#757983
Ar deireadh, is féidir ceann a thógáil d’aisling le Seán Clárach, ‘Oíche bhíos im luí im shuain’ (Ó Foghludha 1932: 48–50) mar a bhfeiceann an file ina threo (53):
Ar deireadh, is féidir ceann a thógáil d’aisling le Seán Clárach, ‘Oíche bhíos im luí im shuain’ (Ó Foghludha 1932: 48–50) mar a bhfeiceann an file ina threo (53):
Is fada mé im thost,
Ar scoitheas riamh do scáth im ród?
Is gan duine im aice
Nár chuir an sioc im chnámha,
Nuair a chuiris im chónaí mé.
Bhí an t-arán go fóill teolaí ón tine agus an t-im leáite air.
Im shaoiste ceardchumainn sa mhonarcha chomh maith, ag súil le dul ar pinsean.
‘Tá buidéilín leighis im’phóca’ a dúirt Alecs.
Bíonn siad i gcónaí im’ dhiaidh’
Dhéanfadh sí im le cur go margadh Bhaile Átha Cliath.
Ón lá sin amach, bhí áit speisialta ag an scoil sin im chroí istigh.
Níl sé ach cuí im’ thuairimse a uaigh a bheith sa mhainistir seo.
‘Greanta ar nó im dhánta!
Imíodh seisean pé áit ba rogha leis féin agus bheinnse im leanbh bailí coisricthe!
Mise a bhí im bhanaltra tráth agus im oide banaltraí ina dhiaidh sin, agus a fhios agam!
Le bheith fírinneach, bheadh náire ormsa an Ghaeilge a labhairt is mé im dhéagóir.
Do bhíos im’ réice agus mé báite i bhfiacha.
Leite, arán agus im, maraon le cupán tae a bhíodh againn don bhricfeasta, chuile mhaidin.
Bhí Beathaisnéis im láimh i gcónaí.
Bhí múineadh na Gaeilge go han-tábhachtach nuair a bhí mise im mhúinteoir bunscoile óg.
Nuair a bhí mise im'mhúinteoir óg bhíodh a lán cainte faoi seo i measc oidí.
Deir siad gurbh é Grundtvig a chas im agus uibheacha go fairsing ins an Danmhairg.
Is mionlach eitneach iad baill an Lucht Siúil, im’ thuairimse.
Agus gan tuairim agam cén fáth go roghnaíodh sé mise thar aon duine eile le bheith im’ ghiolla agus im’ ula mhasla aige.
Ba mhinicí is ba mhinicí fós a thriall orm agus an t-éileamh aige orm, amhail is nár cruthaíodh mé ach lena bheith im’ chime agus im’ sheirbhíseach aige is gan an dea-fhocal ar a bheola im’ leith riamh.
Ar aon chuma, bheartaigh mé fhéin dul chun na hAfraice im’ mhisinéir.
Tháinig fear bunaosta im threo i leith.
Chorraigh mé mé féin im’ leaba bhog theolaí.
Is feiniméan tírghrách atá i gceist, im thuairimse.
Dearcadh ró-shimplí é sin, im thuairimse.
Bhíos im baiste agus b’shin é mo chéad chruinniú den Léigiún le Muire.
Deirinn mo phaidreacha go minic agus bhíos dea-iomparach im shaol.
Shuigh sí síos os mo chomhair amach agus d’fhéach sí cruinn díreach isteach im shúile.
Conas a bheadh fhios agatsa cad tá im chroíse?
Tá tuairim ag borradh im cheann.
Dul amach ar an tsráid ag iomáint im aonar le bata siúil fuinseoige mo sheanathar.
Ní raibh cuimhní ar an mbás im cheann a thuilleadh.
Bhíos mar a bheinn ag screadaíl gan éifeacht im chodhladh agus tromluí orm.
Ar éigean é, im thuairimse.
Ar éigean é, im thuairimse.
Ní foláir nó gur chuala mise lámhach na bpiléar agus mé im’ chliabhán.
Im shuí anseo ag an bhfuinneog a bheireann scáil uaireanta.
Sháigh sé a fhiacla im cheathrú trí mhogaill an gheata.
Dúrt léi ná raibh lem shaol aon bhean im bhrionglóidí ach a leithéid féin.
Dúrt go raibh sí, im thuairimse, go fíor-fíorspéiriúil.
Bhí cuireadh tugtha agam di teacht ar an dturas im theannta.
Dhírigh an dragún lasracha loiscneacha nimhneacha im threo-sa.
Buíochas le Dia nach rabhas im aonar.
Clisteacht an dalta scoile, im’ thuairimse.