#1183956
Mhothóinn, ach ag an am céanna ní mhothóinn.
Mhothóinn, ach ag an am céanna ní mhothóinn.
Ach níl aon chomparáid idir ár méara gan mhothú agus ár n-anam gan mhothú.
Ní sheachnaíonn sí mothú an ghrá, nó mothú fisiciúil an ghrá go fiú.
Bhuel, is cosúil go bhfuil dhá shlí chun é a rá, ‘mothú ionannais’ agus ‘mothú sainiúlachta’.
Ach níorbh fhada a mhair an mothú sin, mothú na saoirse agus na cumhachta.
Faoi cheann uaire mothaíodar go raibh an t-aer an-mheirbh sa teach.
Ní mhothófaí ‘draíocht’ an dráma gan é a fheiceáil ar an stáitse:
B’fhada ó mhothaigh sé chomh sona, suaimhneach, neamhbhuartha agus a mhothaigh sé an nóiméad sin.
Mhothaigh sí trua dóibh ach mhothaigh sí trua di féin agus Heinrich.
Mhothaigh sí madra ag tafann istigh agus mhothaigh sí coiscéimeanna troma ag tarraingt chun dorais.
Mothófar tionchar na laochra, ó Chú Chulainn go Jim Larkin.
Mhothaigh sé a thóin ag bogadh faoi; mhothaigh sé a chosa ag damhsa.
Mhothaigh sé faoiseamh go raibh sí i gceart agus mhothaigh sé ciontach gur tharla an taisme.
Mhothaigh sí lag; mhothaigh sí mearbhall ina ceann.
É nasctha freisin leis an seascaireacht a mhothaínn ar saoire sa bhaile i dteach mo thuismitheoirí.
Gach uair a níodh Gayle gruaig dhuine éigin mhothaínn tinn agus éadmhar.
Mhothaínn boladh an ‘Old Spice’ in áit bholadh an allais ar an Aoine, binn an boladh.
Mothaigh sí cráifeach arís agus, níos aistí, umhal i láthair na n-iarsmaí staire seo.
Mothaigh Welby go raibh imní ar Paloma.
Mothaigh Marcas lomnocht cé go raibh fobhríste air.
Ní féidir liomsa a shamhlú cén sceimhle a mhothaigh sé, nó a mhothóidh sé amach anseo.
Ar ndóigh, is i mBaghdad, Aleppo agus Tripoli a mhothaítear iarmhairtí na ‘mbotún’ sin.
Agus ní mhothóidh mé ciontach ar chaoi ar bith.
Ní mhothódh Saoirse an t-aer sin go brách arís.
Ní mhothóidh tú fiúntas an chleachtaidh seo go dtí go mbeidh sé déanta agat.
Meas tú an raibh sé ag samhlú na caoi a mhothódh seisean in áit Horan?
Ní fhéadfainn bogadh as an chathair anois, mhothóinn uaim an éagsúlacht is an éiginnteacht chorraitheach.
Mhothaíomar go léir rud éigin speisialta an oíche sin.
Mhothaíodh daoine níos fearr tar éis bualadh leis.
Agus an mothóinn nár cheart dom seo a dhéanamh?
Seo an ceimiceán a dhéanann muid nuair a mhothaímid ceangailte, grámhar, ionbháúil.
Cén chaoi a mothóinn agus mé ag seasamh sa chógaslann ag fanacht leis an phiolla gorm?
Mothaíodh go mbeadh ‘caibidil uileghabhálach’ nó a leithéid ciotach agus débhríoch.
Ní oibreodh sé, agus fiú dá n-oibreodh, ní bheadh smacht ar bith aige ar an mhallacht a luaithe is a bheadh sé amuigh ar a bhéal agus ar roth mór an tsaoil … seans go dtiocfadh an mhallacht ar ais air …nach mhothódh sé faoiseamh, mhothódh sé ní b’fhearr, mhothódh sé go mbeadh díoltas rúndiamhair na cruinne iarrtha.
Admhaím go poiblí an náire agus an croíbhrú a mhothaímid go léir.
“Tá deich nóiméad agaibh,” a dúradh linn agus mhothaíomar go raibh srian á chur orainn.
Ní mhothóidh tú lámh the dhaonna ar chlár d’éadain.
Conas mar a mhothóidh mé i gceann sé mhí eile?
Mhothaíomar gur focain cic san aghaidh dár bhféiniúlacht a bhí ann.
Dá leagfaí amárach iad, mhothódh daoine gan chosaint, sosanna cogaidh ann nó as.
Ní mhothóidh tú ciontach.
‘Bhuel ní mhothaímid go dona faoi, i bhfírinne, mar gur chruthaíomar thú.
B'in an uair a mhothaíodh Kati an teas ag ardú inti.
Cén fáth go mothódh?’
Mhothófá go raibh iontas uirthi faoin méid cainte a bhí sé a tharraingt.
Bhí sise ar bheagán focal, mar dhuine a raibh doicheall Chuimín mothaithe aici.
Dúirt sí féin nach scríobhann sí ‘ach faoi bhrú mór mothaithe’ (in Davitt 1984: 52).
Cén fáth go mothódh?’
B’fhéidir go mothódh sé ní b’fhearr faoin scéal i ndiaidh dó greim a ithe.
Dá bharr sin, mhothófá an-ghátar le tionscnamh comhordaithe taighde ar ardoideachas na tíre.