#1155078
Rinneadh an méid sin le Conradh Maastricht, Conradh Nice, Conradh Liospóin agus leis an gConradh Fioscach.
Rinneadh an méid sin le Conradh Maastricht, Conradh Nice, Conradh Liospóin agus leis an gConradh Fioscach.
I 1992 d’iarr Conradh Maastricht ar an Aontas cultúir na mballstát, maraon le hoidhreacht a gcultúr comónta a chur chun cinn.
Deir sé go raibh Conradh Maastricht bunaithe ar sheantuiscintí na hEorpa vis-à-vis an chumannachais, agus gur gá an fócas a athrú go dtí Mitteleuropa mar a bhfuil an chumhacht i ndáiríre anois ag forleathadh timpeall ar an nGearmáin.
B’shin a bhí taobh thiar de gach conradh a tugadh isteach ó bhain muid ballraíocht amach san AE, go háirithe Conradh Maastricht, Conradh Liospóin agus an an Conradh maidir le Comhshocrú Fioscach.
Nuair a bhí an New York Times, ar 21 Samhain 1991, ag déanamh anailíse ar an tionchar a bheadh ag an gconradh Eorpach Conradh Maastricht ar Éirinn, ar an gceantar seo a dhírigh siad a n-aird: Níor athraigh rudaí le teacht an Tíogair Cheiltigh.
Tá sé aitheanta i gcás na Danmhairge i bPrótacal le Conradh Maastricht, mar d’aithin an tAontas Eorpach féin go bhfuil náisiún nó lucht teanga atá chomh beag leis an Danmhairg i mbaol ó dhream chomh láidir leis na Gearmáiniseoirí.
Agus ní féidir réiteach a fháil ar na fadhbanna sin gan droim láimhe a thabhairt le polasaithe an Aontais Eorpaigh maidir le srian docht a chur ar an méad airgid gur féidir linn a fháil ar iasacht (Comhaontú Fioscach) nó maidir le ceart an stáit dul in iomaíocht le comhlachtaí príobháideacha ar mhaithe le leas an phobail (Conradh Maastricht).
Ní hábhar iontais é seo ar ndóigh, mar tá an Chomhairle Chomhairleach (!) ann de bharr Comhaontú Cobhsaíochta agus Fáis de chuid an Aontais, comhaontú a d’eascair as Conradh Maastricht. Tá an Chomhairle Fhioscach seo neamhspleách ar an rialtas.