#774853
(Déantar comparáid idir ‘Toibreacha’ (CR: 34) agus ‘An Tobar’ le Ó Searcaigh (2000: 87-8).
(Déantar comparáid idir ‘Toibreacha’ (CR: 34) agus ‘An Tobar’ le Ó Searcaigh (2000: 87-8).
Níl aon LeasPhríomh-Aire i gcomh-aireacht Johnson, agus más ea, níl macasamhail C.R.
An cr[é]atúir bocht is mó go mór de thrua ná mise.
(11) a. is fearr iad sílstin [ nach de’n tsaoghal seo sinn ] (CP 39) b. thiocfadh liom mionnú [ gur caoineadh é roimh a bhás ] (CR 126) c. ní thiocfadh le duine ar bith beo déanamh amach [ nárbh é an t-éadach céanna abhí sa dá léinidh ] (CR 142) d. ní raibh an t-arm ábalta feiceáil [ caidé a bhí ag teacht orthu ] (CR 125) e. theip orm fáil amach [ cé aige a raibh siad ] (SGC 83) Comhartha sóirt an chlásail, mar sin, gur i ndiaidh an ainm bhriathartha a bhíonn sé mar chomhlánú; agus comhartha sóirt an fhrása ainmfhoclaigh gur roimh an ainm briathartha a bhíonn sé mar chomhlánú.1 An tábhacht a bhaineann leis na fírící seo dúinn féin anois ná go gcuireann siad ar fáil sórt trialach dúinn lenar féidir linn idirdhealú a dhéanamh idir chlásail agus frásaí ainmfhoclacha.
“Is rud nádúrtha é go leanfadh muid orainn leis an chumann agus tógáil ar an dul chun cinn atá déanta againn go dtí seo,” arsa Máirtín Mac Gabhann, eagraí de chuid C.R.
Is ‘lot othrasach’ (CR: 50) é dúchas na filíochta a bheith i nduine, cneá a bhíonn ag síorshileadh agus ag déanamh angaidh agus nach leigheasfar go deo.
Dán eile a bhfuil an ghile agus an dóchas le fáil ann, agus an bhreith mar théama lárnach ann chomh maith é ‘Comhrá Teallaigh’ (CR: 38-9).
The allegation is, in fact quite untrue and is based on what is obviously a misinterpretation of a letter from Ussher to Bedell by his nineteenth-century biographer and editor, C.R.
Thèid fiosrachadh mun fheadhainn a fhuair dhan fharpais crìochnachaidh a sgaoileadh aig toiseach a' Ghiblein.
Dán breá é ‘Éiniú’ cuirim i gcás (CR: 7), a bhfuil doimhneacht dhuibheagánach ann, doimhneacht a eascraíonn as na focail ‘plána’, ‘páirín’ agus ‘táile’, focail ó cheird na siúinéireachta, a úsáidtear go meafarach faoi cheird na hamhránaíochta, agus faoi mháistir mór na n-amhrán sa cheantar, Seosamh Ó hÉanaí, nó Joe Éiniú, mar a thugtar go háitiúil air:
Bíonn scáth éigin ag plúchadh anuas ar an reacaire i ndánta Uí Chuaig go minic agus is é an sampla is fearr de léiriú an scátha sin, b’fhéidir, an dán fada ‘An Choirm’ (CR: 22-25), dán a léiríonn seachrán agus iomrall an reacaire, agus a chuireann trua ar an léitheoir: