béal gan scoth
Pure idiomHeadwords
Description
Béal scaoilte ag duine.
Corpus examples
Agus an é sin Cú Chulainn! Ach aidhe! Mheasas ó d'chaint, a Fhearghuis, gur cheart a dhá oiread eile, ní headh ach a thrí oiread eile, bheith ann. Féach! Ní'l ruibe ar a ghial! Is eagal liom gur le béal gan sgoth a thánamair chun cainte.
Sin é an fear go bhfuil a chrann-tabhail ag dísgiú do mhór-shlógh, a Mhéibh. Má 's béal gan sgoth é ní béal gan binneas é, má 's binn béal 'na chomhnuidhe. Chífir go bhfuil sé chomh deas ar a chaint agus atá sé ar a ghníomh.
Additional explanation
- Ní raibh aon bhrí leis, caint gan éifeacht.
- Scéal ná h-éisteadh éinne leis. Béal scaoilte, Béal mór, gan tor, gan stop.
- Caint gan éifeacht/Talk without eloquence/an overcommunicative person.
Additional examples
Béal gan sgoth, a wisp-less mouth, i.e. a mouth not protected by a beard. The phrase has a secondary meaning. A person who speaks with a foolish want of caution is called béal gan sgoth, because his mouth does not show the wisdom which ought to be expected behind a beard.
Is é a bhéal san an béal gan scoth. = Ná coingeobhachadh sé aon rún.
"Sgoth" = "a strick of flax," which has been shaken free from hulls; a wisp of beard. "Béal gan sgoth" = "a wispless mouth," i.e., "a mouth which speaks without the discretion which a beard should indicate." "Sgoth" = "the pick and choice of something," hence, "béal gan sgoth," may mean "a mouth which does not pick and choose its words," "sgoth na bhflath"="the flower of princes," "sgoith" is dative case.
béal gan scoith, an over-communicative person
béal gan scoth (scáth (Uladh)), a blab, a tactless speaker