#496494
Sin mar a bhíonn intinn an duine a mbíonn an galar dubhach orthu.
Sin mar a bhíonn intinn an duine a mbíonn an galar dubhach orthu.
Tá an galar dubhach níos forleithne an aimsir seo ná mar a bhí riamh.
“Pé scéal, is galar Éireannach é seo.
Tá an pheil tinn maith go leor ach le ‘manflu’ chan le galar marfach.
Mar dhuine a mbeadh drochghalar air agus go raibh an galar sin ag ithe roimhe.
“Galar gan leigheas orthu mar dhochtúirí!
Tá galar scamhóige Esther i bhfad níos measa ná mar a thuig mé roimhe seo.
Bhí galar uirthi.’
Agus anois an galar seo, Alzheimer.’
Agus ar ndóigh, bhí deireadh le díospóireacht nuair a bhuail an galar thú.
Ag smaoineamh ar shéimí, agus an dóigh ar tháinig an galar air chomh gasta sin.
Ach thóg sé féin an galar.
Galar a bhí chomh forleathan is go raibh a chuid freanga neamhthrócaireacha ag cur líonrith uirthi.
Foilsíodh ‘Ingeanna fáis’ in An galar dubhach (1980):
Galar fola a bhí ar a hiníon, a dúirt na dochtúirí léi i ndeireadh na dála.
Iad siúd a bhfuil an galar ag cur isteach orthu, ní gá dóibh a bheith róbhuartha.
Molaim go háirithe na haistí faoi asma, SEIF agus galar Parkinson.
Galar é atá ag fáisceadh tréithe na daonnachta asainn, ár ndífhréamhú sa spiorad.
Fuair na mílte acu bás de dheasca ocrais agus galar.
Gorta agus galar, ainnise agus eisimirce ba chúis leis sin, aimsir an drochshaoil.
Galar neamhshuain atá air.
Galar é, agus tá a leigheas á lorg agam.
Galar tógálach ab ea é sin ar fud na scoile.
Ach, dár ndóigh, ní ar na scríbhneoirí amháin atá an galar sin.
Galar is ea é leis nach léir aon leigheas a bheith air.
Á, a theanga mo shinsear, is céasta an galar tú.
Táim le 30 bliain, geall leis, ag fulaingt le galar scámhóg.
Ar ndóigh is fearr galar a sheachaint ná é a leigheas.
Mar sin is galar náisiúnach í an titim seo.
Agus anois, tá galar scamhóg air.
Nó an bhféadfadh sé, fiú amháin, gur galar fisiciúil é?
Go gairid ina dhiaidh sin, tháinig an galar buí go dtí an chathair.
Mhol sí dó dul abhaile nó thógfadh sé féin an galar uaithi.
‘Tháinig galar ar na muca timpeall na cathrach agus ghlan Lunham an t-aonach.
‘Galar scuaibe caillí.
Míoltóga a scaip é, dála na maláire – galar nach raibh cosaint aige ina choinne ach an oiread toisc gur dúradh leis gur contúirtí an druga ná an galar féin.
Bhí broincíteas, galar duáin agus gor scamhóige ag cur as dó.
I ‘Nótaí na Seachtaine’ ar 13 Meitheamh, dúradh gur ‘plá’ nó ‘galar’ a bhí iontu.
Ach ceist eile ar fad is ea galar an fhoclóireachais!
Ar nós galar doleigheasta nó marach coirp a chuaigh mé ina chleachtadh.
Ba mhaith liom sampla de leigheas an ghalair eile a lua, galar an cheannais.
Tháinig an galar seo ar na coilínigh, na hAfraiceánair san Aifric Theas.
Tá an cheist seo faoi na céimeanna atá riachtanach chun an galar a cheansú tábhachtach.
— faoi na nithe a chabhródh linn an galar crúibe is béil a sheachaint.
An galar eócadh a bhí ar dhaoine?
Tá sceitimíní ar Bhricriú, mar tá galar tógálach nua aimsithe aige.
Cheapfá go raibh galar orm.
I gcionn ceithre bhliain, de bharr galar croí a bheith air, scaoiltear saor é faoi chomha.
Seans gur galar tógálach é.
An bhféadfadh, fiú, an leigheas a bheith níos measa ná an galar?