Allgottheit, nimm mich auf, lös mich in Tropfen Taus, Wie er am Blatte hängt, laß ungemessne Fernen Mich ewiglich durchziehn, hin zwischen Blum’ und Sternen, Laß mit dem Ozean mich unerkannt verschwimmen, Laß mit dem Strom von Licht, der mich umrauscht, verglimmen, Daß ich mich nicht als Eins und Einsames empfinde, Gleich dem verstoßenen und mutterlosen Kinde!
Fiafróidh bean na nglasraí what do ye t’ink o’ dem apples love?
Ní haon fhocal mór dem chuid grá, ach greann.
Bheadh gach gné dem shaol difriúil.
“Táim déanach do cheann dem léachtaí,” d’fhreagair mé é go grod, ag iompú uaidh.
Dem ainneoin.
Go leor dem chuid gearrscéalta tháinig siad chugam ar an ngaoith.
Mheasas go bhféadfainn cuid dem mhianta fileata, dem thuiscintí scríbhneoireachta, a chomhlíonadh ar shlí chomh hiomlán céanna ar bhealaí eile’ (ibid.
Ní raibh an gnó sách oiriúnach le haghaidh buachalla óig dem’ leithéidse, dar léi.
‘Dá mba le duine dem mhuintir féin a bheinn ag caint is ‘damhsa’ a déarfainn.
B’é sin ‘Diarmuid mit dem roten Bart.
Tá ualach dhá scór bliain bainte dem’ ghuaillí.”
INSÍM féin cuid de sheanfhocail na Gaeilge dó, cuid dem scéal.
Saghas rac-cheoil dem chuid anois is ea amhráin na hAlban as Inse Gall amuigh.
Dem ainneoin, áfach, agus dem dheargreibiliúnach ainneoin, táthar dom shlogadh isteach diaidh ar ndiaidh i bpoll slogaide na Sé Náisiún agus an Choirn Heineken.
Is féidir liom cuid dem chlaonta féin a mhíniú, ach táid sin pearsanta.
Níor díom ná dem shórt é in ainneoin na draíochta.
Ní theastaíonn uaim paidir chapaill a dhéanamh dem scéal féin, ná de scéal an cholúin seo.
Compánach dem chuid féin ab ea an colún seo le fada.
Chaitheas an chuid is mó dem shaol oibre istigh sa Ghúm.
Is cuid dem shaol anois é.
Is anseo a chónaigh cuid dem shinsear.
‘Ní raibh lá dem’ shaol nuair a bhíos beo ná gur dheineas drochghníomh éigin.
Ach níl ansan ach cuid dem scéal!
Ar dhuine dem shinsir é an Rábach seo?
Caithfidh gur tarchur paraisíceach fo-chomhfhiosach éigin dem chuid a thug anseo é.
Ansan a chaitheas an chéad sé bliana dem shaol, sular chuas ‘ar imirce’ go Ciarraí.
Is leasc liom go mór leanúint dem’ scéal.
Tá sé in am agam scor dem chaint.
Ansan ghlac sé tae agus canta mór dem thoirtín cáise.
Ritheann macalla Ríordánach liom féin “Sceo ar sceo do scumhadh iad/ na daoine seo dem chroí”.
Claonadh intinne biogóidí dem chuid féin é seo, agus muran maith leat é, bíodh agat!
Nuair a tháinig mo Bhildungsroman amach i dtosach thriail modhléitheoir dem chuid é a léamh.
Lasmuigh dem fhuinneog féin, bhí lár Bhleá Cliath agus imeachtaí laethúla Shráid an Phiarsaigh.
Mheas cuid dem’ chairde gur chóir dom cur isteach ar an bpost.
Chuireas aithne ar mhuintir agus ar chúlra a lán dem’ mhic léinn ón dtaobh sin tíre.
Chuireas chomh maith cóip den dara leagan leasaithe dem’ leabhar chuici.
Bhí náire orm é a chur i gcló in aon bhailiúchán dem’ chuid ó shin.
Sea, ní rabhas-sa ag gearán ach bhí a lán dem’chomhphaisinéirí.
Bhí meascán dem Chríostaíocht agus den phágántacht ansin.
Déarfaidh cuid dem’ léitheoirí liom go bhfuil sé thar am agam éirí as an eagarthóireacht.
D’fhágas cuid mhaith dem’ leabhair ann.
Thagadh an chuid ba mhó dem’ chaint anuas trím’ shrón.
Chaitheas a lán dem’ fhuinneamh nuair a bhíos i mbláth mo mhaitheasa le Glór na nGael.
Is dócha gurb ise thar éinne eile dem’ shinsir a dhein scoláire Nua-Ghaeilge díomsa.
‘Scríobh tú go dtí an duine ceart ’ arsa mise léi ag cur cóip dem’ leabhrán chuici.
Thug an tAthair Éamann mé go Maigh Nuad ag triall ar ualach dem’ chuid leabhar.
Is cuimhin liom Jerry Jones na leathshúile a theacht isteach go ceann dem’ léachtaí.
Is iad is giorra dem’ chroí.
Is é an dátheangachas cuid mhór dem’ fhéiniúlacht.