#1435843
Dob é sin an Molaing céanna a bhí mar Easpag Fhearna níos déanaí.
Dob é sin an Molaing céanna a bhí mar Easpag Fhearna níos déanaí.
Ag féachaint siar dom anois, dob éachtach...an seasamh teangan agus pobail é.
Dob é Tadhg (mac Uilliaim) Ó Rodaighe (fl.
Na “farraigí” tréana go raibh taithí ag an gcriú orthu dob iad farraigí corraitheacha Iarthar Chiarraighe.
An t-iontas ba mhó i dtaobh an bháid seo, dob é an teanc gleamach.
Protastúnach dob ea Crom Dubh a bhí ina chónaí sa gClochán.
Máire Ní Dhuibh dob’ ainm di.
Seanmháthair Dhomhnaill Uí Chonaill dob’ ea í.
File ó dhúchas ceart dob ea é.
Fear oibre dob ea Riobárd Bheldon.
Lá breá samhraidh dob ea é agus bhí súile aige le ládáil.
Do bhí triúr bráithre bochta ar a dteitheadh agus aimsir gheimhridh dob ea é.
Págánaigh dob ea na Sean-Ghaeil.
Garsún óg dob ea an mac – timpeall dhá bhliain déag d’aois.
Dob é Caoimhín Ó Cinnéide, rúnaí an chumainn, a labhair thar ceann fhoireann na Gaeltachta.
Fear lom ard gealchroicinn glas-shúlach dob ea é.
Dob’ éigean dom cabhair a fháil chun an bheatha do chimeád ionam.
Dob amhlaidh a tháinig an tAthair Pádraig Ó Fiannachta ar cuairt chugainn.
Dá mbeadh ceathrar dá samhail sin againn dob’ oirearc an tabhartas ó Dhia iad, ach monuar!
Dob é Horizon (Leeds) an chéad cheann.
Dob é *The Way Things Appear* an dara píosa.
Dob é P.L.
Dob é sin Marianus Scotus, nó Móel Brigte (ob.
Dob fhéidir, is dócha, canúint Ghaeilge amháin a athchruthú ón gCoiméide, obair an Alhambra a atógaint!
Aithiseoir beag gioblach buí mídheas gan toirt dob ea í, scéalach bothánach.
Aon uair go roghnaínn leabhair dob ísle caighdeáin ná iadsan dob é ticéad mo dheirféar a d’úsáidinn agus dheininn deimhin de go sínfinn chuig mo shearc é ar dhóigh go mbeadh an t-ainm a bhí scríofa air soiléir di.
D’aithin sé í – in ainneoinn athraithe na mblian bhí aithne aige uirthi – nó bhíodh aithne aige uirthi nuair dob óige i bhfad ná seo í, nuair dob óige i bhfad é féin agus a gcúrsaí ollscoile á leanúint acu araon.
D’fhan an bheirt eile i bhfochair a chéile ina diaidh agus iad ag caint mar gheall uirthi, agus cheap Séamas ina aigne féin ná beadh aon chaoi gur aige féin do bheadh sí mar iascaire bocht dob ea é; ach, ina dhiaidh sin is eile, do bhíodh sé comh déanta suas le duine uasal i gcónaí, ach duine uasal ceart dob ea an buachaill eile le hollmhaitheas agus le saibhreas agus gach ní do dh’iarrfadh a bhéal.
‘Dob uaibhreach a ruathar ar aonach, / dob fhada ar riascaibh rian a léime, / ar mhéid a reatha nó ar chaitheamh na daor-leac, / nó ar chamán a chompráid ní léir dam.’
Deir Tadhg Ó Donnchadha (Seán na Ráithíneach, 1954): ‘Ba chairdeas Críost é [Liam an Dúna Mac Cairteáin] ag Eoghan (sarar ghlac seisean Oird Bheannaithe), mar dob’ é dob athair baistí d’Art óg, mac Eoghain.
