#206959
Bhí sé ag tál ar an slua leis féin.
Bhí sé ag tál ar an slua leis féin.
Tál breá eolais má chuireann tú an dua ort féin.
“Nach méanar dúinn as tál táirgiúil a cíoch.”
Go raibh a chuid mothúchán is instinní ag tál amach as.
Cúpla ciúin ómósach a raibh an láíocht ag tál as a meangadh gáirí.
Tá sé i gceist agam an focal ‘Tá’ a athrú go ‘Tál’.
• aibhleachál < aibhleach + tál ‘soláthar leictreachais’
Na polaiteoirí ag tál na milliún orthu i bhfoirm faoiseamh cánach agus deontas saillmheara.
Cén fhorbairt a fheicfimid sa chéad tál meala eile a bheidh ann?
Fiú má tá adharca fada ar na buaibh thar lear, seans go bhféadfaidís tál.
Nó a bheith beo, ag tál ar do leanbh, fiú i measc strainséirí?
Aimsíodh na ba bainne ba lú tál agus díoladh iad.
Ise, más cuimhin libh a lean uirthi ag tál cheana, ón síneadh thiar, agus gach aon bhó eile sa tír seasc — ach má choinnítear ar an ngannchuid í agus má óltar a cuid fola ar an sean-nós vaimpíreach Gaelach, ní bheidh le tál aici ach an sniogadh.
Chuala blip, blip, na meaisíní a bhí ag tál an lachta ainéistéisigh, ag tomhas na fola, ag coimeád duine ina bheatha.
Beidh tál níos ísle freisin meastar go ceann scaithe óna beithigh a tháínig as an stoirm ina mbeatha.
Sular cuireadh an córas scoileanna náisiúnta ar bun, bhí scoileanna eile ag tál oideachais ar phobail bhochtáin na tíre.
Shín sé amach an leithscéilín de dhriobaillín agus d’éalaigh cúpla ruagán uaidh sul má tháinig an tál.
Tosaíonn oideachas i mbaclainn máthar ar leac an teallaigh agus gan ionat ach cúram diúil, smearacháinín smeartha, pislíneach, pruisleach ag sásamh goin gliúraí le tál brollaigh.
Sin í an uair a chloiseann sí an guth ag labhairt léi, guth ón saol eile a ordaíonn di tál ar a leanbh.
Ní raibh ach dhá cheann acu ag tál bainne ag an am sin den bhliain is ní dhéanfadh sé iad siúd a chrú ach uair sa ló.
Tá bó an airgid á bléan agam, agus tá sí ag tál a cuid bainne go croíúil.
Gan aithne air nach mba láithreach a bhí an eachtra ag tarlú nuair a thosaigh sé ag tál an scéil go fonnmhar.
Gan sa deachma de sholas na sráide a bhí ag tál thrí dhoras gloine na balcóine ach mar a bheadh coinneal pingine lasta i gceann de na seanlaindéir.
Gan sa deachma de sholas na sráide a bhí ag tál thrí dhoras gloine na balcóine ach mar a bheadh coinneal pingine lasta i gceann de na seanlaindéir.
Chuile sméideadh dá eireaball ag mealladh na céirsí nó go dtagadh an coileach de ruathar ina dhiaidh agus fiántas feirge ag tál as a ghob.
I gceann dá dhánta, caitheann Céitinn anuas ar Éirinn mar striapach agus mar dhrochmháthair a dhéanann tál ar chlanna na gcoimhthíoch ach neamart ina clann dhílis féin.
Samhlaíonn na siombalaithe an chráin mar chomhartha den máthair uilíoch, ag tál bainne dá hál go sona, go dtína hailt sa phluda i gcró na muc.
I gceann lae nó a dhó lonraigh an ghrian anuas orainn ag tál a cuid teasa ar an bhfiadhúlra, ar éin, ar ainmhithe agus ar dhaonnaí leis.
Ach tál cánacha na ndrugaí céanna mar thaca le gach pobal riamh; drugabharúin shaibhre ina n-eiseamláir den saormhargadh nualiobrálach - dlí an aonaigh á leanúint acu siar go dúid.
Ceapfaidh daoine gur ar mhúnla "Forfás" atá sé tógtha, nó cumtha d'fhonn tál ar mhacalla an fhocail "fíoras", a bhfuil cruas na fírinne ann.
Scannal ba ea an tsaint gan teorainn ar ar bheathaigh an aicme shaibhir iad féin ar an aicme róshaibhir a bhí ag tál ar chách.
