#201502
‘Sea, sea, sea,’ arsa Mara.
‘Sea, sea, sea,’ arsa Mara.
– Sea, sea, sea.
Sea, mar adéarfá, sea má sea.
Sea, sea, sea, is realpolitik atá ann.
“Sea, sea, sea.
Cad déarfá le Molly féin in eireaball an leabhair agus í i lúib mo dhuine: "sea agus na sráideanna aite uilig agus na tithe bándearga gorma buí agus na hinscighmí róis agus na fóirdris agus na crobhanna dearga agus na cactais agus Giobráltar le linn mo ghirseoige mar a raibh mé i mo bhláth an tsléibhe sea nuair a chuir mé an rós i mo chiabh mar a ndéanadh na cailíní Andalúsaíacha nó an gcaithfidh mé dearg sea agus an chaoi ar phóg sé mé faoin mhúr Múrach agus smaoin mé d'aile nach cuma seisean ná duine eile agus ansin d'iarr mé air le mo shúile chun iarrata athuair agus sea agus d'iarr sé orm ansin go n-abróinn sea le sea a rá mo bhláth an tsléibhe thug mé i mo bhaclainn ar dtús é sea agus tharraing síos chugam é go raibh sé in ann mo chíocha a aireachtáil faoin bholtnas go léir sea agus bhí a chroí ag rith ar séarsa agus sea dúirt mé sea déanfaidh mé sea." Ní féidir a rá nár éirigh go seoigh leo.
‘A’ bhfuil Gaoluinn agat?’ ‘Sea.’ ‘A’ magadh fúm atáir nó níl puinn Gaoluinne agat?’ ‘Sea.’ ‘A’ Protastúnach tú nó conas ná fuil?’ ‘Sea.’ ‘Piúnt eile?’ ‘Sea.’ ‘An í san do bhean chéile?’ ‘Sea.’ ‘Ambaiste, ach bhí sí riamh fial lena cuid.’ ‘Sea.’ ‘An bhfuil tú ar meisce nó cad tá ort?’ ‘Sea.’ ‘Go raibh an Tiarna leat?’ ‘Sea.’ ‘Agus leat féin?’ ‘Sea.’ Bhí sé le feiscint ar cheannaithe m’athar romham amach sa doircheacht.
An Leathanach Deiridh …sea agus na sráideanna aite uilig agus na tithe bándearga gorma buí agus na hinscighmí róis agus na fóirdris agus na crobhanna dearga agus na cactais agus Giobráltar le linn mo ghirseoige mar a raibh mé i mo bhláth an tsléibhe sea nuair a chuir mé an rós i mo chiabh mar a ndéanadh na cailíní Andalúsaíacha nó an gcaithfidh mé dearg sea agus an chaoi ar phóg sé mé faoin mhúr Múrach agus smaoin mé d’aile nach cuma seisean ná duine eile agus ansin d’iarr mé air le mo shúile chun iarrata athuair agus sea agus d’iarr sé orm ansin go n-abróinn sea le sea a rá mo bhláth an tsléibhe thug mé i mo bhaclainn ar dtús é sea agus tharraing síos chugam é go raibh sé in ann mo chíocha a aireachtáil faoin bholtnas go léir sea agus bhí a chroí ag rith ar séarsa agus sea dúirt mé sea déanfaidh mé sea.
He held the bowl aloft and intoned: Sliocht as deireadh Ulysses Ó agus an mhuir an mhuir go craorag in amanna amhail lasracha agus na fuiníocha glórmhara gréine agus na crainn fige sna garraithe Alameda sea agus na sráideanna aite uile agus na tithe bándearga gorma buí agus na rósghairdíní agus seasmain agus na crobhanna fola agus na cachtais agus Giobráltar le linn mo ghirseoige mar a raibh mé i mo bhláth an tsléibhe sea nuair a chuir mé an rós i mo chiabh mar a dhéanadh na cailíní Andalúiseacha nó an gcaithfidh mé dearg sea agus an chaoi ar phóg sé mé faoin mhúr Múrach agus smaoinigh mé cad eile nach cuma seisean ná duine eile agus ansin d’iarr mé air le mo shúile chun iarraidh athuair agus sea agus d’iarr sé orm ansin an ndéanfainn sea le sea a rá mo bhláth an tsléibhe thóg mé i mo bhaclainn ar dtús é sea agus tharraing síos chugam é go raibh sé in ann mo chíocha a aireachtáil cumhra uile sea agus bhí a chroí ag rith ar séirse agus sea a dúirt mé sea déanfaidh mé Sea.