Ar an mbonn sin, ar an gcineál sin réasúnaíochta, dob’fhéidir scaglann, nó fearas ceimiceach a shuiteáil i lár baile móir, mar ar an dearcadh sin, dob’fhéidir stáisiún ginte adamhach a lonnú i Sráid Uí Chonaill i mBaile Átha Cliath de réir na loighice sin.
Dob fhéidir an bháisteach a áireamh ina braonacha agus bhí daichead focal ar a laghad ag muintir na n-oileán ar bháisteach.
Dob fhéidir siúl iontu mar a shiúlódh duine i ngairdín agus bláthanna glioscarnacha a stoitheadh sa tsíoraíocht.
Dob fhéidir a áiteamh, áfach, gur fearr an cur amach atá ag cuid mhaith againn ar stair Shasana ná mar atá againn ar ár stair féin.
Agus maidir le ceist an n-aimsitheoirí, Sheehan ina measc, dob é comharba Sheehan ar an bhfoireann, Johnny Buckley, a d’aimsigh an chéad trí phointe do Chiarraí.
Agus, ar ndóigh, dob é Dia féin a sheol leithéidí Éamonn Mac Muiris, Tomás Ó Grifín, Ciarán Ó Móráin agus a leathbhádóirí chun na scoile.
Is teanga í a thugann léargas ar mheon sinsireach dúchais atá chomh deoranta d’intinn an ollstáit agus dob’fhéidir a bheith.
Gan amhras bhí mórchuid daoine ann agus neart acu ar an dteanga a labhairt; ach dob fhírbheag an dream a bhí ábalta ar a leigheadh nó a scríobhadh.
Mhaíodh údaráis na scoile gurbh í an aidhm a bhí acu ná gach éifeacht a bhí sa bhuachaill a aimsiú agus a mhúnlú sa chaoi dob fhearr a rachadh chun sochair dó.
Ba í a bhuail an dátstampa ar mo chuid leabhar ar dhul amach dom, áfach, agus dob áthas liom é gur chinn troma thoirtiúla a bhí roghnaithe agam.
D’imir an cupán tae páirt speisialta ag na hoícheanta shóisialta, agus gan é ní bheadh an oíche mar an gcéanna: dob é an buille marfach do na siamsaí é.
Dob fhéidir ‘triúr mór’ na Gaeilge a cheangal le chéile dá mhéid a n-éagsúlachtaí, agus ‘cúigear mór’ na Gàidhlig ar chomhdhul leo ar chúiseanna traidisiúin is briseadh na línte.
Mar go bhfuil an Drom ar an dtaobh thuaidh de thráigh agus Barra na hAille laisteas di ar chrot ‘U,’ dob fhéidir a rá gur geall le scornach béal Thráigh Bháin Chloichir.
Dob fhéidir a rá gurbh é Gréagóir Ó Dúill ceannródaí athbheochan na filíochta Gaeilge i gCúige Uladh.
grinneolas do chur ar an chuid dob fhearr den Ghaeilge do scríobhadh sa tréimhse dá ngaireann na scoláirí ‘The Early Modern Period.’
Ba é an dearcadh é go mba deacair teacht ar dhóigh ar bith dob fhearr le labhairt na Gaeilge d’fhoghlaim ná bheith ag éisteacht le daoine do tógadh sa Ghaeltacht.
Ach ní fhaca sé aon cheann ar leith díobh, mar dob é an pictiúr ginearálta a thug sé leis agus níorbh iad na mionsonraí.
Ar ndóigh, ba mhó i bhfad é an saothar a chaith sé leis freisin agus an tuirse a bhí air mar thoradh; ach dob airde ná riamh an mheanma ann.
Chuireas féin tuairisc a cuid mac ach dob’ eol dom go raibh sí scartha ó Ernst, a Ostaireach fir, ó anuraidh roimis is níor luas é siúd.
Dob é a tharla ná gur glaodh chun na cathrach air le hagallamh tábhachtach a sheasamh agus go raibh sé ró-luath don choinne.