#1007195
Tá mé bréan den chaora ar an sliabh agus an balla cloiche.
Tá mé bréan den chaora ar an sliabh agus an balla cloiche.
Balla cloiche a bhí ansin agus, istigh ann, áirse rinneach agus é dúnta suas le brící.
Bhí sí in ann balla cloiche liath an choláiste a fheiceáil.
Shuigh sí, a droim le balla cloiche.
Bhí siad ar mhullach na haille, gan ach balla cloiche á scarúint ó chosán ar bharrimeall an chairéil.
Balla cloiche gan phláistéireacht istigh agus beirt in éide saighdiúra Meánaoise ag seasamh ar gach aon taobh den tollán, mar a raibh na coinnleoirí Cásca tamall ó shin.
Thosaigh sí ag siúl ina treo os cionn na trá, ach ansin chonaic sí go raibh claí tréan ag gabháil le balla cloiche a bhí sa tslí.
Bhí sé go fóill ag smaoineamh ar na cúrsaí seo nuair a bhain sé an balla cloiche a rinne dhá chuid den chosán amach.
Buailte air sin a bhí muid ar an gcuairt ba thúisce a thug muid ar an mBriotáin – baile ina bhfuil balla cloiche eile ina thimpeall agus a bhfuil Guérande mar ainm air.
Dúirt Kevin Finn go bhféadfaí balla cloiche a chur ar an gcéibh, ach go gcosnódh sé sin airgead mór mar gur obair mhall, chontúireach a bheadh inti.
Ach bhraith sé go raibh sé gan tionchar ar an triúr seo agus an dearcadh cúng cúramach sráidbhailteach a bhí ag gabháil dóibh, iad mar a bheadh balla cloiche sa bhealach roimhe, an Ceannasaí Míleata, Coimisinéir na bPóilíní, agus, ar ndóigh, Nathan Hong Kong.
“A Mhamaí,” arsa Cillián, “caithfidh tú dath a chur ar do chuid gruaige arís.” Tá sé ag dreapadh ar an balla cloiche ar chúl na scoile, agus radharc annamh aige anuas orm, agus ar fhréamhacha liatha mo chuid gruaige.
Tá sé molta balla cloiche agus sconsa peirspéacs a thógáil in áit an damba inséidte. Rinneadh a leithéid i gcathair Phort Láirge agus rath air is cosúil.
– Sin agat anois é É ag cur leis, focail eadrainn, deatach simléara, tine mhóna lá san fhómhar thiar, rud nach bhfaca mé riamh leat, ná balla cloiche maidin shamhraidh, rud nach bhfaca riamh thiar leat, ná cáca aráin donn maidin bháistí, rud nár roinn mé riamh thiar leat agus é ró-mhall anois thoir, gach deis caillte thoir, a Mham, céard é go díreach a dúirt an dochtúir faoi Dheaid arís, do Dheaid, a dúirt sí, an chuid sin dá inchinn a phléann le teanga tá sé ag crapadh air, taom beag sa chroí leis air, b’fhéidir gur mhaith leat teacht agus é a fheiceáil fad is a aithníonn sé fós thú, coileach ag glaoch faoi thrí i mo chluasa sa chistin romhat, nach n-aithníonn tú do mhac doilíosach ecce puer pater noster tráthnóna san earrach filius occasum.