#737865
Feicim, mar shampla, nach ionann an stíl don tíolacadh i Marbhna V agus Marbhna VIII.
Feicim, mar shampla, nach ionann an stíl don tíolacadh i Marbhna V agus Marbhna VIII.
Fuaireamar-na, sagairt, tíolacadh an Spioraid Naoimh chun peacaí a mhaitheamh agus táimid freagrach as sin.
Fuaireamar-na, sagairt, tíolacadh an Spioraid Naoimh chun peacaí a mhaitheamh agus táimid freagrach as sin.
Taisce faoi thalamh atá á tíolacadh aige don léitheoir.
Cuireadh an tíolacadh ‘D’Eoin Dáibhí’ leis nuair a athfhoilsíodh é níos mó ná tríocha bliain ina dhiaidh sin sa díolaim An cion go dtí seo (1987).
Is dó a tíolacadh Béaloideas 68, 2000; ó 1988 amach bhí sé ina éarlamh ar an gCumann le Béaloideas Éireann.
Faraor, ní hé an cruinneas an tíolacadh ba mhó a bronnadh ó neamh ariamh anall ar na fir bhochta a chaitheann na geansaithe dearga agus uaine.
Ar an láimh eile, dúirt siad leis na taighdeoirí gur ‘tíolacadh ó Dhia’ é an Breatimeacht a mhéadaigh earcaíocht dóibh.
Tíolacadh a hiomann molta, a canadh ar thairseach theach Eiliosaibeit, do thrócaire Dé a théann ‘ó ghlúin go glúin’(Lúc 1:50).
De réir tuisceana eile traidisiúnta, is tabhartais iad na rudaí uile atá thart orainn, tabhartais a tíolacadh orainn.
Sheinn sé i Stratford-on-Avon in 1829, nuair a bhain sé clú agus cáil amach agus é ag fáil tíolacadh airgid ón Shakespearan Acadamy.
Tíolacadh a hiomann molta, a canadh ar thairseach theach Eiliosaibeit, do thrócaire Dé a théann 'ó ghlúin go glúin' (Lúc 1:50).
Níl an rian is lú d’olagón ná caoineadh ná cnáimhseáil, ná cúinse ná táinseamh ann, mar ní dualgas clainne amháin atá á chomhlíonadh leis an leabhar seo, ná scéal pearsanta foilsitheora, ach nochtadh ar lomchlár na fírinne ar an mbuille tubaisteach d’oidhreacht agus d’fhéiniúlacht Gael le turnamh Sháirséal agus Dill, sa tslí nárbh áibhéil ón gCadhnach an tíolacadh a dhréachtaigh sé do An tSraith ar Lár (1967), tíolacadh nár cheadaigh na foilsitheoirí le barr umhlaíochta, b’fhéidir, ag an am, ach a cuireadh le An tSraith dhá Tógáil ina dhiaidh sin, agus nár mhiste a cheadú anseo: Ní cás a rá ná gur chuir Sáirséal agus Dill comaoin ar an náisiún trí fhriotháil ar litríocht chomhaimseartha na Gaeilge, ar shlí a gcuireann lenár n-aibíocht agus ár bhféinaithint.
Tíolacadh foclóir O’Neill Lane do na heaspaig agus do na sagairt a chuidigh leis an obair a chur i gcrích (bíodh is go raibh urraíocht faighte aige i bhfoirm deontais ó rialtas na Breataine) agus tugadh suntas don deis chuiditheach a bhí ar fáil ó Chonradh na Gaeilge agus ó ghluaiseacht na hathbheochana go ginearálta.
Is iondúil go mbíonn daoine ag gearán faoin mbáisteach in Éirinn ach tá sé de bhua ag Rosenstock go bhfeiceann sé an t-aoibhneas a bhaineann léi, gur tíolacadh ó Dhia í. Saghas paidre is ea an dán seo ina ndéanann sé áilleacht na cruinne a adhradh.
Ba chóir do lucht rialaithe na tíre féachaint leis an scéal a athrú mar ‘ba pheaca marfach, dar leis, an tíolacadh seodmhar seo a bheith á thabhairt san áit nach mbeadh aon tuiscint dá luach; dá mbeadh cúram ceart á dhéanamh acu dá ndualgas náisiúnta ag lucht rialaithe na tíre chinnfidís ar bheart éigin leis na daoine seo a choinneáil sa bhaile.’
