#495160
D’fhágas cloch ina measc.
D’fhágas cloch ina measc.
Cloch iomlán caite uait i ngach fhios duit gan stró ar bith!
Cuirimse an scríbhneoireacht chruthaitheach i gcomórtas le tógáil balla cloch.
Caitear é a thógáil le láimh ó chloch go cloch is ó spalla go spalla.
Iad chomh bagartha is go leáfaidís Cloch an Bhioscáin, a deir sí.
Bhailigh sé an Sliabh Mór agus na Clocha Breaca agus Cloch an Chaipín os a gcionn.
“Tá cloch nó dhó ar an talamh in aice léi, ach níl a fhios agam .
É sách tuirseach théis a lá fada ag briseadh cloch.
Rith Lazarus, na maslaí á leanacht mar a bheadh cith cloch ann.
Mura bhfuil ann ach matán cén fáth a mbíonn sé chomh crua le cloch scaití .
Ar chúl liagán damanta cloch aoil faoi bhun na gcreag a chuaigh sé ar a chromada.
Gan cloch gan crann idir iad agus talamh Mheiriceá.
Ar ócáid eile tuairiscíodh gur chaith óglaigh ceathracha nó caoga cloch le póilíní.
“Cloch ar a charn, mar a déarfá.
Carmán cloch atá sa scálán agus í déanta cruinn.
Bhainfeadh sé deor as cloch!
1948: D’éag Micí Mac Gabhann, as Doire Chonaire, Cloch Cheannaola, Co.
Tá sé faoi gheasa ag iontais an dúlra ar an oileáin; cloch, carraig agus cré.
Bhí sí thart fá fhiche cloch meáchain agus í cumtha dá réir.
Carn cloch aige insan loing.
Chiceáil sé roinnt cloch beag ar a bhealach.
I ndeireadh an lae, rud coimeádach is ea an pósadh, cloch choirnéil na sochaí.
É sách tuirseach théis a lá fada ag briseadh cloch.
An té atá thíos, caitear cloch leis...
Úsáideann an Direánach na focail coinnle, cloch, leac, fál, etc.
Sa deireadh cuireann an focal ‘cloch’ buaine, cruas agus .úntas an tsaoil sa Gemeinschaft in iúl.
– agus ‘Freagra’ (1983) – dán ina mbíonn ‘fál’ agus ‘cloch coirnéil’ in úsáid go siombalach.
Gur rinne cloch de do chroí
Cloch is spalla a shín
– agus dar ndóigh is mion minic a bhíonn an focal ‘cloch’ le fáil.
Sa dán ‘Amhras’ tá an dá fhocal ‘céir’ agus ‘cloch’ aige.
Más ea is port eile atá anois aige maidir le ‘cloch’ agus ‘carraig’:
tógtar gach claí, cloch ar chloch, gach cloch san áit cheart, ar nós mar a thógtar gearrscéal le focail.
bhí sé chomh maith agam bheith ag caint le Cloch Mhór léim an tSionnaigh!
Tháinig fonn air cloch a chaitheamh leis na héin.
Cloch éigin a chiceáil sí faoina cos, an chloch ag plabadh in aghaidh carraige eile.
Leagadh cloch eile ag barr na huaighe agus cheangail an t-athair ribín ildaite timpeall uirthi.
Bhain cloch tuisle as Cormac agus thit sé go talamh.
Chaith sé cloch isteach san fharraige.
“Scríobh ar an ngaineamh le cloch é,” a d’fhreagair Bó.
Thosaigh cath na bpáistí ag carnadh cloch dóibh.
Scaoil na mná cith cloch anuas orthu.
Thug siad faoi deara go tobann nach raibh a ndóthain cloch acu.
Ní fhaca an bhean chraiceáilte aon phúróg bheag, ach chonaic sí cloch mhór de gharsún.
Ag Cloch Scoiltí i mBearna a fritheadh corp an Athar Uí Ghríofa.
Tá cloch na haltóra le feiceáil go fóill go soiléir ann.
Cloch choirnéil i stair an Chumainn saothar Uí Mhurchú.
Duine fánach, duine le Dia, fear buile, Suibhne Geilt, Seosamh Mac Grianna, cloch sciúrtha i measc na gcarraigeacha, cloch scoiltí i measc na gcloch duirlinge ar an trá fholamh.
Ar ais go ‘Cloch Scoiltí’ Uí Ghrianna.
Seas suas an duine nár chaith cloch riamh!