#615348
Bhí olc air le hEibhlín.
Bhí olc air le hEibhlín.
Bhí olc ar Aibhistín le hEibhlín.
Bhí olc uirthi le hAibhistín faoi chéard a tharla.
Chuir a raibh cloiste aige ó Chuimín olc air.
Gan aithne ar ard an tráthnóna an raibh olc ná mailís ar dhroim an domhain.
Bhí sí olc go leor gan a hainm a bheith i mbéal an phobail.
Chuir saighdeadh den chineál seo olc ar fhórsaí na Corónach.
Bhí an aimsir fliuch, gruama, rud a chuir olc uirthi le himeacht an lae.
Bhí cúrsaí tromchúiseach mar a bhí, gan fearg ná olc a chur air faoi láthair.
“Más fíor sin, cén t-iontas go mbeadh olc air?
Sainiúlacht é a n-aithníonn strainséirí tréithe ann, bídís olc maith, níos túisce ná sinn féin.
Ní raibh bóithre Chorcaí ró-olc, ach oiread, agus níorbh fhada gur shroiseamar Mala.
Tagann an mhaith as tóir an eolais; agus an t-olc chomh maith.
roimh a bhás, ar eagla go gcuirfí olc ar Conor Cruise Ó Brien!
Olc ginearálta?
Bheadh an bua ag an mhaith ar an olc agus ansin thiocfadh Daidí na Nollag isteach.
Bhí an bia an-olc fosta agus .
Bhí an t-olc sna Naitsithe gan amhras.
Chuir iompar brúidiúil an junta seo i mBurma déistin agus olc agus fearg orm.
Is cinnte nach n-aithneodh siad Éire, mas maith nó olc é sin.
D’airigh mé idir olc agus áthas ag éirí aníos ionam.
Ba mhaith liomsa mé féin a shamhlú mar dhuine a bhfuil rud iontach olc déanta aige.
Dhún na nGall, olc as cuimse ar phobal na Gaeilge.
Chuir sé olc ar dhaoine a dúirt go raibh sé ag iarraidh ordú a thabhairt dóibh.
Ag Poll na gColúr Mór deineann mionn dá monabar, an t-olc dá thuar aici.
Bhí a fhios aige cibé socrú a dhéanfadh sé go gcuirfeadh sé olc ar cheann acu.
Níor thuig sí cad a chuir olc ar a leannán.
Bhí aithne ag na brathadóirí ar na daoine a dhamnaigh siad agus olc acu dóibh.
Bhí cumhacht ag an olc, cumhacht dhubh dhlúth.
Bhí an t-olc gan áireamh, gan tomhas.
Is minic fiú gur rogha idir maith is olc a bhíonn ann.
Chuir nochtadh an chleachtais seo uafás agus olc ar phobal na Breataine.
Chuir nochtadh an chleachtais seo uafás agus olc ar phobal na Breataine.
Casann sé ón bhfáilteoir chuici siar agus dá ainneoin, braitheann sé olc chuici.
Sa dán ‘Olc Liom’ deir sé:
Mo chion den olc is den spíd,
Anois níl aon amhras ná gurb olc an rud dúinn aithris a dhéanamh ar na lochtanna.
I bhfad uainn an t-olc!
Abraimis go bhfuil dhá thaobh ar scéal, maith agus olc.
Leathbhealach idir maith agus olc a bhíonn claí an nath cainte, nach mbíonn?
an ceann cáiliúil ‘Mairg adeir olc ris na mnáibh’.
An líne chaol idir ciall agus mire, an bhearna baoil idir maith agus olc.
Ba ghá iad a chosaint agus a chaomhnú ón olc.
Tháinig olc orm go raibh sé ag magadh fúinn.
Bhí mé ag ceapadh go raibh olc air liom mar gheall nár éist mé leis.
Bhí olc orm liom féin gur éist mé le Niall sa chéad áit.
Bhí strabhas a chuirfeadh olc ar éinne ar an dá aghaidh acu.
Is olc an ghaoth….
Bhí an aiste sách gangaideach drochbhéasach, mar ba dhual do Mháirtín nuair a bhí olc air.
B’olc leis an cacamas gáirsiúil ar a dtug cosantóirí féincheaptha an bhunreachta ‘Cúinne na Saoirse’.