#1358247
Tá Hun Sen fós ina Phríomh-Aire ar an Chambóid.
Tá Hun Sen fós ina Phríomh-Aire ar an Chambóid.
Tá bia as Vítneam, an Chambóid agus an Mhalaeisia le fáil go héasca freisin.
Sa dá uair a chloig, bhog an dráma ón Vítneam go dtí an Chambóid, Ruanda, Srebrenica.
Tá an chéad radharc lonnaithe i dtír chineálach in oirdheisceart na hÁise (cé nach n-ainmnítear an tír in aon chor, tuigtear dúinn ós na tagairtí don Vítneam gurb í An Chambóid nó Laos atá i gceist).
anything that flies on anything that moves’ (Becker, Elizabeth) na focail a d’úsáid Henry Kissinger díreach ó bhéal an uachtaráin roimh fheachtas fuilteach marfach buamála ar an Chambóid ag ceadú coireanna cogaidh.
Tá talamh iata go hiomlán ag na tíortha timpeall uirthi – an Téalainn is Maenmar san oirthear, an tSín ó thuaidh, Vítneam san iarthar agus an Chambóid ó dheas, a bhformhór i bhfad níos cumhachtaí, níos saibhre agus níos forbartha ná í féin agus spéis ag gach ceann acu cibé buntáiste is féidir a bhaint as a gcomharsan lag.
Mar choilíneacht de chuid na Fraince, coinníodh an tír lag is neamhfhorbartha, gan córas oideachais ceart ná infheistiú eacnamaíochta ar bith, fad a dhírigh a gcuid máistrí ar Vítneam is an Chambóid ar measadh acmhainní eacnamaíochta níos fearr a bheith acu.
Agus, ina gcroí istigh, tuigeann siad gur snámh in aghaidh easa atá ann: san aois seo le teacht ar chraolacháin teilifíse ón Téalainn is an Chambóid agus rochtain idirlín fairsing go leor, ní féidir eolas a choinneáil ó dhaoine mar a rinneadh sa tseanaimsir.
Ina choinne sin, is fíor gur túisce a rachadh duine go dtí an Chambóid ná go dtí an Com Dearóil in aice láimhe ar aoibhneas na haimsire agus ar shaoire na bpraghsanna inti.
Is cuimhin le cuid againn cogadh úd Vítneam agus ceann de na teoiricí a bhí laistiar de: tá meáite ag an gCumannachas concas a dhéanamh ar an saol go léir, agus má thiteann Vítneam don Chumannachas seo, titfidh an Chambóid agus Laos agus an Mhalaeisia, agus Burma, agus an India agus gluaisfidh siar chun na hEorpa, trasna an Atlantaigh mar a bheadh galar tógálach ann ionas gur gairid uainn na Stáit Aontaithe ina tír dhearg.
Le 40 éigin bliain anuas tá ionsaí nó buamáil déanta acu ar Vítneam, An Chambóid, An tSomáil, An Súdán, An Liobóin, An Iaráin, Libia, Seirbia, Cosóva, An Afganastáin, An Yemen, Puerto Rico, Panama, Granada, An tSile, Nicearagua, gan trácht ar a ladhar a bheith istigh go rúnda ar fud an bhaill agus oibriachtaí míleata de shórt amháin nó eile a bheith acu ar siúl san Araib Shádach, Chuáit, Churdaistean, Chóiré, Sierra Leone, Cholóim, Bholivia, Mhozambique, Venezuela, Eritrea, Chongó, Albáin, Libéir, Pheiriú, Ecuador gan ach an chaolchuid a lua mar ní foláir stad feasta.
Seachas, gan amhras, ar an Maróic, an Ailgéir, an Éigipt, an tSiria, an tSúdáin, an Iordáin, an Liobóin, an Afganastáin, an Iaráic, An Nigéir, Mali, an Cote d’Ivoir, an Congó, Vítneam, Laos, an Chambóid, an India, agus abraimis chomh maith, Burkina Faso, an Chéinia, Namibia, an Afraic Theas, agus an tSín chomh maith, gan trácht ar an Tiobóid, Libia, Angola, an Bhotsuáin, Sead, Sierre Leone, Sri Lanka, an Téalainn agus cúpla ceann eile a bhfuil dearmad déanta agam orthu nó a bhfuilim róleisciúil d’fhonn féachaint arís ar léarscáil an domhain.
Is inti a bhí smaointe réabhlóideacha ar nós gur chóir aighnis idirnáisiúnta a réiteach go síochánta trí chainteanna, rud nach n-aontódh formhór na stát ar domhan leis, go háirithe iad siúd a chuaigh chun cogaidh dá éis sin in Vítneam, Angola, san Indinéis, sa Phoblacht Dhoiminiceach, India, An Róidéis, an Namaib, Iosrael, An tSeicslóvaic, An Chambóid agus ar aghaidh agus ar aghaidh...
Bhí cúis na mban ina cause celebre idirnáisiúnta ar feadh tamaill ar chúiseanna éagsúla: feachtas Sovath thall, an drochphoiblíocht a tharraing na tréimhsí fada príosúnachta a gearradh ar mhná a bhí ag léirsiú agus Ban Ki Moon ar cuairt ar an Chambóid in 2013; feachtasaíocht leanúnach phobal Boeung Kak; tacaíocht phoiblí Státrúnaí Mheiriceá san am, Hillary Clinton; agus filleadh abhaile ceannaire an fhreasúra Sam Rainsy a bhí díbeartha as an tír.
In ainneoin gurb í an Fhraincis an naoú teanga is mó a labhraítear ar domhan le thart ar dhá chéad milliún cainteoir, i bhfad taobh thiar den Bhéarla (billiún cainteoir) agus an Spáinnis (500 milliún cainteoir), is léir nach bhfuil an seasamh céanna aici is a bhíodh in áiteanna mar an Chambóid, Vítneam, an Liobáin, Ruanda, agus Háítí - áiteanna a bhfuil an Béarla ag fáil an lámh in uachtar de réir a chéile.
Chuir an tIonad tús le cúrsa ar an idirlíon mí Mheán Fómhair seo caite agus cheana féin tá suas le céad duine tar éis clárú do na cúrsaí atá curtha ar fáil, go leor acu as tíortha i bhfad i gcéin mar na Stáit Aontaithe, an tSeapáin, An Chambóid, agus An Afganastáin.