chois ag Nóra, príomh-bhancharachtar an scéil mar nach féidir léi labhairt go hoscailte ar a bris.
Carachtar speisialta is ea an an fleiscín crua a insíonn don bhogearra: cé go bhfuil fleiscín le taispeáint anseo, ná bris an focal anseo!
Íocann an lucht féachana ar an láthair ar an mbonn go gcífidh siad coimhlint ina mbeidh bris agus bua mar thoradh air.
‘Ná déan nós agus ná bris nós,’ a deireadh na daoine, ach níor aontaigh Cáit ach leis an gcuid dheireanach den seanfhocal sin.
“Sa mhodh coinníollach, sa chéad réimniú, seo mar a réimnímid briathra ar nós bris, cuir, fág, mol, dún agus mar sin de.”
Uaireanta is fearr gan an bris a chur níos faide.’
Aon Easpag, Cairdinéal nó dlíodóir canónta nach nglacann leis na hathruithe sin bris as a bpostanna iad.
Dúirt an tAthair Ó Fearraigh go raibh bris chlann agus chairde Mhichíl Uí Rabhartaigh chomh mór le sliabh na hEaragaile agus chomh domhain le loch Dhún Lúiche.