#1024264
Mi casa, su casa, mar a déarfá.
Mi casa, su casa, mar a déarfá.
Códaíodh 23 ceann eile mar chastaí measctha agus 30 ceann eile fós mar chastaí neamhchinntithe.
Áiteanna iad ina gcastar daoine ar a chéile agus ina gcastar saolta bun os cionn.
Ná cas, ná cas, tá tú beagnach ann, seachain ciumhais an chosáin, rómhall, do cheann.
Casann Fíona an fhidil agus casann Tim an consairtín agus an phíb uilleann.
Tógadh na Tithe Aíochta, nó na Guest Houses, ar dtús, agus b’iad sin an Casa del Mar, an Casa del Sol agus an Casa del Monte.
Le Rosetta Stone a chasfaimid an tseachtain seo chughainn.
Sara gcasaimis ar an mbaile cheannaíodh an tAthair Solanus uachtar reoite dúinn.
‘Chomh casta le Marina, agus ise chomh casta le Mariana, is dócha.
Tá an friotal casta ó tharla an t-ábhar a bheith casta.
Chasainn leis ó am go ham thar na blianta agus shiúlaimis le chéile.
Má bhí an saol casta gasta lena linn, is casta agus is gasta anois é.
Faighim leaba gan stró i gCasa Cofradía del Santo – Albergue de Peregrinos.
‘Mura leathnaíonn an tollán romhainn i gceann deich nóiméad eile casfaimid timpeall agus rachaimid ar ais.
Ach casfaimid lena chéile go luath.
Ina dhiaidh sin chonaic mé í ag tabhairt uaithi nuair a chasfainn léi.
Casfaimid le Matt ina theach cónaithe in Áth Cinn, Co.
Mar sin casaimis ar ais chun na Gaeilge láithreach:
Casaimis ár gcuimhne ar an turgnamh machnaimh seo uair amháin eile.
Go dté tú ar scoil is go gcasa cineáltas ort.
“Is féidir Raidió Fáilte a aithint ar an chinéal ceoil a chasaimid,” arsa Fergus.
Is cinnte go gcasfaimis amhrán Gaeilge dá bhfaighimis ceann ar ardchaighdeán.
‘Cruthaímid ceangal teileapaiteach le daoine nuair a chasaimid leo, saghas líne theileafóin dhofheicthe,’ a mhínigh sé.
Bhuail Tony Birtill leis sa Chasa Club.
Ionas go gcasfaimis ar a chéile arís.
Siúlaim tamaillín thairsti sula gcasaim ar ais.
Téim cúpla céad méadar síos bóthar an chósta sula gcasaim ar chlé, isteach sa chruatan.
Casaigí ar dheis.
Níl uair ar bith dhá gcastaí ar a chéile muid nach dtagadh scéal as.
Faraor, do Matthews, bhí casadh amháin eile sa scéal – casadh an-mhór go deo.
Seancheirt nó giobal é an buadán a chasfá thart ar chréacht nó lot, bindeallán baile.
“Tá a fhios agam, yeah, tá eagla ort go gcasfainn leis an dúnmharfóir nó rud éigin.
An fonn oibre a bhí ar an uile dhuine dá gcastaí leis!
Ag casadh agus ag casadh.
(Dála an scéil, cad é an chéad amhrán Béarla a chasfá ar Raidió na Gaeltachta?
D’ardaigh a guth: orgán eaglaise, paean mórtais, sruth deor, caise fola, cine fuadaithe, traidisiúin thréigthe.
Casaigí ar na cnaipí agus bainigí sult as Éire Fhiáin!
Bhí dhá chathaoir ann a bhí ag cur leis an chaise longue.
Tá atmaisféar meidhreach san áit agus tá dreach fáilteach ar aghaidh na ndaoine a gcasaim leo.
Bheiridís a gcuid píob mála leo agus chasaidís amhráin ghraosta, gháirsiúla.
Chasaidís ar a chéile chuile mhaidin.
Casaimid ar dheis, isteach i mbóithrín a thugann suas ar dhumhach ard muid.
Gortaím matán i mo mhuineál nuair a chasaim mo cheann.
Casaimid ar dheis ag bun an chnoic.
Ach mar dhioscmharcach is dlúthdhioscaí a chasaim.
Bhí seans ann nach gcasfaidís le chéile go deo arís.
Báitear daoine, na céadta acu, agus casaimid go dtí an leathanach spóirt ansin.
Mhol Fiachra, mar mhalairt air sin, go gcasfaidís lena chéile i gcathair Chorcaí nó i Luimneach.
Casaimid isteach sna Bucks de luas an tseabhaic.
Ag brath ar cé a bhí ag labhairt leo chasaidís ón mBéarla go Gearmáinis go hAraibis.