#2911993
Go háirithe, ina Chinneadh C(2021)6659, shuigh an Coimisiún go raibh na hiasachtaí dar luach EUR 600 milliún agus EUR 300 milliún ina mbeart aonair i bhfianaise (i) gur deonaíodh in ord croineolaíoch go gairid i ndiaidh a chéile iad, (ii)) gur bhain an cuspóir céanna leo, i.e. athstruchtúrú Alitalia SAI a chur i gcrích agus a sócmhainní a dhíol, chomh maith le leanúnachas na seirbhíse arna tairiscint ag Alitalia SAI a áirithiú, agus (iii) gur fhan staid airgeadais agus próifíl riosca Alitalia SAI mar an gcéanna an tráth a chinn an Iodáil an dá iasacht a dheonú (arb iad na príomheilimintí de go raibh Alitalia SAI dócmhainneach ó thús deireadh na tréimhse, go raibh téarmaí na n-iasachtaí mar an gcéanna, nárbh fhéidir le Alitalia SAI sreabhadh airgid deimhneach a ghiniúint agus gur tháinig an leachtacht uile a bhí aici tráth an dara hiasacht ón gcéad iasacht, a úsáideadh lena caiteachais oibriúcháin a chumhdach).
In particular, in its Decision C(2021) 6659, the Commission found that the EUR 600 million and the EUR 300 million loans constituted a single measure given that (i) they were chronologically granted in a quick succession; (ii) they had the same purpose, i.e. the completion of the restructuring of Alitalia SAI and the sale of its assets, as well as the ensuring of continuity of the service offered by Alitalia SAI; and (iii) that Alitalia SAI’s financial situation and risk profile remained the same at the time when Italy decided to grant both loans (the main elements being that Alitalia SAI was insolvent throughout the period, the terms of the loans were the same, Alitalia SAI was unable to generate positive cash flow and all liquidity it had at the time of the second loan came from the first loan, which was used for covering its operating expenses).