#778885
Meon tur garbh é sin, ar chuma éigin gan daonnacht nó boige chroí ag baint leis.
Meon tur garbh é sin, ar chuma éigin gan daonnacht nó boige chroí ag baint leis.
Ghlan sé na deora go garbh le cúl a dhoirn.
Ní anseo sa Ghlaisín, ach ar an mbóthar ón Neidín go dtí an Gleann Garbh, measaim.
Gleann Garbh, nach shin é, agus Eadargóil?
Bhraith Brídín cruas an chlaímh ag brú go garbh isteach ar a gualainn.
‘Há há, nach tú a bheas i dtrioblóid,’ arsa Bork go garbh.
Bóthar garbh agus mionbhóithre ag imeacht uaidh ina ngréasáin.
a bhéic an captaen agus sula raibh deis aige éalú rug triúr saighdiúirí go garbh air.
“Stopaigí!” arsa Roberto go garbh.
‘Tá tú ag féachaint an-sásta leat féin, a Roberto,’ ar seisean liom ina ghuth garbh.
Bhí carr iontach mór aici, le fuinneoga salacha agus urlár garbh, lom.
‘Ná bí tusa ag tógáil trioblóide’ arsa Cormac lena dheirfiúr i gcogar garbh.
Bhí feabhas ar chúrsaí san am sin ach bhí bád Dhoire garbh go leor go fóill.
Tá bóthar garbh roimh Pat Rabbitte.
Le déanaí thugas turas ó Ráth Garbh go Stáisiún Heuston, agus uaidh sin go Sr.
Is saol garbh go leor a bhí aige i Ros Muc.
Saol garbh truamhéileach a bhí aige, go háirithe ag a dheireadh.
Banana garbh is ea an plantán.
Bhí imlíne garbh na Sualainne tarraingthe aige ann.
Bhrúfadh sé síos ar an leaba í go garbh.
Dúirt lucht a cháinte go raibh sé ag meascadh le comhluadar garbh.
Bhí an coileach fraoigh ag labhairt go láidir garbh ina leaba fraoigh.
Bíonn feachtais pholaitíochta searbh, agus bíonn siad garbh, ach ar éigean a bhí feachtas chomh searbh ná chomh garbh leis an gceann ar son an phósta comhghnéis.
Cé go raibh an oíche garbh, gaofar, níor múchadh na coinnle, tráth ar bith.
Lá garbh, an ghaoth á nguailleáil sa chúinne úd den reilig.
Bhí na bóithre garbh agus san oíche bhí na bróga ar fad fliuch.
Tá plean garbh go leor leagtha amach agam ach beidh fáilte roimh rudaí suimiúla i gcónaí!
A leithéid de bhuille ní fhacthas roimhe ná ó shin ar lá chomh garbh.
Leagan garbh Nua-Ghaeilge iad na línte thuas d'alt amháin as.
Go stairiúil, is cuid de cheantar Chois Fharraige é talamh garbh na bhForbacha.
Ní ghlaotar Ráth Garbh ar an áit, gan chúis a chairde.
Lá garbh?
Lá garbh?
Bhí an cluiche mar a bhí riamh idir amhais agus gallóglaigh – gránna agus garbh.
Meallann an tírdhreach garbh galánta teaghlaigh áitiúla mar aon le turasóirí ó gach cearn den domhan.
Díoltar scairf Alpaco, ceol le píopán garbh na nInceach.
Clabhta garbh baise agus fuaim na lascaidí.
Sin an fhírinne agus bíonn an fhírinne searbh agus garbh i gcónaí.
‘Fear mór, garbh, féasógach le srón ríneasarais air.
Téir agus féach ar na drámaí féinig, iad beo, garbh, agus géar.
Duine garbh, foréigneach é Bullaí, ‘cábóg chnoic’.
Bhí sé garbh comónta.
Chuala sé glór garbh Fhearghais arís.
Conas a tharla go bhfuil a chraiceann chomh garbh sin inniu?
Bhí fear óg ina sheasamh ar bhord sa chistin, ag scairteadh amach de ghuth garbh, briste.
Bhrúigh paisinéir eile tharstu go garbh agus iad ag bordáil.
‘Dúirt, agus éist do bhéal,’ arsa fear na marbhlainne go garbh leis an othar.
Tá sé déanta ar an dóigh sin,’ arsa Góisean leis de ghuth garbh.
‘Ach níl sí ag breathnú garbh as seo.’
D’aistrigh siad go Baile Átha Cliath i 1907 agus bhí cónaí orthu i Ráth Garbh.