Ní foláir nó tá sé deacair teagasc sna hinstitiúidí sin faoi láthair, gan a bheith ag tál de shíor orthu.
De réir dealraimh, chumhdaigh leann Ghobanios na Tuatha Dé Danann ó sheanaois agus ó ghalair agus bhíodh daoine ag achairt air le haghaidh tál breá bainne nó ime freisin.
Tabharfaidh sé laethanta d’óige thar nais chugat agus beir ag tál eolais as an fhaid a mhairir.
Faid a bhíonn siad san ag tathant tál bainne ar bha bímse ag tathant chainte ar an seanabhuachaill.
D’oibrigh beirt acu mar fhoireann ag tál eolais mar gheall ar a n-oileán dúchais ar aon duine a ghabh chucu ag bailiú an eolais sin.
Tá na seánraí úd (gan trácht ar iomaire na sárlaochra) ag tál airgid de shíor agus cinnteoidh sin go ndéanfar na hiomairí sin a rómhar.
Ba ghnách leo fosta na bláthanna beaga seo a chuimilt d’útha na mbó Maidin Bhealtaine mar i ndúil is go bhfaigheadh siad tál maith bainne i rith an tséasúir.
Maítear go raibh aird mhór ag na daoine ar bhó bhán sa tsean-am mar ainmhí neamhchoitianta agus chreid siad nach raibh a sárú ann le tál bainne.
Dá n-éireodh leo sin a dhéanamh bheadh tír na bhfuíoll curtha ar fáil acu, mar bheadh ar a gcumas tál ar a muintir féin gan bacadh feasta le forlámhas na nAllúrach.
Mhínigh sé dóibh go raibh dhá aidhm aige: líon an tréada a dhúbailt agus tál meánach na mbó a dhúbailt.
Cúig bliana níos faide ar aghaidh bhí an dá aidhm bainte amach aige...an tréad agus an tál meánach araon méadaithe faoi dhó.
Is tochtmhar an chríoch í a bhfuil danaid le sonrú inti, mar atá sa dán 'Téaltú' agus 'Tál' freisin (2015: 31, 58).
In ainm na bhfíréan gan smál, na bpeacach gan teimheal, na ndaoine gan peaca, na leanaí gan tál, dá dtáinig riamh agus dá dtiocfaidh choíche, is fós gan teacht dá lá, tá siad ag buamáil Londan.
Tá sé ag tál airgid ar an Beeb ó shin: is é an clár is mó éileamh é ar BBC 2 agus saothraítear na milliúin as cearta craolta i 212 tír thar lear, DVDanna, seónna beo srl.
Ach ní friotal atá chomh tanaí le liathuisce ná an nua-aois a chuireann an t-aos óg ag pramsáil ó leaba go leaba is mó atá á mealladh ar ais i dtreo an chultúir ach na goití a bhíos ar Shéamas Mhicil Tom agus an saibhreas a bhíos ag tál as béal leithéid Thaidhg Uí Dhireáin.
Rugadh ar fad muid inár ndeargáin bhochta faoi ualach an pheaca gan teideal gan ghairm, gan lúd gan lár ach inár mbéiceadáin lagbhríocha, ag brath ar an máthair le grá agus muirneas, le muid a chur ar cíoch le tál na beochana a dhiúl go pléisiúrtha trí na scairteacha isteach sa ngliúracán a bhí ar bís ag tnúth le blogaimín nádúrtha na cíche le beocht a chur sa gcolainn bheag.
An páiste nár tógadh le cíoch bhrollaigh is ar shine na bó a bhí a mhámh agus a dhrámh, agus ar deireadh thiar ní dóigh liom go raibh oiread agus duine amháin nár thug tál na mbó meidhir agus meanmna dhó.
‘Labhair,’ a deir Séamas le Micilín, ‘nó caillfidh sé an blocán, ach má chailleann fhéin tá sé fhéin agus a chosúlacht ag dul in aghaidh a chéile má ritheann sé i bhfad.’ Bhí an burlamán mór ag grinndearcadh idir an dá shúil ar Mhicilín agus stánadh an uafáis ann agus a shrón ag tál dhá bhaoite roighin smaoise a chuir sé ar thicéad an aon bhealaigh le muinchille ghearbach a sheanchiomach de chóta.
“Is leor sin domsa, a Mhic,” a d’fhreagair sí agus ar feadh trí lán gealaí ní dheachaigh sí abhaile beag ná mór ach í féin agus é i bhfochair, i bhfánaíocht agus i bhfoscadh a chéile – seal ag muirniú is seal ag tál,sealanna beaga ag codladh is sealanna fada ag snámh.