‘Sea, sea,’ a scairt an fear dorcha.
Gan ón bhfear eile, an t-amadán, ach ‘sea, sea,’ is dócha.
‘Sea, sea,’ arsa Deirdre.
‘Sea, sea, is ar na gardaí an locht i gcónaí,’ ar sise.
‘Sea, sea, sin a deir na staitisticí.
‘Sea, sea,’ arsa Máirtín.
– Sea, chuala mé Anna ag caint leis ar an bhfón póca...sea, táim cinnte anois...John.
– Sea, chuala mé Anna ag caint leis ar an bhfón póca...sea, táim cinnte anois...John.
Liam: ‘Sea, ‘sea!
Sea má sea, arsa mise i mo intinn féin.
Chuir prionsa na spiorad meangadh air féin agus dúirt, “Sea, sea.
Sea, ní raibh sé ina laoch, sea.
Sea, boladh dóite eile, sea, na cruite sa cheárta, ach gan a bheith chomh géar leis.
‘Sea má sea,’ a deir an t-athair go ciúin.
CROBHINGNE:SEA, MÁ sea, tá caint ard ar siúl maidir le heolaithe óga na bliana.
CROBHINGNE:SEA, MÁ sea, tá caint ard ar siúl maidir le heolaithe óga na bliana.
Sea, má sea.
Sea má sea!
Sea má sea; Dia idir sinn agus an ainnise!
‘Sea, sea.
‘Sea, sea?
Sea, sea, leithscéal ar bith.
‘Sea,sea, a chroí.
‘Sea,sea, má theipeann orainn, brief-cases.’
Sea,sea, cinnte,tabhair leat na páipéir go dtí an teach seo ar a trí.
Aha, sea, má sea.
Sea, má sea.
''Sea, 'sea, sin é an ceannaire.
Sea, Fionnuala anseo, sea, díreach théis an strap sin de phríomhoide a fhágáil.
Sea, má sea: b’fhéidir seo agus b’fhéidir siúd.
Sea, sea, scannán lán droch-chainte agus thar a bheith mí-aibí.
‘Sea, sea, bhí rud éigin ar Facebook aréir.
‘Sea, má sea,’ arsa mise, ach n’fheadaraíos an ceist nó ráiteas a bhí ann.
Sea má sea.
"Sea, caithfimid a bheith cúramach agus, sea, beidh dúshláin nua ann sna míonna romhainn.
Is trua gurbh éigean dóibh filleadh.’ ‘Is ea sea, sea, sea, sea, sea,’ arsa an cuairteoir, agus cúr breá bog bláth lena bhéal,’ ach nach raibh cuairteoirí eile agaibh, cuairteoirí nach raibh chomh…mar adéarfá…chomh, mar adéarfá..chomh bocht leo?’ ‘Ó bhí, bhí, bhí, bhí, ’ arsa Seosamh, ‘dream gealt anoir adúirt gur lean siad na réaltaí, agus d’fhág siad cúpla beart anseo ina ndiaidh.’ ‘Cad a bhí sna bearta?’ arsa mo dhuine go cíocrach.
‘Giorgio, an bhfuil a fhios agat go rabhamar le chéile ar feadh ‘Sea, sea, is cuimhin liom anois, sea, táim beagnach cinnte.’
Sea, sea agus sea faoi thrí, tá a fhios agam gur beag aird a bhíonn ag daoine ar Ghaeilge na Gaeltachta ar na saolta seo.
Beidh sleachta as Ulysses aistrithe go Gaeilge á léamh mar chuid de sheó nua IMRAM ’Sea,’Sea,’Sea an Domhnach beag seo.
Tá sleachta ’Sea,’Sea,’Sea bunaithe ar an aistriúchán a rinne Séamas Ó hInnéirghe, Breasal Uilsean and Séamas Ó Mongáin ar an úrscéal iomráiteach.
Tá blas na háiféise ar amhráin ar nós “Vitamins” – nach bhfuil slite níos fileata ann chun an t-árdú meanman a bhaineann le seal cois fharraige a chur in iúl ná línte mar “all we need, all we need, all we need, all we, is the sea, is the sea, cos the sea sorts you right out, does the sea”?