#114214
Ara Solis a thug na Rómhánaigh air.
Ara Solis a thug na Rómhánaigh air.
‘Ara, Sir, tabharfaidh mé buille faoi thuairim.
‘Ara, tá sé ceart go leor,’ arsa Máirtín.
‘Ara, tá,’ arsa Máirtín, ‘ach creidim nach bhfuil baol ar
‘Ara, ní ceart é a rá.
Ara, cén dochar, a shíl mé, bainimis triail as.
“Ara déan do chac uirthi, a mhac,” a deir Máirtín Beag ag cur agall as.
“Ara, éirigh as do chuid ealaín,” a deirimse “is ná bí ag tarraingt mo choise.
‘Ara, muise, a dheabhail .
‘Ara, ní fiú.
‘Ara, a Dan, nach raibh tú le séimí gach tráthnóna go dtí an deireadh.
“Ara, is beag an baol a mhac.
‘Ara, bíodh na seacht ndiabhal acu,’ a dúirt sé, ag síneadh siar arís.
'Ara, níl mé ródhona, a Thomáis,' arsa Pádraig.
‘Ara,’ ar seisean as Gaeilge agus strainc ar a bhéal.
Ná dearúdaimis ara charbad na gceithre roth — ionstraim Dé sa tragóid.
‘Ara, céard tá ort, níl sé chomh dona sin.
‘Ara, fan go gcloisfir an scéal ar fad,’ arsa an bailitheoir.
Ara, ar a laghad is de shliocht na nGael é…right?
Tugadh post ollaimh dó i gCoinbhint Ara Coeli.
‘Soir ó thuaidh,’ arsa an t-ara carbaid.
‘Ara stop,’ arsa Muiris,‘ní gá duit ach a bheith ann.
‘Ara...,’ arsa mise, ach bhí Diarmaid chugainn arís.
Ara stop, ní foláir nó go mbíonn tú ag caint le daoine aisteacha.
‘Ara, stop in ainm Dé,” a deir tú.
Baineadh geit mhór asainn nuair a chuala muid an scéal,” ara Máire.
AIRE: Ara stop, tá €115 billiún le caitheamh againn in imeacht deich mbliana.
Ara, cén chaoi a mbeadh a fhios a'amsa.
Ara n’fheadar.
‘Ní féidir liom freagra a thabhairt ar do cheist agus cúrsaí mar atá,’ ara Pat Rabbitte.
Tull agus Deáí ar gach ara taobh do.
Ara tá siad go maith.
Ara chuir sé lagmhisneach mhór ar mhuintir na Gaeltachta.
‘Ara sin é, is casadh eile den roth é.
Ara, tusa agus Clina!
‘Eilbhín d’ois allta iadsan a bhíonn ar Shliabh Fuaid.’ ‘Inis dom,’ ar Cú Chulainn leis an ara, ‘cé acu a mbeo nó a mairbh is áil le hUltaigh a thabhairt chucu.’ ‘Is iontaí dóibh a mbeo,’ ar an t-ara.
‘Ara, bíonn tú ag tabhairt amach scaití,’ a dúirt sí, ‘ach tá tú alright.’
‘Ara, céard sin oraibh, a dhaoine córa?’ ar seisean nuair a chonaic sé an suíomh a bhí orainn.
‘Ara, a dheabhail,’ a deir Séamas, ‘ní fual a dúirt sé ach fool.’
‘Ara, stop é sin, a Mhuiris, cuir síos í sin!’
Crochadh eisean san éagóir chomh maith,’ agus go gairid ina dhiaidh sin: ‘Ara, tá mé ag imeacht .
Táid i mbun aistir go deireadh domhain nó pé áit a thabharfaidh an carbad agus an t-ara iad trí spéartha na cruinne.
‘Ara, an t-amadán sin Liam, anois beidh an locht ormsa,’ a smaoinigh sé agus é ag trupáil ar aghaidh.
‘Ara, is mar a chéile sibh, a ghadaithe,’ a dúirt sé agus é ag rith amach ina ndiaidh.
D’fhaighimis an seic, an giota páir, An t-ara malairteach fáin, Ar an saothar aimrid gan aird, Is théimis chun an ósta ghnáith.
Verily) agus ara, óra (ó a fheara) agus go mór mór an rud a deir Seán i dtaobh foirmeacha áirithe sna seanghluaiseanna.
Bhuail ocras arís an créatúr agus dúirt sé, “Ara, íosfaidh mé giota beag bídeach eile den phíotsa.”
Caithfidh mise an bealach a dhéanamh gairid.’ ‘Ara, ‘mháistir.
Ara, a stór,’ ar seisean go magúil, ‘seachain an braon….’ Ní dúirt an cailín faic.