#771660
Mar a deir sé sa dán ‘An Gad Stoite’ tá an ‘gad imleacáin’ briste (ibid.
Mar a deir sé sa dán ‘An Gad Stoite’ tá an ‘gad imleacáin’ briste (ibid.
Seas siar a stócaigh, a deir sé, go gcuirfeadsa gad inti dhuit.
Gan amhras, tá an scannán lán go gad le maisiúcháin.
Bhí gad an bháis crochta ar mhuineál gach duine i gcónaí.
Dá bharr, bhí sé den tuairim go bhféadfaí an gad a scaoileadh beagán.
Go bhfuil gad imleacáin an chine
Bhí a anáil á shú aige, an gad ag fáisceadh arís ar a easnacha.
Bhí na Meiriceánaigh iontach míshocair faoi sin: bhí an gad róghar don scórnach anois.
Bíonn gad súpláilte i mbun súisteála.
Níl gad níos gaire don scornach ná an tsíocháin.
Scaoil chugham an scread, an gad, an greadadh a d’impíos lem’ chat-shúilibh ath-dhúchasacha.
Sroicheann seo barr buaice sa chóisir tí atá lán go gad le daoine geala, meánaosta, meánaicmeacha.
Ba í an Ghaeilge an gad ba ghiorra dá scornach i gcónaí.
Seas siar a stócaigh, a deir sé, go gcuirfeadsa gad inti dhuit.
‘Gad bí bhuí í.’
Tá an radharc lán go gad de sheatanna den tírdhreach agus den sneachta.
Is é forás Shinn Féin an gad is giorra don scornach i gcónaí acusan.
Is cinnte nach é an gad is giorra don scórnach é.
Scairshealbhoírí AmTech an gad is giorra dá scornach aige.
Ansin tharla rud éigin a bhain an gad de chumhacht na samhlaíochta againn.
'Gad a tharla aréir?' ar sí.
Níorbh é Stormont an gad ba ghiorra don scornach ag ceachtar páirtí ag a gcomhdhálacha, áfach.
Ní i bhfad go raibh mé féin agus í féin i gCionn Átha Gad.
Bhí sé mór, rósta go slachtmhar ach chomh righin le gad nó leathar.
Béasa an Túir le Máirtín Ó Direáin Oh my Gad!
Sin é an gad is gaire – nó is giorra – don scornach.
Cuir gad féithleoige ar lámh cheaintín na leamhnachta inniu.
Scaoileadh an gad.
Céard é an gad sin?
Sin é an gad is gaire don scornach.
Ach nuair is giorra an gad dár scornach féin, is géire an phráinn.
Dia gad shàbhaladh.
Dia gad shàbhaladh.
An Iarmhí - IT Átha Luain, Baile na gCros, Cionn Átha Gad, An Móta
Dúirt sé gur chóir an rialtas a bhriseadh sa chéad toghchán eile agus ‘an gad atá a’ teannadh ar an Ghaedhilg a ghearradh’ (‘An Gad is deise don sgórnaigh’, Eagarfhocal, ACS, Nollaig 1929, lch.
Agus anois gur mó ár mála ná ár soláthar, is gur léir dúinn gur gad tachtach ar an scornach againn san, ba mhór mar dhearmad againn é gan an gad eile a aithint chomh maith céanna agus gan a chur chun a ghearrtha chomh díograiseach céanna.
Cionn Átha Gad, Baile an Chaisleáin Loiscthe, Baile an Tirialaigh – chuir sí a seacht mallacht ar gach cheann acu.
Agus ainneoin an réaltóg rua bheith imithe ar shlí na fírinne, ní chreideann muintir an bhaile go scaoilfear an gad seo le Conga go ceann i bhfad.
Ach is iad na vótaí i Ros Comáin/Liatrom Theas inniu an gad is gaire don scórnach acu.
Gan dabht, is é an gad is giorra don scornach ag gach páirtí gach a bhfuil aige a choinneáil.
Ba cheantar sainiúil é Southie na linne sin a bhí lán go gad le hÉireannaigh, pobal dlúth a bhí teann as a ndúchas agus a raibh drochiontaoibh acu as an mbunaíocht.
Tábhairneoir i bPort Laoise, a bhfuil an ghnólacht sa teaghlach leis na glúinte, ag caint faoi bheith buailte faoi i lár an bhaile agus seatanna den bheár lán go gad á thionlacan.
Tábhairneoir i bPort Laoise, a bhfuil an ghnólacht sa teaghlach leis na glúinte, ag caint faoi bheith buailte faoi i lár an bhaile agus seatanna den bheár lán go gad á thionlacan.
Nuair a leaindeáil an ceannaí bhí cúpla giobal tarraingthe ag Siúnac uirthi fhéin, an sean-nós a bhí ann ag an am gan gad brollaigh ná fáisceán ach an srathrú Gaelach.
Tuigeann ár gcara go rímhaith go bhfuil an gad ag teannadh ar a mhuineál.”
Ach de réir mar a bhí an samhradh ag teannadh leo bhraith sí a croí ag leá, an gad air á scaoileadh don chéad uair ó bhásaigh a hathair.
Tá muintir na cathrach deighilte ó shaol an chine; sa dán ‘An Gad Stoite’ deir an .le: Nuair a théim os cionn staidéir,
161, l.7), an gad meafarach úd a cheangail daoine lena muintir agus leis an gcine dúchais.
Sa spás cúng a bhí ag brú isteach air mar a bheadh gad ceangailte go teann ar a chliabhrach.
Ní gnáth a chur i leith chanúint an tuaiscirt gurb í is ceolmhaire de chanúintí na teanga agus ní hé bua an cheoil an gad is goire don scornach againn.