#111612
Casann sé stéibh nó dhó de Whiskey in the Jar dom.
Casann sé stéibh nó dhó de Whiskey in the Jar dom.
Casann sé stéibh nó dhó de Whiskey in the Jar dom.
Bhí uisce le fiacla nuair a fógraíodh na réamhscannáin agus cé ná rabhadar gan a maitheasaí, tugadh íde na muc agus na madraí dóibh, ar Jar Jar Binks bocht go háirithe.
Is í an fhuaim chnúdánach seo a ndéantar tagairt dó sa leagan Béarla nightjar – ‘jar’ .i.
Bhí deis ag muintir Kingston an oíche sin éisteacht le leaganacha garbha den Irish Rover, Whisky in the Jar agus amhráin U2.
Anois, glan amach próca (jar) folamh a raibh sú nó a leithéid ann agus bí cinnte nach bhfuil lorg ar bith den lipéad fágtha air.
Faigheann daoine amach gur ag Thin Lizzie a bhí an t-amhrán sular chuala aon duine faoi Metallica‚ ar seisean faoi Whiskey in the Jar.
Bhain Plath aitheantas amach di féin lena cuid filíochta agus leis an aon úrscéal amháin, *The Bell Jar*, a scríobh sí sa bhliain 1963.
Míthuiscint í seo dar liomsa, mar cé go bhfuil dhá thaobh leis an argóint ar a laghad mar a bhíonn le haon dea-scéal, sílim féin nach raibh ar intinn ag Ó Riada ach drochbhannaí céilí nuair a mháigh sé go rabhadar chomh ‘relevant to the debate about Irish traditional music as a bluebottle that was trapped under a jam-jar.’ Ní fhéadfadh go raibh an sárcheoltóir úd, mac le fear as iarthar an Chláir ag cuimhneamh ar an Kilfenora Céilí Band nuair a dúirt sé an méid sin!
Ar mo bhealach ann ritheann saothair eile liom a dhéanann tagairt do dheacrachtaí intinne, The Catcher in the Rye (1951) le JD Salinger agus The Bell Jar (1963) le Sylvia Plath, a bhfuil mealltacht faoi leith ag baint leo seo toisc gur i nguth ógánaigh Mheiriceánacha a instear iad, agus níos gaire don mbaile, an dráma Fear an Tae (1995) le Liam Ó Muirthile.
Chuirfeadh sé “saidhleam” ort, arsa Ó Cuív, a bheith ag éisteacht leis na pleananna a bhí ag RTÉ don Ghaeilge agus gan aon oidhre orthu, dar leis, ach páiste a mbeadh ‘Mamaí’ tar éis breith air agus “a lámh sa cookie jar”.