Agus mar fhocal scoir is maith liom an duine gur tíolacadh an leabhar seo dó a lua: Tomás Ó Caoindealbháin ón bhaile anseo a bhí pósta le Bríd, iníon Phádraig, agus a fuair bás go ró-óg ar fad ar an 24ú Aibreán anuraidh.
Tá gach aon seans nach mbeadh sé puinn sásta leis an moladh gan chrích atá fachta aige , mar ba dhuine umhal é a thuig go raibh tíolacadh aige, ach nárbh uaidh ar fad é – “when the poetry suddenly arrived” – an nath a bhí aige.
Caithfidh nach raibh cead pleanála acu mar bhí an Tiarna i bhfeirg leo: “Téanam, a dúirt Sé, téimis síos agus déanaimis cíor thuathail dá dteanga ar an bhfód i dtreo nach dtuigfidís caint a chéile a thuilleadh.” Agus má léimise Trabant i gceart, bheimis mallaithe go deo murach tíolacadh na Cincíse, is e sin le rá ní gá go mbeadh aon teanga amháin againn chun go dtuigfimis a chéile.
Bhí baint nár bheag aige le ‘Párlaimint na mBan’, agus ba é údar an tsaothair sin, an tAthair Domhnall Ó Colmáin[q.v.], a bhí mar oide ag a mhac; is cuntas ar bheatha Sir Séamus atá sa tíolacadh a rinne seisean (Párlaimint na mBan, 1952 in eagar ag Brian Ó Cuív).
Ann, ní foláir, a chuir sé aithne ar Dhonnchadh Mac Cárthaigh, larla Chlainne Cárthaigh; is dó a thíolaic sé Ouevres mêlées en Latin, Anglois et François sur divers sujets en prose et vers, 1730; ‘an early indication of MacGeoghegan’s abiding links with Jacobitism’ a thugann Geoghegan ar an tíolacadh.
Ag an bpointe pianmhar seo teastaíonn uaim buíochas a bhreith libh ar son tíolacadh bhur saoil mar shagairt agus bhur mbeatha rialta agus ministreachta agus tugaim cuireadh daoibh bhur gcreideamh i gCríost a athdhearbhú, bhur ngrá dá Eaglais, agus bhur muinín i ngealltanas slánaithe an tSoiscéil, gealltanas maithiúnais agus athnuachana spioraid.
An fairsingiú céadfaíochta a tíolacadh do ghlúin na Athbheochana agus a bhrostaigh iad chun gníomhaíochta nárbh eol dóibh a bheith ar a gcumas, d’fhág le huacht mórtas cine agus féinmhuinín agus fonn gníomhaíochta ag glúin an Chomhchaidrimh; agus bhrostaigh cuid acu, Seán Ó hÉigeartaigh agus Bríghid Ní Mhaoileoin ach go háirithe, chun tine bheo na haislinge a ateilgean faoi chló na réabhlóide cultúrtha le díograis agus le dúthracht féin-íobartha.
Ba mhaith mar a thuig Diarmaid Ó Súilleabháin an chomaoin a bhí curtha acu ar an réabhlóid chultúrtha bliain tar éis chomóradh an leathchéid d’Éirí Amach na Cásca, sa tíolacadh a chuir sé le Caoin Tú Féin (1967):
Mar a thugtar le fios sa réamhrá, tá bealach fada taighde agus scoláireachta siúlta ag Nollaig Mac Congáil, agus is comhartha ómóis agus ceana é an fhéilscríbhinn seo a bheith i gcló mar chomóradh ar an tíolacadh atá fágtha aige agus an chomaoin faoina bhfuil lucht léinn na Gaeilge aige.
Mar seo a scríobh sé an tíolacadh ag tús an dáin: ‘I ngeanchuimhne bhuach ar Sheán Sabhat, Cathmhíleadh Gael, a maraíodh in ioraíl ionsaithe Bhrookeborough, tráthnóna Lae Chinn Bhliana 1957.’ Agus an dán féin.
Ní raibh éifeacht an turais chomh drámatúil, míorúilteach chéanna le cás a sheanmháthar, ach tíolacadh grásta na foighne dó: Ceann eile de sna suáilcí a fuaireas ar mo mhionoilithreachtaí suas Cnoc Bréanainn ná gan dul ag áiteamh ar éinne de mo chomhbhádóirí ach an t-achrann san a sheachaint glan amach.