#1582675
Chorraigh sé iasc eicínt i lucht na Gaeilge, iasc a bhí ag fáil bháis.
Chorraigh sé iasc eicínt i lucht na Gaeilge, iasc a bhí ag fáil bháis.
Bhí an bráthair, an t-iasc sin ar a dtugtar iasc an mhanaigh i mBéarla, a thaitin le Saoirse thar aon iasc eile, á ithe acu.
‘Iasc, a leanbh, iasc, an t-iasc a thug Máirtín Shéamuis Chóil as Árainn sa mbád, an lá cheana.’ ‘Sin bolmáin.
ar iasc, agus iad ag glioscarnach faoi sholas na gréine.
An t-iasc fós ann gan beiriú dóibh.
Níorbh aon lánúin iad ach éan is iasc.
Gan iasc ar bith le feiceáil.
Iasc ar an Aoine, James Bond Dé Sathairn.
An t-iasc a thug Micheál dó.
‘Ceart go leor,’ arsa an t-iasc órga.
Mar a bheadh duán á chur in iasc.
Ar a laghad ní raibh ann ach iasc.
‘Iasc.
Níor mharaigh sé iasc riamh, ach níorbh in é an pointe.
Leath straois ar a béal, agus an t-iasc ag lúbarnaíl ina sciúch.
– Na Seapánaigh, anois, muintir na hambasáide, d’íosfaidís siúd gach blúire den iasc.
– Sin iad an dream go bhfuil eolas acu ar iasc.
Iasc de gach saghas ar ndóigh, ach rónta, éin, uibheacha agus ainmhithe eile na mara freisin.
Idíonn sé an ocsaigín sa bhfarraige, agus cailltear iasc agus sliogéisc dá bharr.
Cuir an t-iasc isteach sa bpota.
Tar éis dhá uair a’ cloig, tá an t-iasc réidh le n-ithe!
Bhí a craiceann taisfhuar, mar a bheadh iasc a thógfaí as cuisneoir.
Mháirseáil an cócaire isteach sa mbialann agus an t-iasc aige ar phláta mór.
Bhain sé an scragall den iasc agus thosaigh muid ag tarraingt.
Ghabhfadh sé ag an gceannaí iasc, cheannódh sé iasc úr, dhéanfadh filléidí as, gheobhadh uibheachaí saor-raoin agus grabhrógaí aráin is dhéanfadh méarógaí éisc lámh-dhéanta sa gcistineach.
D’airigh Aibhistín lámh Phedro fuar ina ghlaic mar iasc marbh.
Beidh iasc ag teastáil go géar.
Théis scaithimh thaispeáin an dochtúir pictiúr beag d’iasc di.
Tig an t-iasc isteach ar na báid thart fán 1800.
Is féidir saill mhaith a fháil ó him, ola olóige, abhacád, feoil, iasc, cnónna agus uibheacha.
7: Líon tú féin le feoil/iasc, saill agus glasraí.
Agus tá iasc iontach maith agat!
Mhúnlaigh an éabhlóid sinn go príomha chun feoil agus iasc a ithe.
Rís agus núdail, glasraí de gach sórt, iasc agus feoil.
Is foinsí iontacha próitéine iad sicín, iasc, mairteoil, turcaí, cnónna áirithe agus pónairí áirithe.
Na ‘Fadgies’ a tugadh orthu agus díoltóirí iasc agus torthaí a bhí sa mhórchuid acu.
Cad é faoi hamstar, iasc órga nó pearoid glasuaine?
“Cheapfá ón bhfógra sin agat go mbíonn tú ag díol iasc stálaithe nó iasc lofa laethanta eile.”
Bhí a craiceann taisfhuar, mar a bheadh iasc a thógfaí as cuisneoir.
“Iasc?
Iasc?
D’ith Breandán iasc agus sceallóga ón chippy.
Shocraigh Adrienne ina hintinn iasc úr a cheannacht don dinnéar.
D’airigh Aibhistín lámh Phedro fuar ina ghlaic mar iasc marbh.
Bhí an cosc ar fheoil Dé hAoine i bhfeidhm ag an Eaglais Chaitliceach fós agus bhí an-éileamh ar an iasc reoite sa gheimhreadh nuair nach mbíodh iasc úr ar fáil.
Maidin amháin chuaigh sé chun na farraige ach ní raibh iasc ar bith le fáil.
Níl an líon céanna iasc san fharraige agus a bhíodh, de bharr na mbád próiseála atá anois ag sú gach iasc ón fharraige.
Cuireadh iasc úr chomh fada ar siúl le Manchester agus Liverpool ach ba iasc saillte ba mhó a dhíol an comharchumann le Muintir Pickart i mBoston.
‘Is maith ceol, ach ní mharaíonn ceol iasc,’ a deireadh iascairí Theilinn.
‘An scéal céanna againne, níl aon iasc fágtha.